"Bilmiyoruz birden sinirlendi" bana bakmıyordu. Saçları dağınık gözlerinin altı mosmordu.
"Onun yerine başka bir ilaç versen?"
"Mina uyuşturucu etkisini veren her ilaç da uyuşturucu gibi bağımlılık yapar"
"Ama ona daha az zarar verir"
"Yani vazgeçiyorsun?" istemiyordum ama başka şansım var mıydı? İnatçıydı istediğini almadan durmuyordu.
"Sunmi bizi biraz yalnız bırakır mısın?" Sunmi kararsız kalmış sonraysa odadan çıkmıştı.
Yatağın yanındaki koltuğa oturdum "Artık bir karar vermelisin" kaçırdığı gözleri bu sefer beni bulmuştu. "Lütfen konuş benimle" gözleri doluydu ve eminim benimkinin de onunkinden farkı yoktu.
"Yine içmişsin" o kadar konuşmuyordu ki ses tonu değişmişti. Canı yanıyormuş gibi konuşuyordu.
Gülümsedim, "Çok içmedim" ince parmaklarıyla yüzüme düşen saçımı geriye attı. "İçince sakin oluyorsun" içince kendi acılarımın da ne kadar dayanılmaz olduğunu hatırlıyorum.
"Mina acı içindeyim" artık gözyaşlarımı tutamıyordum. Biliyordum acı içinde kıvrandığını hatta bunu kör bir insan bile görebilirdi ama elimden hiçbir şey gelmiyordu. "Kararım sence de belli değil mi?" Hayır lütfen.
"Gitmeme izin ver Mina" bunu istemiyordum. Hayatımdaki herkes gibi benden gitmesini istemiyordum. "Biraz daha dirensen?" kendimi çok zayıf hissediyordum.
"Mina sence de fazla direnmedim mi?" Haklıydı ama yeterli değildi. İyileşmesi için yeterli değildi.
"Sunmi seninle konuşurken duydum yine gelmişler" saklamamın bir anlamı yoktu belki ama onu üzmek istemiyordum. "Hayır benim yüzümden old-"
"Mina hadi ikimiz de dürüst olalım" dürüst olmak saçmalık.
"Her zaman neden yaptığımı soruyordun" çünkü anlayamıyordum "sanırım beni yine kurtaracaksın diye düşündüm ve sen gerçekten elinden geleni yaptın Mina" yapamadım. "Başım ne zaman belaya girse yanıma geliyordun ve ben seni hep yanımda istiyordum" ama şimdi sen gidiyorsun?
"Her ebeveyn izni istedikleri zaman sana geliyordum hatırlıyor musun?" Hiç unutmadım. "Babam da sana kızıyordu sahi yokluğumu nasıl fark ediyordu?" Annem söylüyordu. "Annem söylemiştir gerçi" gülümsedim düşüncelerimi okuyordu. "Annem neden beni sildi?" Seni korumak için.
"Mina biliyor musun annem beni bir daha görmek istemediğini söylediği zaman onu utandıracak bir şey yaptığımı düşündüm" özür dilerim "bana iğrenerek bakıyordu"
"Ama en çok seni göremeyecek olmam üzmüştü" beni seviyordu. "Çocukken son çikolatayı yemek için hep kavga ettik" anılarımızı hatırlıyor "Babaannem ikimizin de inatçı olduğunu söylerdi" haklıydı. "Şimdi ikimiz de farklı bir şey için direniyoruz" kaybetmek istemiyorum "sen yaşamam için direniyorsun ben ölmek için" beni acı içinde bırakacaksın "hep sen kazandın ama bu sefer bana izin vermelisin. Küçük kardeşine bu iyiliği yapmalısın" ben iyi birisi değilim.
"Olivia sadece benim için denesen?" çok çaresiz hissediyordum.
"Mina acılarımı sadece o şekilde unutur-"
"Herkesin acıları var" sesim aniden yüksek çıkmıştı, korkup elini geriye çekti "özür dilerim bağırmak istemedim. Benim sana ihtiyacım var lütfen sadece şu sikik tedaviyi kabul et" ilk kez bu kadar fazla konuşmuştuk.
"Düşüneceğim Mina şimdi git uyumak istiyorum" alnından öpüp odadan çıkmıştım. Hastanede kalmak istemediği için ona özel küçük bir yer ayarlamıştık. Arkadaşım Sunmi onunla ilgileniyordu. Olivia eskiden aynı Chaeyoung gibiydi. Kendisine özgü bir dünyası vardı. Belki de bu yüzden Chaeyoung ilgimi çekmişti.
Olivia bir gün ormana gittiği zaman 5 kişilik bir grupla karşılaşmıştı. Uyuşturucu kullanmıştı. Zorla olduğunu düşünsem bile Olivia kendisi kabul ettiğini söylüyordu. O günden sonra bağımlı oldu ve son 1 senedir benim gözetimim altındaydı.
"Sunmi ağrı kesicin var mı? Başım ağrıyor"
"İçkiyi azalt Mina senin için iyi değil" ağrı kesiciyi bana uzatmıştı.
"Evet evet her neyse ben gidiyorum Olivia'ya iyi bak" Sunmi ikimizin de ablası gibiydi. Telefona baktığım zaman Chaeyoung'un mesaj yazdığını görmüştüm.
Neden gülümsüyordum?
*Mina nerede kaldın?*
Hemen geri cevap vermiştim *Uyumanı söylemiştim*
*seni beklemek istedim dikkatli gel olur mu?* Neden böyle hissediyorum. Doyeon haklı mıydı?
Arabayı çalıştırmış ve düşüncelerimden ayrılmak için biraz hızlanmıştım. Sabaha doğru gidiyorduk ve etrafta fazla araba yoktu. Bir araba bana sinyal verip duruyordu. Hızlanmıştım. Yarışmak mı istiyordu?
Durmadan sinyal veriyordu ve aynaya baktığım için nereye gittiğimi kaybetmiştim. Fren. Frenim tutmuyordu. Gözlerim kararıyordu. Hayır şimdi olmaz kendine gel Mina. Mantıklı düşünmem gerekiyordu.
Ne yapacağım?
——
Alın size bombe
Bölüm bitti teşekkürler
Ben geçen bir şey okudum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
???
Neyse iyiyiz
O değil de Mina ne yapacak amk dur yazar bendim pardon
