Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 8

"Saan ka pupunta?"

I didn't answer him and put all my things on the couch. After what happened last night, his friends laughed at him whole night. Namumutla siyang lumabas ng kuwarto ko na parang tanga.

Dito rin natulog ang mga kaibigan niya na ang ilan ay gising na't nakaupo sa sofa. Lahat lutang at wala pa sa sarili.

"Why are you packing your things? Maglalayas ka na?" antok na tanong ni Evan.

"Kung p'wede nga lang," mahinang sagot ko. Kung p'wede lang maglayas, iniwan na kita at inabando. I don't want to live with you, pandagdag sakit ka lamang sa ulo.

Evan chuckled sarcastically at my answer. His friends laughed too. Bumalik ako sa kuwarto para kunin pa ang ilang gamit ko, halos lahat na dinala ko dahil buong weekdays ako roon.

"Hello?" I answered my phone when Lazaro called. Lumabas na ako ng kuwarto at inilapag muli sa sofa ang mga gamit ko. I can feel Evan's stare at me.

"Hey," he greeted. "Good morning, papunta na ako riyan. Wala si Lazaro, dinayo ng mga kaibigan niya. Have you already ate breakfast?"

I sat beside my things, "nah, not yet. It's just six a.m in the morning so…" I shrugged.

"Oh, it's fine. Mabilis lang ang biyahe natin papunta sa hacienda, siguradong pag uwi mo ay may-agahan nang nakahanda sa mesa." I heard Kento's voice in the background.

Kung nasaan ang magkakapatid ay naroon si Kento. Siguradong hindi ako maboboring doon dahil may mga kakilala rin ako lalo na si Lazaro.

Natahimik kaming pareho bago siya nagsalita, "bye…"

"Uhm, bye," mabilis kong sagot. "Mag-iingat ka."

"Yeah," mahina niyang sagot ngunit hindi binaba ang telepono. "Cut the call, Hara."

Oh! Ngumuso ako at in-end call iyon. Bakit hindi pa siya ang magpatay?

May ngiti sa labi ko nang bumaling ako sa isang direksyon ngunit nawala nang makita ko ang tingin ni Evan. He eyed my phone before landing his gaze on my eyes. A small smirk formed on his lips.

"Lalaki mo 'yon, ano?" aniya. "Pahirapan pang ibaba, lalaki mo 'yon?"

I shrugged and chuckled, "hindi ko alam na may pake ka pala kung manlalalaki ako."

Kumunot ang noo niya, "wala naman akong pake."

Umirap lamang ako at nagtungo sa kuwarto ko para ayusin pa ang ilang gamit doon. I need to prepare all my things, matagal ako roon ay hacienda iyon. Dapat dala ko lahat ng kailangan ko. My masks, contacts, jackets and clothes.

Halos isang oras din bago nakarating si Lazaro rito sa condo namin. I opened the door for him and saw him wearing just a simple shirt and shorts. Magulo ang buhok niya ngunit malinis at presko siyang tingnan. He smiled and kisses my cheeks.

"Good morning," nilingon niya ang loob ng condo. "Nasaan ang mga gamit mo?"

Pinasunod ko siya sa akin hanggang sa sala kung saan nagkakape at agahan sina Evan. They're all eyed us, pati kami ay natigilan. Isa isa iyong nilingon ni Lazaro bago nasalubong ang tingin ni Evan.

"Teka, saan mo dadalhin ang asawa ni Evan?" a guy holding a mug stopped Lazaro's hand who was about to get my bags.

Lazaro slightly pushed his hand away from him and carried my bags. Hindi siya sumagot at lahat kinuha iyon. Tanging binitbit ko lamang ay ang backpack ko bago saglit na nilingon si Evan. Hindi ako umimik at sumunod kay Lazaro.