Wife's Devotion

Wakas

Today is the day, muli kong ihaharap ang asawa ko sa pangalawang pagkakataon. Namuo ang luha sa mga mata ko na parang ayaw 'kung palisin. Gusto kong makita ni Adi ang mga luhang dadaloy sa mga mata ko. Crying for her is my love language and it will never change.

While Adi started walking in the red carpet, I can't take my eyes on her. Iniisip ko na mahal na mahal ko talaga ang babaeng 'to. Kahit anong oras o lugar ay handa ko siyang pakasalan.

In this life, I've learned that you should forgive people, forget the nasty happenings in your life. We shouldn't instils resentment on other people even if they did a lot of wrong things in your life.

Accept the consequences, give patience in that person, and know their point of view.

Huminto sa harap ko si Adi kasama ang ama niya. Katulad ko, ay napatawad narin ni Adi ang pamilya niya. Kahit na maraming pasakit ang ibinigay sa kaniya ay natutunan parin niyang patawarin ang mga magulang niya. Family is important, family is precious. We should keep and love our family all the time.

"Ingatan mo ang anak ko, huwag mong iparamdam  ang sakit na ipinaramdam namin sa kaniya."

I nodded at Mr. Jimenez, I've seen that he really loves Adriel. I can see it with his actions at the same time. Dahan dahan kung niyakap si Mr. Jimenez bago magsalita.

"Ipinapangako ko Mr. Jimenez."

"Call me Papa."

Bumagsak ang mga luha sa mata ko dahil sa sinabi ni Mr. Jimenez, and now I can totally call him papa as what I always wish.

Inilahad ko ang braso ko kay Adi na kaagad naman niyang kinuha. I smiled at her sweetly. Looking at her soft red lips, I can't wait to kiss him. I want to make love with her in the front of people and in the front of God.

"Alam ko kung anong nasa isip mo."

I laughed at her. Adriel knows me, she knows whats running on my mind by looking at my eyes.

"I want to kiss you."

"Maybe later."

Nagsimula na kaming maglakad papunta sa harap. Dumampi ang kakaibang simoy ng hangin na humahagod sa karagatan.

In yacht is my dream wedding. College palang ako iyon na ang nakasulat sa book list ko. Iniisip ko dati na espesyal ang kasal sa bawat tao at lalong lalo na sa mga babae.

Naiharap ko na si Adriel sa harap ng altar sa unang pagkakataon, at ngayon naman sa ikalawang pagkakataon, masaya akong maihaharap siya sa mga bathala dito sa gitna ng karagatan.

"Sa ngalan ng ama, at ng anak, at ng espirito santo." Panimula ni Father.

"Amen." Sabay sabay na sagot ng lahat.

Nagsimula ng magsalita si Father, hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa asawa ko suot suot ang napakagandang wedding gown na pinaghirapan pa niyang hanapin.

I slowly pinch her waist, I smiled when I saw her serious face while raising her brow.

"Ang ganda mo." I whispered.

Nakita ko ang lihim niyang pag ngiti kaya mas lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak sa bewang niya.

"Gusto na kitang ikama."

I was about to scream when she suddenly trodden my feet. Masakit pero pinigilan ko dahil nasa harap namin ang pari.

"Hindi kana nahiya."

"Kakasabi lang ni Father na sabihin kung ano ang nasa isip."

"Hinihiling ko ngayon na buong katapatan ninyong ipahayag ang inyong damdamin sa isat-isa."