Chapter Twenty-six

22.3K 344 28
                                    

"Ready?" he asked while closing the door behind him.

I finished packing my clothes last night for our trip to Palawan today. We'll have a short vacation there for three days. Bukas na kasi ang first monthsary namin and he planned this trip last week pa.

Akala ko hindi siya mahilig sa mga ganitong celebration but he said it's worth celebrating because it's been a month since we became in a relationship.

"Yes," I answered him.

He went near me and check our luggage if everything that we need is already inside. Isang maleta lang ang dala namin dahil kasya na ang lahat ng gamit namin doon. He nodded a bit when everything is fine. Hinila niya na iyon gamit ang kaliwa niyang kamay at mabilis din namang hinagilap ng isa niyang kamay ang baywang ko.

"Let's go," he said.

Lumabas na kami ng kuwarto niya at ni-lock 'yon bago nagtungo sa baba. Magtatanghali na kaya wala nang ibang tao bukod sa mga kasambahay ang narito. Nagpaalam na lang kami sa mayordoma bago inilagay ang bagahe sa likod ng sasakyan bago tumulak papunta sa airport. Nagpahatid na lang kami sa driver nila.

I can't help but give him a sweet smile while we're on our way. My arms are enveloped on him, giving him a warm thankful hug.

"I'm excited, love," I whispered and hugged him more tightly.

"Obviously." He chuckled and kissed my head.

Nasa gano'n lang kaming posisyon hanggang sa makarating kami ng airport. Malapit lang din naman. Si Kuya Jun na rin ang nagbaba ng bagahe namin at hinatid kami sa loob saka siya nagpaalam at sinabing mag-iingat kami.

Hindi pa rin maalis ang ngiti sa labi ko habang naghihintay kami ng oras ng flight namin.

We talked about our future plans. Our works . . . our relationship . . . and building our own family. Nakakatuwa lang na pinag-uusapan namin ang mga gano'ng bagay at para bang siguradong-sigurado na kami na kami nga hanggang dulo. Wala rin naman akong ibang gustong makasama hanggang sa pagtanda kundi siya lang.

If we're not going to end up together, I doubt if I'll be able to love somebody else again. I only want him. I won't be with anyone if it isn't him.

He held my hand when it's already time of our flight. Hawak niya ako nang mahigpit na para bang takot siya na mabitiwan niya ako at bigla na lang akong mawala.

His tight hold of me seems like saying that he won't ever let go of me.

Hawak niya lang ako hanggang sa makasakay at makaupo sa eroplano. Bibitiw man siya'y saglit lang at agad niya ring kinukuha ang kamay ko upang mahawakan ulit.

"Hindi naman ako mawawala," natatawa kong sabi. "Bitiwan mo man ako, lagi lang ako sa tabi mo."

Parang doble ang naging kahulugan nang sinabi ko. Kung dumating man ang araw na bumitiw siya at hindi talaga kami para sa isa't isa, hindi ako aalis. Hindi man kami sobrang lapit pero naroon pa rin ako sa lugar kung saan tanaw ko siya ngunit hindi niya ako kita.

"I won't let go of you," he uttered like he had read what's in my mind.

Ngumiti na lang ako nang matamis at ngumiti sa kaniya. We're going to celebrate our special day tomorrow and I don't want to ruin it.

I'm very excited for tomorrow, that's why my smile didn't leave my lips. I can already picture what we are going to do in Palawan . . . and in the hotel we're going to stay in.

It's not as if we didn't do it five times . . . or ten? I don't know.

Basta kapag kaya at hindi pagod, giyera na sa kama.

Villaverde Brothers Series 1: Taming the Ruthless✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon