အခန္း(၂)
အရွက္မရွိဘူး၊မနက္ျဖန္မွျပန္လာ။
ဒီေန႕ဟာ သူမရဲ႕ မဂၤလာေန႕ျဖစ္ၿပီး ဒီအမ်ိဴးသမီးဟာ လမ္းမေပၚမွာ အမေလး လို႔ေအာ္ေနတယ္။
ဒါရည္႐ြယ္ခ်က္ ရွိရွိလုပ္တာပဲ။
Han Yunxi က ျပတင္းေပါက္လိုက္ကာေတြကိုဖြင့္ၿပီး ဘာကိစၥေတြျဖစ္ေနလဲ ၾကည့္ရန္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးေနာက္လိုက္ကာ မဖြင့္ ေတာ့ပဲထားလိုက္ေလတယ္။ သတို႔သမီးအသစ္ေလးက ခင္ပြန္းနဲ႕ မေတြ႕ခင္ လူၾကားထဲမွာ မ်က္ႏွာျပတာက ထုံးတမ္းမ်ားႏွင့္မညီေပ။ သူမသာ ဒီလိုလုပ္ခဲ့ရင္ ေရွးလူေတြရဲ႕ တံေတြးခြက္ထဲ ေမ်ာသြားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္အျပင္ကိုၾကည့္မယ့္အႀကံကို သူမလက္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။ ဒီ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္မႈႀကီးက ပရိတ္သတ္ႀကီးရဲ႕ အာ႐ုံကိုဆြဲေဆာင္လိုက္တာအထင္အရွားပဲ။
“အိုက္ယား….မွားသြားၿပီး။ငါတို႔လမ္းမွားသြားၿပီ! လမ္းဆုံမွာတုန္းက ငါတို႔ ညာဘက္ေကြ႕သင့္တာ..ဘယ္ဘက္ကို ေကြ႕လာမိတယ္" သတို႔သမီး ပို႔ေဆာင္သည့္အမ်ိဳးသမီး မွာငိုမတတ္ျဖစ္ေနသည္။
“ ငါက ႀကီးႀကီးမားမားတစ္ခုခု ျဖစ္တာလားလို႔… ဒီလမ္းကလဲ ခ်င္ဝမ္အိမ္ေတာ္ကို ေရာက္တာပဲေလ"
“ဟုတ္ပ၊ ဟုတ္ပ၊ အေဒၚ ဝမ္ တို႔ကေတာ့ အၿမဲတမ္းကို ေခါင္းရႈပ္ေနတာပဲ။မဂၤလာေန႕မွာဘာလို႔ ကံဆိုးေစတဲ့ စကားေတြ ေျပာေနရတာလဲ။ အေဒၚကပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္ဘက္က ေခၚလာတာေလဗ်ာ။"
ေဝါယာဥ္က အထမ္းသမားမ်ားက ျပန္ေျပာေသာအခါ အေဒၚႀကီးဝမ္မွာ “ ငါ့ေခါင္းေတြလဲရႈပ္ေနတာပဲ။ ဒါကသတင္းဆိုးဟဲ့။ ဒီလမ္းကေနဆို ေနာက္ထပ္ႏွစ္နာရီ ေလာက္ထပ္သြားရမွာ။ အာတာဆို သတို႔သမီး မဂၤလာအခ်ိန္လြတ္သြားလိမ့္မယ္။"
ဒီစကားေတြကို ၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာ ေတာ့ တစ္ဖြဲ႕လုံး တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။
မဂၤလာအခ်ိန္မွာ ေရွးလူေတြသာမက ယေန႕ေခတ္လူမ်ားပင္ အေလးအနက္ထားၾကသည္။ ေဝါယာဥ္ အထမ္းသမားမ်ားက “ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္လွည့္သင့္လား” ဟု ေမးလိုက္ရာ
