Unicode
"သတိရလာပြီ..."
ငြိမ်သက်ကာမေ့မြောနေသူက မျက်လုံးတွေပွင့်လာတော့ ဘေးကလူတွေက ဟိုဆော့ သတိရလာကြောင်းကို အချင်းချင်းသတိပေးကြ၏။
မျက်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းအားယူပြီးဖွင့်လိုက်တော့... အခန်းတစ်ခုထဲကိုရောက်နေတာ...
ဘာလို့လဲ တစ်ကယ်ဆိုသေသွားရမှာမဟုတ်ဘူးလာ...ဘာများထပ်ဆုံးရှုံးစရာရှိသေးလို့လဲ...ကိုယ်တိုင်တောင်ဆုံရှုံးသွားပြီထင်နေတာ...သတိကပြန်ရလာသေးတာပဲ...
"သတိရလာပြီပဲ...နေရတာသက်သာရဲ့လား "
အခန်းထဲကိုဝင်လာတဲ့ ဖြူစွတ်စွတ်အသားအရည်နဲ့လူ...
ဘာလို့သူပဲလဲ မုန်းတယ်
ဟုတ်တယ် မေမေ့ကိုသတ်ခဲ့တဲ့ခဗျားကို ကျွန်တော်မုန်းနေရမှာ
"ဆေးရော သောက်ပြီးပြီလား"
ဘာတစ်ခွန်းမှပြန်မပြောပဲ ရင်ငုံနှုတ်ပိတ်နေနေတဲ့ ဟိုဆော့ကို ယွန်းဂီစိတ်မရှည်တော့...
"ဟူး... အပြင်ကဘယ်သူရှိလဲ လာကြစမ်း!"
"ဟုတ်လာပါပြီ ဆရာ"
"ဘယ်မှာလဲ ဆေးဆရာ ဟိုဆော့သတိရလာပြီ သွားခေါ်ချေ "
"ခေါ်ထားပါတယ် ဆရာ မရောက်လာသေးတာ"
"တောက်စ်! စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင်တွေ"
ယွန်းဂီ စိတ်တိုတစ်ချက်မှ တပည့်တွေအနားက ပြေးကုန်သည်။
မဟုတ်လျှင်ကျည်ဆံကခေါင်းထဲကိုအချိန်မရွေးဝင်သွားနိုင်၏။
"ဆေးဆရာလာပါပြီ..."
ဆေးဆရာဆိုသူက ဟိုဆော့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး တွေးမိသည်။
ဒီကလေးက နူးနူးညံ့ညံ့လေးရယ်
ဒီစခန်းကတော့မဖြစ်နိုင်ချေဘူး
အဖမ်းများခံလာရတာလား
"ဟေ့လူ! ဘာလို့ သူ့ကိုအဲ့လောက်စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ"
"မ...မဟုတ်ပါဘူး"
"ကုစရာရှိတာကု...မသက်သာပဲ တစ်ခုခုဖြစ်သွားလို့ကတော့... ခဗျားပါအသက်မရှင်ရဘူးမှတ်"
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ပါ ဗိုလ်ကြီး"
ဆေးဆရာက အကြောက်လွန်ပြီး
တုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေသည်။
YOU ARE READING
သက်ညှာ၏ ခြေတော်ရင်း S1+S2 (သက္ၫွာ၏ ေျခေတာ္ရင္း)
Fanfictionသတ်လိုက သတ်ပါလေ... တစ်ခုပဲ...နောက်ဘဝအထိတော့ သက်ညှာရဲ့ အမုန်းအာဃာတ တွေကို ဒီကောင်ကြီး...မယူသွားပါရစေနဲ့... သတ္လိုက သတ္ပါေလ... တစ္ခုပဲ...ေနာက္ဘဝအထိေတာ့ သက္ၫွာရဲ့ အမုန္းအာဃာတ ေတြကို ဒီေကာင္ႀကီး...မယူသြားပါရေစနဲ႔...
