" ဪ..."
ေ႐ႊစင္က ေျခသံၾကားသျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ကိုအေျပးတပိုင္းထြက္လာၿပီးမွ ဝင္လာသူကိုျမင္လ်င္ ႐ုတ္တရက္ဘာေျပာရမွန္းမသိပဲ ေျခလွမ္းကိုရပ္တန႔္လိုက္မိပါသည္။ျဖဴေဖြးဆြတ္ကာ ႂကြ႐ြကားစြင့္ေနေသာ ဂႏၶမာအျဖဴေတြတေပြ႕တပိုက္နဲ႕ လွပေသာ မိန္းကေလးကို ျမင္ဖူးေနမွန္းေတာ့သိကာ ၿပဳံးလ်က္ၾကည့္ေနမိဆဲ။
" ဘြားအတြက္ ပန္းလာပို႔တာပါ....မမႀကီး..."
" ေ႐ႊစင္ေရ...အေပၚကိုလႊတ္လိုက္.... ဘြားေခၚထားတာ..... ေအး...ေအး မဩလာခဲ့..."
အသံႏွစ္ခုကၿပိဳင္တူထြက္လာတာမို႔ ေလွကားအရင္းက ဘြားကိုေမာ့ၾကည့္ကာ " ဟုတ္ကဲ့..ဘြား.."ဟုေျဖလိုက္ၿပီး မိန္းကေလးကိုပါၿပဳံးျပကာ ...
" တက္သြားလိုက္ ညီမေလး..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
ကိုယ္လုံးလွလွသြယ္လ်လ်နဲ႕ ဆံပင္ရွည္ေတြယိမ္းႏြဲ႕ကာ ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္းတက္သြားတဲ့ မိန္းကေလးကို ခဏရပ္ၾကည့္ေနၿပီးမွ ေ႐ႊစင္က ေနာက္ေဖးဘက္ကိုျပန္ဝင္လာခဲ့ပါသည္။
ဘယ္သူပါလိမ့္...ျမင္ဖူးလိုက္တာ....ၿခံထဲကပဲထင္ပါရဲ႕.... ေ႐ႊစင္ကေတာ့ ပန္းစိုက္ၿခံထဲမေရာက္တာၾကာၿပီ... အိမ္ေထာင္က်ၿပီးအေဝးကိုပါသြားေတာ့ ၿခံနဲ႕အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားလိုက္တာ... အသစ္ဝင္တဲ့လူေတြဆိုရင္ သိေတာင္မသိေတာ့... သူက ေ႐ႊစင့္ကို ခ်မ္းတို႔ေခၚသလို မမႀကီးလို႔ေခၚလိုက္တာမို႔.... မၾကာခဏပင္ ဒီပါခ်မ္းျမကိုအဝင္အထြက္ရွိတဲ့သူျဖစ္မွာပဲ....
"ဘယ္သူလာတာလဲ ေ႐ႊစင္.."
ေဒၚဝင္နီက oven ကိုဖြင့္ကာ ကြတ္ကီးဗန္းကေလးကို ဆြဲထုတ္ရင္း လွည့္ေမးသည္။
" ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပဲ အန္တီဝင္နီ... ပန္းလာပို႔တာထင္တယ္.."
"ဪ...ဥဩထင္ပါရဲ႕.... ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕လား.."
" ဟုတ္တယ္ အန္တီဝင္နီ... ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕လွတပတေလးပဲ...သူကၿခံထဲကလား..."
" ဟုတ္တယ္ေလ... ေ႐ႊစင္ျမင္ဖူးမွာပါ.... သူကငယ္ငယ္ထဲက ၿခံထဲမွာလာေနတာပဲ...."
" သိပ္မမွတ္မိဘူး.... ငယ္႐ုပ္ကိုမဖမ္းမိတာထင္ပါရဲ႕....သူက သမီးကို မမႀကီးတဲ့.."
