♠ ♦ ♣ ♥ Alice in Borderland ♥ ♣ ♦ ♠

21

Niet om in zelfmedelijden weg te kwijnen, maar ik voel me ellendig.

De afgelopen twee dagen is mijn hoofd overuren aan het draaien om te bedenken waar het begonnen is, hoe ik het kan stoppen en hoe het verder moet, maar ik kom er echt niet uit. Tenminste, op één van die puntjes kan ik een aardig antwoord verzinnen: het is begonnen bij het eerste spel dat we apart van elkaar moesten spelen. Sinds die avond gedraagt Soran zich vreemd.

Met mijn rug tegen de pilaar aanleunend en mijn armen over elkaar blijf ik mijn ogen door de lobby laten glijden. Vroeg of laat moet hij zichzelf laten zien om zich in te schrijven voor een spel. Morgen is het verplichte spel dat hij moet spelen aangebroken, maar we hanteren het beleid dat we een dag daarvoor al een arena opzoeken. Tenminste, als hij dat ook niet al aan zijn laars gelapt heeft.

'Hoe lang sta je hier al?' Ik kijk op naar Yuki, die naast me gaat staan en me vragend aankijkt. 'Vanaf dat de inschrijvingen geopend zijn,' antwoord ik schouderophalend. 'Dat is al een uur geleden.' Ik probeer niet te erg op te vallen, maar toch blijf ik steeds maar weer naar de tafel kijken of ik mijn neef ergens zie. Tevergeefs. De enige mensen die ik steeds maar weer zie zijn die ellendige militanten. 'Kairi,' zegt Yuki op een zachte toon waarmee hij mijn blik vangt, 'zorg een beetje voor jezelf.' Na die woorden reikt hij me een flesje water aan, waar ik verward naar kijk terwijl ik het aanpak.

Wat er precies veranderd is weet ik niet, maar sinds ik hem bij het buitenzwembad tegenkwam lijkt hij me zachter te benaderen. Toch ben ik nog niet vergeten hoe hij niet ingegaan was op mijn woorden en hoe hij zonder iets te zeggen wegliep van de tafel waar we aan zaten. Hij heeft de afgelopen dagen niets gedaan waardoor ik zo zou moeten denken, aangezien hij me juist gesteund heeft, maar toch durf ik mijn hoop niet te vestigen op dit contact. Wat als het steeds meer wordt en dat weer verloren zal gaan door de dood?

'Bedankt,' zeg ik tegen hem. Ik neem een paar slokken water en kijk hem dan weer aan. 'Ga jij je inschrijven voor vanavond?' vraag ik, waarop hij knikt. 'Ik was net onderweg naar de tafel, totdat ik jou hier zag staan.' Waarom dat precies is weet ik niet, maar ik voel me een beetje zenuwachtig en benauwd worden. Hij gaat vanavond een spel spelen. Wat als hij niet meer terugkomt? 'Weet je dat zeker?' vraag ik. 'Ik heb zowel Kenshin als een aantal vrienden van hem bij de tafel zien staan.' Yuki kijkt even naar de tafel, voordat hij zijn schouders naar me ophaalt. 'Straks proberen ze je weer iets te flikken,' probeer ik nog. 'Dan proberen ze dat maar.'

'Yuki, alsjeblieft, zoek het nou niet op..' Hij zucht en praat op zachte toon verder. 'Dat is het niet,' mompelt hij. 'Ik..' Hij kijkt kort om zich heen en buigt zijn hoofd dan iets dichter naar me toe. 'Mijn visum loopt morgen af en ik wacht het liefst niet tot het laatste moment.' Daarom was hij steeds in dezelfde spellen als Soran en ik. Zijn visumdagen lopen gelijk met die van mijn neef en eerst ook van mij, maar door mijn spel heb ik er nog drie extra over. 'Oh..' mompel ik. 'Ik ga me inschrijven,' zegt hij voordat hij bij me wegloopt.

'Zal ik ook meedoen?' vraag ik terwijl ik achter hem aan loop. 'Als we in dezelfde groep ingedeeld worden, kunnen we samenwerken.' Bijna bots ik tegen hem op wanneer hij ineens stopt met lopen. 'Wat?' mompelt hij. 'Je gaat je toch niet inschrijven voor een spel voor mij?' Als hij het zo zegt, klinkt het inderdaad heel vreemd. Snel probeer ik iets te bedenken om mijn uitspraak minder heftig te maken. 'Soran gaat zich vandaag ook inschrijven,' vertel ik hem. 'Ik moet proberen hem te helpen.'

Er flitst iets door Yuki's ogen dat ik niet begrijp; het lijkt wel angst, alsof het hem niet alleen tegenstaat om opnieuw met Soran ingedeeld te worden, maar alsof dat idee hem ook nog eens zorgen wekt. Waarom is dat? Ik wil hem ernaar vragen, maar dan wendt hij zijn blik snel weer af en loopt hij door naar de tafel.

'Yuki Takashi,' zegt hij dan tegen de militant die voor ons staat. 'Ik schrijf me hierbij in voor een spel.' De jongen schuift een papier en pen naar ons toe en Yuki noteert zijn naam. 'Kairi Yamada,' zeg ik dan, 'en ik wil me ook ins-'