♠ ♦ ♣ ♥ Alice in Borderland ♥ ♣ ♦ ♠

15

Heel even gebeurt er helemaal niets; niemand maakt geluid en niemand beweegt. Dan ben ik na een aantal seconden de eerste die iets doet. Zonder iets te zeggen zet ik mezelf af tegen de desk en verplaats ik mezelf naar de deur waar we door gekomen waren. Alles in mij schreeuwt dat ik hier niet meer moet zijn.

Wanneer ik weer bij de lobby aankom, zie ik dat er zes kaarten met daarop de harten Aas op ons te wachten staan. Het hadden er tien moeten zijn. Ik pak mijn eigen kaart en wil dan naar buiten lopen, maar dan bedenk ik me dat ik op Soran moet wachten. Haastig komt hij aangelopen en bekijkt hij me met een bezorgde blik in zijn ogen.

'Je kon er niets aan doen,' mompelt hij terwijl hij zijn hand op mijn schouder legt. 'Die gast is hier verantwoordelijk voor, níet jij,' zegt hij dan resoluut. Hij kijkt me aan om tot me door te dringen. Ik weet niet of hij daar gelijk in heeft, maar ik ben wel ontzettend kwaad op Witbroek. Ik kan hem maar beter niet meer tegenkomen.

'Hoe wist je dat?' vraagt Stipjesbroek wanneer er steeds meer spelers de lobby binnen beginnen te druppelen. Zijn stem klinkt onder de indruk. 'Hoe wist je zo zeker dat de atoomnummers klopten? Je leek helemaal niet te twijfelen.' Is deze gast nou serieus? Er zijn zojuist vier mensen dood neergevallen, mede door het gebrek aan zijn deelname tijdens de kleurenrondes. En het enige waar hij geïnteresseerd in is, is hoe ik die vraag zo standvastig op had kunnen lossen. Ik ga hem niet vertellen dat ik ieder element en het atoomnummer daarvan uit mijn hoofd weet, gewoon omdat ik een nerd ben. Nee, dat is niet helemaal waar. Omdat ik wanhopig op zoek was om met iets anders bezig te zijn dan met mijn dode broer, dus mijn hoofd met allerlei andere zaken vulde.

'Je hebt haar wel goed uitgekozen, Yuki,' zegt Neonbroek lachend terwijl hij hem een klopje op zijn schouder geeft, 'jullie zijn allebei vreselijke nerds.' Yuki duwt hem aan de kant en wendt zijn blik nijdig af terwijl hij zijn kaart pakt. Die reactie zorgt ervoor dat mijn stoppen doorslaan. 'Jij,' zeg ik terwijl ik naar Neonbroek toestap. Hoewel ik hem fysiek gezien helemaal niets zou kunnen maken, kijkt hij toch gealarmeerd door de houding die ik aanneem. 'Ik weet niet wat jouw probleem is,' ga ik op een onvriendelijke toon verder, 'maar dat je nu nog in leven bent, komt volledig dankzij hem. Ik had ook niets kunnen zeggen over die kleur en je lekker laten raden met vijftig procent kans dat je verkeerd zou gokken, maar ik liet het je weten omwille van hem. Als Yuki me niet gevraagd had om je niet dood te laten gaan, dan lag je nu in die studio met een gat in je kop!'

Natuurlijk was er nog de kwestie van of hij mijn woorden moest geloven of niet, dus was het nog steeds een gok geweest, maar deze jongen weet wel beter. Hij kan mensen niet alleen lezen, hij weet ook heel goed hoe hij gebruik van hen moet maken. Hij had al lang ingezien wat mijn motieven in dit spel waren en dat ik een link heb met Yuki. Ik zie het in zijn ogen: Neonbroek heeft door dat ik het voor Yuki deed.

Had ik het ook gedaan als Yuki me gevraagd had om het tegenovergestelde te doen? Ik weet het niet, het is moeilijk om terug te denken aan dat moment, omdat er zoveel tegelijk door mijn hoofd gaat.

'Pittig,' zegt Witbroek met een grijns. Waar ik het vandaan haal weet ik niet, maar ik stap op hem af en breng mijn vuist naar zijn gezicht. Hij kan nog maar net voorkomen dat ik zijn neus raak, maar de klap tegen zijn kaak komt aardig goed terecht. Zo te zien is de impact daarvan niet fantastisch geweest, maar het was raak genoeg om hem licht te bezeren. 'Geniet van je extra dagen,' spuug ik haast naar hem uit, 'als je maar weet dat je een ongelooflijk verdorven persoon bent.'

'Ik weet het,' zegt hij met een grijns terwijl hij op de grond spuugt. Er komt een klodder bloed uit zijn mond. Misschien kan ik toch harder stoten dan ik dacht, maar ik kan er niet triomfantelijk om zijn.

'Wacht eens,' brengt Stipjesbroek peinzend uit, 'jij bent haar, of niet? Over wie ze het hadden.' Witbroek kijkt eens goed naar me. 'Nee joh!' roept hij enthousiast uit. 'Verrek, volgens mij heb je gelijk, man!' Ook Neonbroek bemoeit zich er weer mee. 'Diegene van dat spel in de bibliotheek, die ervoor gezorgd had dat ze het allemaal overleefden? En die van het winkelcentrum, die gebruik wist te maken van Kenshins hoogmoed en zijn plan kon dwarsbomen?'