Met You By Fate

Chapter 38

Chapter 38 

Prove 

The moment that I met Brian again hindi lang naman ang nararamdaman ko ang naiisip ko dahil naiisip ko din si Brianna. Mostly now that she is now starting to ask me about her father and god knows kung ano ang kaya kong gawin para lang masunod ang gusto ng anak ko. 

Even though a part of me hates the fact that my daughter will meet Brian pero naiisip ko yung sinabi sa'kin ni Eloise. Naiisip ko kung ano yung alam kong totoo. I am aware that Brian can be a good father, he can. 

Sa mga oras na 'to kasi hindi na lang ang nararamdaman ko ang naiisip ko but because of what he is doing bumabalik na naman sa dati ang lahat. I am starting to drown myself again. Nagsisimula na naman akong hayaan ang sarili ko na malunod ulit. 

I am starting to take a risk again. Bumabalik na naman sa dati yung nararamdaman ko. Yung wala na naman akong pakialam sa pwedeng mangyari basta alam ko na wala akong pagsisisihan. Am I ready to hear his confession? 

Hindi ko alam kung ano ba ang gusto niyang sabihin sa'kin at ayoko ding mag-isip ng mga bagay na pwede niyang sabihin sa'kin dahil ayokong umasa na naman. Binibigyan na naman kasi niya ako ng pag-asa e. 

"What if I don't want to?" sagot ko sa kabilang linya and I heard how he sigh heavily. 

"I expected that but I want you to listen to everything I wanted to say. Gusto ko lang talaga na masabi sa'yo lahat. I am not expecting anything but I just want you to listen to me, that's all. I want to take the risk, Mary. Let me take it." I choose not to answer at binaba na lang yung tawag at lumingon sa anak ko na mahimbing na natutulog sa tabi ko. 

Am I selfish for keeping her by myself? She is my fate but she can also be the fate of Brian. I tried to remember how Brian sounded when he said all those words to me. Kahit sa phone hindi ko alam pero nakaramdam ako ng sakit dahil sa tono ng boses niya. 

He sounded like he is having a hard time. Yung parang hindi lang ako ang nahihirapan sa lahat dahil parang nahihirapan din siya sa dahilan na hindi ko alam. 

"I love pizza po, can we eat pizza po together?" I look at Brianna who is busy having fun with my parents habang kumakain kami ng breakfast. 

"Sure, you can order a lot of flavors that you want." Mom said at napangiti na lang ako dahil sa nakikita kong emosyon sa mukha ng mga magulang ko ngayon. 

I am thinking paano kaya kung pinili kong umuwi dito at harapin sila habang pinagbubuntis ko pa lang si Brianna ganito din kaya ang makikita ko sa kanila? Are they going to be proud at me like this na nagawa kong palakihin ang anak ko ng ako lang at sa kaunting tulong ni Eloise at Tripp. 

"By the way, Mr. Trevino is going to have his exhibit on our gallery next year. He told me that his art is not yet ready." Mabilis naman akong napatingin kay Dad dahil sa sinabi niya at hindi ko alam pero napalingon din ako sa anak ko na nakikipagtawanan kay Mommy. 

"Next year? Parang ang tagal naman. Why don't you just find another artist? Yung ready na yung arts." Hindi ko gustong gawin 'to dahil kung ako din naman alam ko na deserve din na Brian na maghold ng exhibit sa gallery namin. 

But to our situation naiisip ko na parang hindi magandang idea yun dahil mas lalo siyang malalapit sa'kin at hindi lang sa'kin kung hindi pati na din kay Brianna. Hindi ko pa napaghahandaan ang bagay na yun. 

Alam ko na once na gustuhin ng anak ko na makita si Brian gagawin ko naman pero sa ngayon na hindi pa naman hinihiling ng anak ko gagawin ko muna ang lahat para hindi niya malaman na may anak kami hangga't sa kaya ko. It's my time to be prepared sa kung anong pwedeng mangyari kung sakaling pinagharap ko na silang dalawa.