KALP TUTSAĞI +18

13. BÖLÜM "GEÇMİŞİN İZLERİ"

Merhaba arkadaşlar. Bugün biraz geçmişe inmek istiyorum. Yavuz'un geçmişine. Olmayan çocukluğuna...

Sizi Yavuz ve acı dolu geçmişiyle baş başa bırakıyorum.

İyi okumalar🌸

_______

Yavuz'un öfkeli bakışlarına aldırmadan bir cevap beklercesine yüzüne bakıyordum. Neredeyse on dakika geçmişti ama hâlâ bir cevap vermemişti. Yavaş adımlarla Yavuz'a doğru ilerledim.

"Ben hangi adamın kızı olabilirim Yavuz? Cevap verecek misin artık?"

Yavuz hırsla kolumdan tuttuğu gibi beni kendine çekti. Gözlerini benden ayırmadan, "Semih sen gidebilirsin. Sonra haberleşiriz," dedi. Semih bize son kez bakıp gittiğinde Yavuz'la baş başa kalmıştık. "Kapı dinlemeye mi başladın Esila?"

"Senden bir cevap bekliyorum," dedim sorduğu soruyu duymazdan gelerek. Yavuz gözlerini benden kaçırdı ve kolumu bıraktı.

"Şu an bilmen gereken bir şey yok, o yüzden bu konuyu daha fazla sorgulamazsan sevinirim." Sesi iğneleyiciydi. 

"O ne demek?" diye sordum ters bir sesle. "Sizi duydum Yavuz, benden bahsediyordunuz!" Durdum ve derin bir nefes vererek aklımdaki o soruyu sordum. "Ben üvey miyim?"

Kaşlarını çatarak yüzüme baktı ve nazikçe kolumdan tutarak beni salondan çıkardı. "Öyle bir şey yok güzelim. Sen bu konuyu daha fazla kurcalama, gel kahvaltı yapalım."

Yavuz istemediği sürece ondan bilgi alamayacağımı bildiğim için sesimi çıkarmadım. Yakında ne olduğunu öğrenirdim zaten. Kahvaltı masasına oturduğumuzda kaşlarım çatıldı. Dün bana Alara'yı kovduğunu söylemişti. O anlar aklıma gelince öfkeyle Yavuz'a bakmaktan geri durmadım. Pislik herifin tekiydi!

"Kahvaltıyı kim hazırladı?" 

Çayını yudumlarken kısa bir cevap verdi. "Yeni hizmetli geldi sabah. O hazırladı."

Kafamı aşağı yukarı sallayarak kahvaltısını yapan Yavuz'a baktım. Sakin bir şekilde kahvaltısını yapıyordu. Bunu fırsat bilerek ona seslendim. "Yavuz."

"Efendim?"

"Ben bugün annenlere gidebilir miyim?"

Kaşlarını çatarak bana baktı. "Neden, ne yapacaksın orada?"

Omuz silktim. "Evde sıkılıyorum, hem benim içinde bir değişiklik olur. Aylin'le vakit geçirmiş olurum biraz."

Gözlerini kısarak şüpheyle yüzümü inceledi. "Bir hatlar karıştırmıyorsun değil mi?"

Oflayarak, "Her yaptığımı böyle sorgulayacak mısın?" dedim. "Hem ailenin yanına gitmek istiyorum farkındaysan. Bundan niye şüpheleniyorsun ki?"

"İyi peki," dedi ve yavaşça kalktı sandalyesinden. "Hazırlan gel, seni arabada bekliyorum."

Dediğini yaparak odama çıktım. Üstüme siyah kot pantolonumu ve koyu mavi göleğimi giyerek aşağı indim. Yavuz dediği gibi beni arabada bekliyordu. Yanına oturduğumda arabayı çalıştırarak bahçeden çıkarmıştı. Emniyet kemerini takarken göz ucuyla Yavuz'a baktım. Yola bakan gözleri arada bana uğruyordu. Onu hiç takmadan yola bakmaya devam ettim. Kısa bir süre sonra arabanın durmasıyla emniyet kemerini açtım.