part 10.4

11K 1K 13
                                    

တိတ္ဆိတ္ေနသည့္အခန္းထဲတြင္ အသက္႐ွဴ
သံပိစိေလးသာထြက္ေပၚေနသည္။ကုတင္ေပၚ
က အိုဟို႐ွင္း ကေတာ့ေ႐ွ႕က ေဘာင္းဘီ႐ွည္
တစ္ထည္ထဲျဖင့္ မွန္တင္ခုန္ေ႐ွ႕ထိုင္ေနသည့္
ေကာင္ေလးအားၾကည့္ကာ တစ္သက္လံုး
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္နဂါးႀကီး ႏိုးလာခဲ့သည္။

"Fu*k မျဖစ္ႏိုင္တာ "

"တိတ္တိတ္ေန ကေလးအိပ္ေနတယ္"

" မင္းကဘာလဲ"

"ဘာကိုလဲ"

"ဒီမွာၾကည့္"

အိုဟို႐ွင္း ျပသည့္ေနရာၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဖုေဖာင္းေနသည့္အရာအား ေတြ႔လိုက္ရသည္၊

"အို... ဘာမွေတာင္မလုပ္ရေသးဘူး ခမ်ားက
ျမန္လိုက္တာ"

" ခုလိုျဖစ္ေနမယ့္တူတူ အိပ္ယာေပၚတက္ခဲ့
ေတာ့"

" ဘာလဲ ခမ်ားစြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွန္းသိခ်င္ယံုမလားက်ေတာ္က -ာမဟုတ္ဘူး"

" မင္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူး ငါအရင္လူေတြကို
ေတြ႔ၾကည့္ရံုဘဲအိပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵမပါဘူး
မင္းမို႔လို႔ေနာ္"

" ေကာင္းၿပီးေလ "

ခနအၾကာတြင္ ကတင္သံတက်ိက်ိထြက္ေနၿပီး
အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းအျပင္ နာက်င္လို႔ညည္း
သည့္အသံတစ္စြန္းတစထြက္ေနသည္။

" ႂကြက္ကေလးရဲ႕အေဖနဲ႔ကိုယ္က ဘယ္သူ
ပိုေကာင္းလဲ ႐ွီးး"

(ခြီး hostေတာ့သြားၿပီး)

( မင္းေၾကာင့္ အဲ့ဒါ)

" အ..အ..မသိဘူး အဲ့တုန္းကမတရားက်င့္ခံရတာ"

"ကိုယ္ပိုေကာင္းတယ္မလား"

* ေခြးမသားႀကီး ငါဘယ္သိမလဲငါက ကေလး
​ေမြးၿပီးမွဝင္လာတာေလ*

"အ..အ..ျမန္ေနတယ္"

"ေျဖေလ ကိုယ္ပိုေကာင္းတယ္မလား"

"ဟုတ္တယ္ ခမ်ားအေကာင္းဆံုးဘဲ"

"ႁပြတ္...ႂကြက္ကေလးကဒါေၾကာင့္ႏို႔စို႔ရတာ
ႀကိဳက္တာကိုေနာက္ဆိုငါနဲ႔လုရေတာ့မယ္"

" အ..ဟင့္.. သူက ကေလးေလ"

အခ်ိန္တစ္ခုထိဆက္ဆံၿပီးေနာက္ ကေလးႏိုး
လာမွသာ ရပ္လိုက္ၾကသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔
ေန႔လည္ခင္းတြင္...

ဇာတ္သိမ္းကိုေျပာင္းျပန္လွန္မယ္ / ဇာတ်သိမ်းကိုပြောင်းပြန်လှန်မယ် (Completed) Where stories live. Discover now