Villaverde Brothers Series 1: Taming the Ruthless✓

Chapter Twenty-one

"Where's the key to my car?" Cai asked me while we were getting ready for work.

He slept in my room and he still has the guts to use my bathroom as if he doesn't have it in his room. Ang nakakahiya pa, nag-utos pa siya sa maid na magdala ng mga damit niya rito!

"Which car? The one I'm using?" I asked confusingly.

Tumango siya habang nagsusuot ng medyas. Nagtaka ako lalo kung bakit niya hinahanap at kung kukunin niya na ba.

"Why? Kukunin mo na sa 'kin?"

"I'm going to drive you to work and fetch you when you're done," he said, which made me smile. "What time are you out so I can leave work early?"

"Uhm . . . 5:00 pm, but are you sure?"

"Hmm. Boyfriend duties." He then winked at me when he's done fixing his black leather shoes.

My brows furrowed because of his statement. "Boyfriend? Are we in a relationship already?"

Kumunot ang noo niya. Tinitingnan ko lang siya mula sa repleksyon ng salamin dahil nagsusuklay ako ng buhok. Natatawa ako sa reaksyon niya. Hindi na nga siya nakatiis at tumayo siya mula sa kama ko upang lapitan ako.

Inalis ko sa kaniya ang tingin ko upang tingnan ang sarili. Maya-maya lang ay naramdaman ko ang yakap niya mula sa likuran. Bahagya akong nanigas. Ramdam ko ang kabog ng kaniyang dibdib. Ipinatong niya ang baba niya sa balikat ko at tinitigan din ako sa salamin.

"You just told me that you love me last night . . ." he said and moved his head a bit to sniff my neck.

"I do," natatawa kong sagot at kumalas sa yakap niya upang humarap sa kaniya. "Mahal nga kita."

"And I feel the same way as you do. So, we're already in a relationship."

I shook my head while smiling to piss him off. I just feel like annoying him. Nakakatuwa lang makita ang mukha niyang naiinis.

"But I didn't say yes to you yet. We're just in a mutual understanding stage."

"Ano ba tayo? Mga bata?" Halata sa boses niya ang pagmamaktol.

Natawa na ako ng tuluyan, hindi na kinaya. Tinuloy ko na lang ang pag-aayos ko saka kinuha ang bag ko. Pinanonood niya lang ang bawat galaw ko. Kinuha ko ang susi ng kotse niya sa maliit na drawer at binato sa kaniya 'yon, nasalo niya naman.

"Tara na sa baba," aya ko.

Mabibigat ang mga hakbang niya habang nakasunod sa akin. Ramdam ko ang inis niya kaya hindi mawala ang ngiti sa labi ko. Nang makita kami ni tita na nasa hapag na, sumilay agad ang maganda niyang ngiti.

"Good morning, love birds," she greeted.

"Good morning, tita!" I kissed her cheek before I sat down beside her.

"We're not love birds," Cai said while looking at me irritatedly.

I tried to suppress my laugh but I couldn't. A soft chuckle came out which made Cai glare at me. Tinikom ko ang bibig ko at kumuha na lang ng pagkain. We talked about business stuff while we were eating. They also gave some advice for me and I made sure that I remembered all of it.

They've been in the business industry for so long and until now, it's successful and as the days go by, it grows. Kaya kung meron mang mas may nalalaman tungkol sa takbo ng negosyo, sila 'yon. Alam nila kung paano umiikot ito.

Natapos na kaming kumain, hanggang ngayon ay hindi ako pinapansin ni Cai at masama pa rin ang tingin niya sa akin. Hindi naman ako nag-isip na baka hindi niya na ako ihatid at hindi niya niya ipahiram sa akin ang kotse niya. Alam ko namang tinotopak lang siya at kahit naiinis man siya, gagawin niya pa rin kung ano ang sinabi niya sa akin. Ganoong klase ng lalaki si Cai.