Ep. 76: 5 YEARS..

496 24 34
                                    

-CONTINUATION-

I curiously asked, "What is that po, doc?"




Moment of silence appear inside the clinic. Nakatitig lang kami sa doctor waiting for him to tell something.




"Mr. Sandro has stage 2 renal cell adenocarcinoma."




Nanghina ako nung marinig ko yun. Pero i need to be stronger than Sandro that time. We got speechless at nakita kong umiiyak nalang si Sandro sa tabi ko.




"Doc, may lunas naman po sa sakit n ayan diba?" I said, forcing myself not to cry.




The doctor sighs deeply, "Actually yes. If naagapan naman sya ng maaga, possible na hindi kumalat yung cancer sa buong katawan nya."




I felt Sandro held my hand, napalingon ako sakanya. "Love, kidney cancer is very evil. From now on, sanayin mo na yung sarili mong wala ako please?"




I keep shaking my head, "No!! No, love! Don't say that! Gagaling kapa okay??" My tears chasing each other down on my cheeks, "Diba ikakasal pa tayo? Promise mo sakin yun. Diba magkakaroon pa ng kapatid si Alexander? Gagawin ko ang lahat love, gumaling ka lang."




"No, love-" Sandro slapped the doctor's table so hard, "Doc! Don't lie to us! Give me the exact time that i'd be still living on."




I made him calm, "Stop, Sandro! Love don't say that ano baaa! Don't even question the doctor kung may taning na ang buhay mo kasi hindi ka mamamatay okay?!"




Pulang pula na si Sandro sa galit at lungkot. Halo halong emosyon ang naramdaman nya nung mga oras na yon. "Pleasee, doc. Tell me. Hanggang kelan nalang ako mabubuhay?" Pagmamakaawa ni Sandro sa doktor.




The doctor sighs deeply and stare at him, "You know what, mr. Marcos. I'm not God to tell you kung hanggang kelan ka nalang mabubuhay. But based sa laboratory tests mo kanina, i could say.. You only have 5 years to live."




"5 years doc??" Hindi ko napigilang magulat sa sinabi ng doktor. Tumingin ako kay Sandro at napayuko nalang sya sa sobrang hina.




He bit his lips and nodded, "I knew it. I knew it in the first place na hindi na talaga ko mabubuhay nang matagal dito."




I comforted him, "No. Only God can say kung kelan ka mawawala. At matagal pa yun. Hihintayin mo pa ko sa altar diba? Tuparin natin ang lahat ng yun."




Sandro calm down and nodded, "I love you." He answered, kissing my forehead.




**




"Oh ano raw sakit mo anak?" Bungad saamin ni tita Liza nang makarating kami sa bahay.




Sandro is speechless, tila ba hindi pa sakanya nagsisink-in ang lahat.




Pumunta sakin ang tingin ni tita Liza, "Ano sakit nya, Janna anak?"




"Umm.. Ano po tita.. Umm-"




Naputol ang sinasabi ko nang biglang sumagot si Sandro. "Stage 2 renal cell adenocarcinoma. I only have 5 years left to live in this f*cking world."




Napanganga si tita Liza at hindi napigilang maiyak sa kanyang narinig. "Ano bang kinakain mo, anaaak? Bakit ka humantong sa kidney cancer na yan."




"Kidney cancer? Sinong may kidney cancer??" Pops suddenly spoke from behind.




Sandro smiled, "It's me, dad."




I Wish I Never Woke Up (Sandro Marcos FF)Where stories live. Discover now