සුදුම සුදු පාට බිත්ති, එංගලන්ත ආභාශය තිබ්බ ඉන්ටීරියර් ඩිසයින්ස් තනිකරම හොස්පිට්ල් එක සුරංගනා ලෝකයක් කරලා. නුවරඑලිය කියන්නේ විශාල ප්‍රදේශයක පැතිරුන දිස්ත්‍රික්කයක් වුනාට හොස්පිට්ල් එක දැක්කාමනම් මට හිතුනේ මේක ඒ වගේ විශාල දිස්ත්‍රික්කෙකට හොඳටම මදි කියලා. දුශ්කර පලාතක් නිසාම ස්ටාෆ් එකත් හරිම පොඩ්ඩක් තමා හිටියේ. මොනවා වුනත් එයාලානම් හරිම මිත්‍රශීලී. ඩියෝන් මාව ඩිරෙක්ටර් ජෙනරල් ගාවට එක්කගෙන ගිහින් ඩොකියුමන්ටේශන්ස් ඔක්කොම ඉවර කරා. දැන් මං මේ මෙයාගේ පස්සෙන් ඇවිදින ගමන් හොස්පිට්ල් එකේ සිරි නරඹනවා. මඟ අහුවෙන අහුවෙන එක්කෙනා එක්ක ඩියෝන් කතාවට වැටෙනවා.
"බ්‍රෝ .....මේක තමා ඔයාගේ වෝඩ් එක." ඩියෝන් අංක 40 ගහලා තිබ්බ ටිකක් දිග ශාලාවකට ඇතුල් වෙන ගමන් කිව්වා.
"ඒයි ....ඔයා මොකද මෙහේ කරන්නේ? ඌප්ස් !!! කවුද මේ ?" කොල්ලෙක් ඩියෝන්ගේ පිට මැද්දට ගහන ගමන් ඇහුවා. ප්‍රොෆෙශනල් පාටක් තිබුනට ඒ මූණේ අමුතුම හුරතල් පාටකුත් තිබුනා කියලා මට හිතුනා. හීනි රත්තරන් පාට ෆ්‍රේම් එකක් තියන කණ්ණාඩි දෙක ඒ චූටි මූණට අමුතුම පරිණත පාටක් එකතු කරලා තිබ්බා.
මං එයාවත් ඩියෝන්ව දාලා තිබුන 'කොයි වෙලේ කඩන් වැටෙයිද දන්නැති බෝංචි ඇඟවල්' සංගමේට සාදරයෙන් පිලිගත්තා.
"ආයීශ්හ්හ්....ගහන්නෙපා මිනිහෝ . තවුසෙගේ කෝටු ඇඟිලි වලින් ගහනකොට රිදෙනවා" ඩියෝන් උඩ පනින ගමන් පිට අල්ලගෙන කෑගැහුවා.
"හරි හරි ඕයි..කවුද මේ කියනවකෝ..."
"මේ අලුත් ජෙනරල් සර්ජන්. ඔයාලගේ වෝඩ් එකේ අලුත් සාමාජිකයා. බිනූශ කොඩිකාර" ඩියෝන් මාව ඉස්සරහට තල්ලූ කරන ගමන් කිව්වා.
"ඔහ්....හායි !!! නයිස් ටු මීට් යූ බිනූශ. අයිම් චිරාත්. මේ ඔයාගේ ෆස්ට් අපොයින්මන්ට් එක වෙන්නැති ඔයාට වයස කීයද? " ඒ කොල්ලා මට අතට අත දෙන ගමන් ඇහුවා.
"මට 29. සර්ජන් කෙනෙක් විදියට මේ ෆස්ට් අපොයින්මන්ට් එක. " මං උත්තර දුන්නා.
"අයියෝ. පොඩී නේ ඔයා. මට 30. මං අයියා හොඳේ එහෙනම්. මං පේරාදෙණිය. ඔයා මොන කැම්පස් එකේද?" චිරාත් මගේ කරට අත දාගන්න ගමන් ඇහුවා. 30 කියන්නේ ඩොක්ටර් කෙනෙකුට පොඩි වයසක් තමා. කැම්පස් එකෙත් අවුරුදු 5 ඉඳලා. ඊටපස්සේ ට්‍රේනිනුත් ඉඳලා. තව විභාග හැටහුටහමාරක් කරලා රස්සාව පටන් ගන්න අපිට 30 පනිනවා කියන්නේ ගණන් ගන්නවත් දෙයක් නෙමේ.
YOU ARE READING
Drizzle
General Fictionරළු දෙඅත'තර ගැවසෙමී නුඹෙ ආලේ තරමත් දන්නෙමී මුදු වදන් දෙන්නෙමී නුඹ අහිංසක බව දන්නෙමී _කොල පාට ඇස්_ තුරුල්ලේ සඟවමී නුඹව කාටත් නොමදෙමී රැකගමී තුටු කරනෙමී නුඹ මගෙම බව සපථ කරනෙමී _රත්තරන් ඇ...
