LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

Üçüncü Kitap - 7. Bölüm

Herkese Merhaba!

Yine günlerden cumartesi ve yine 12/A pislikleri!

Meslek sınavlarım bitti.
Temel Hukuk: 70. Ekonomi: 49. Muhasebe daha belli olmadı. Üç saatlik sınavdı yav, elli alayım inşallah amin.

Bu bölüme lütfen bir sürü satır arası yorum yapar mısınız? Yorumları okumayı ve cevap vermeyi çok seviyorum.

Medyada ki şarkıyı açmayı unutmayın :)

Oylamayı unutmayın 💕

Keyifli okumalar.

••••••

Sinirli yüz ifademi ortadan kaldırıp, yerine arsızca bir ifade bıraktım. "Sanırım bunu ben sormalıydım." diyerek konuştum. "Hazır mısın?" Kaşlarımı kaldırarak bir kaç saniye ona baktım. Yüz ifadesi 'çekemiyormuş' gibi bir hâl alınca sırıtıp, cevabını beklemeden içeri girdim.

Emir, yanımızdan ayrılıp arkadaşlarının yanına giderken, Sefa ve bende binaya girip sınıfa çıkmaya başladık. Merdivenlerde, Sefa beni duvar kenarına atmıştı ve kimse bana çarpmasın diye resmen kendini bana siper etmişti. Bu hâline güldüm. "Neden gülüyorsun kızım?" dedi, çirkefçe.

"Hiç!" dedim ve gülmeyi kestim. Gözlerini devirdi. Koridorda ilerleyerek sınıfa doğru gidiyorduk ki, 12/B'den, Irmak çıkıp bize baktı.

"Geçmiş olsun." dedi, büyük bir bıkkınlıkla. Sanki zorla demek zorundaydı! Nazikçe gülümsedim sadece.

"Nasılsın Sefa?" diyerek konuştu Irmak.

"İyi." dedi Sefa ve koluma girerek sınıfa doğru ilerleri. İçeri girdiğimde Ozan, Selin, Mert ve Semra vardı.

"Günaydın!" diyerek bağırdığımda hepsi bize bakmaya başladı.

"Şirinem gelmiş!" diyerek bağırdı Ozan ve oturduğu yerden kalktı.

Mert, şaşırmış gibi baktıktan sonra hızla bana doğru geliyordu ki, Sefa önüme geçti. "Yavaş ol oğlum!" diye bağırdı Sefa. "Omzu darbe almamalı!"

"Yav omzuyla ne işim var benim? Ben ne yapayım omzunu?!" dedi Mert ve onu iterek yavaşça bana sarıldı. Geri çekilip, hiç bir şey demeden yerine oturdu. "Hiç özlememişim."

Söylediği şey ile kaşlarımı kaldırdığımda, "Şaka şaka." dediğinde yarım ağız sırıttım ve diğerleri ile sarıldıktan sonra sırama oturdum. Ah, ne çok özlemişim ya!

İçimden de 'inşallah bugün omzuma bir şey olmaz' diyerek dua ediyordum. Ağır darbe almamam gerekiyordu. Sefa zaten benden daha dikkatli davranıyordu. Elleri cebinde başımda dikilmiş etrafına bakıyordu. "Otursana." dediğimde kafasını sallayıp, Umut'un yerine, bir öne oturdu.

"Ee özledin mi beni?" diye sordu.

"Hayır." dediğimde omuzlarını dikleştirip, alınmış bir şekilde bana baktı. "E özletmedin ki! Her gün geldi!"

"Ben gözlerimi senden ayırdığımda bile seni özlüyordum." diyerek ayağa kalktı ve tripli bir şekilde sınıftan çıktı.

"Birazdan tekrar döner." dedi Ozan gülerek. Bende ona gülerek karşılık verdim.

Sınıf yavaş yavaş dolarken, hepsi gelip önce bana sarılıyordu ve daha sonra yerlerine oturuyorlardı. Sonunda ders başladığında hocanın gözleri beni buldu. "Gelmişsin." dedi gülümseyerek ve bana doğru yaklaştı.