ဝိဉာဉ်ကူးပြောင်းခဲ့ပြီးနောက် သောက်တလွဲတွေဖြစ်ကုန်ပြီ!

114

Unicode

ရွှယ်ယို့ရှန်းတစ်ယောက် တာဝန်အသီးသီး ခွဲဝေပေးပြီးနောက် အချိန်ကို လက်ချိုးရေကာ လျှို့ဝှက်စခန်းထဲ သတင်းထိုင်စောင့်နေခဲ့တယ်။ မနက်မှ နေ့လည်၊ နေ့လည်မှ ညနေ၊ ညနေမှ ညအထိ၊ ထိုမှ နောက်တစ်ရက်မနက်ထိ ထိုင်စောင့်နေခဲ့တယ်။ ရင်းဆုယဲ့ရဲ့ ‘ကံကြမ္မာကူးပြောင်းခြင်း’ ပြီးဆုံးခါနီးအချိန် ရွှယ်ယို့ရှန်းလည်း နောက်ဆုံးတော့ စိတ်မရှည်တော့ဘူး။

“မြေခွေး.. ငါတို့ ရင်းဆုယဲ့ကို သွားကြည့်သင့်တယ်နော်..”

ရွှယ်ယို့ရှန်းမှာ စောင့်မျှော်နေရင်း မြေခွေးကို တောင်းဆိုလိုက်တယ်။

ဒီနေ့မတိုင်ခင် ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေကို တစ်ရက်တည်းနဲ့ ပြင်ဆင်ခဲ့ရတာဆို‌တော့ အချိန်က ကျပ်တည်းလွန်းတယ်။ အဲ့တာကြောင့် လျှို့ဝှက်တပ်ဖွဲ့ကို တာဝန်ပြီးတာနဲ့ စခန်းကိုပြန်မလာပဲ ရင်းဆုယဲ့ဆီကို တန်းသွားဖို့ တစ်ခါတည်း ပြောလိုက်တယ်။ အဲ့လိုဆို ရင်းဆုယဲ့ ‘ကံကြမ္မာကူးပြောင်းခြင်း’ ပြီးဆုံးသွားတဲ့အချိန် သူတို့တွေ ရင်းဆုယဲ့ရဲ့အမိန့်ကို လက်ခံနိုင်လိမ့်မယ်။

ရင်းဆုယဲ့က အပြစ်ဒဏ်ခံယူပြီးတာနဲ့ ဝမ်ပထျန်နဲ့ရင်ဆိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်ဆိုတာ သူသိတယ်။ ဘာသတင်းမှမရတော့ အရမ်းစိတ်ပူမိတယ်။

“ဒါပေမဲ့ သခင်က မင်းကို အန္တရာယ်ကြားထဲ တိုးမဝင်စေချင်ဘူး..”

မြေအောက်အကျဉ်းထောင်ကနေ ပြန်ထွက်လာတဲ့အချိန် ရွှယ်ယို့ရှန်းကို ကာကွယ်ပေးရန် အထူးတလည် အမိန့်ပေးလိုက်တဲ့ ရင်းဆုယဲ့ရဲ့စကားကို မြေခွေးက ပြန်သတိရလိုက်တယ်။ ထို့နောက် ခေါင်းခါလိုက်ကာ ရွှယ်ယို့ရှန်းရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို ငြင်းပယ်လိုက်တယ်။

“ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော် စောင့်ရှောက်နိုင်ပါတယ်..”

ရွှယ်ယို့ရှန်းလည်း ရင်းဆုယဲ့ကိုပေးခဲ့တဲ့ သူ့ရဲ့ကတိကို မှတ်မိနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ တိုက်ပွဲစတင်တော့မယ့် အခုလိုအချိန်မှာ ကတိမတည်ချင်တော့ဘူး။

“အခုချိန် မင်းထွက်သွားရင် သခင့်ကို မကူညီနိုင်တဲ့အပြင် ဆွဲချသလို ဖြစ်လိမ့်မယ်..!”