DOUBLE T(OR) BE MY LORD [ Completed ]

Ep_22

Unicode

နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက်9နာရီခွဲနေပြီ။ ဘုန်းဆက်အခုချိန်ထိ
ပြန်မရောက်သေး။ဝန်ထမ်းတွေအကုန်လုံးလဲကျွန်းပင်ကြီးအောက်
မှာ သက်သာအနေအထားဖြင့် တုပ်တုပ်မျှမလှုပ်ရဲ။ တိုင်းခေါက်တုံ့
ခေါက်ပြန်လျှောက်ရင်း တက်ခေါက်လိုက်သည်။ ဝန်ထမ်းတွေထဲမှာ စည်းကမ်းမလိုက်နာတဲ့လူဆို ဒီကောင်တစ်ယောက်ပဲဖြစ်မည်။

ဒါသက်သက် စံအိမ်သခင်ကိုမလေးမစား အိုးမဲသုတ်တာမဟုတ်ဘူးလား။နဂိုအတိုင်းပြန်နေမည်ဟုပြောလိုက်သည့်အပေါ်မှာဘယ်လောက်
တောင်မကျေမနပ်တွေဖြစ်နေလို့ သူ့ကိုတောင်ဂရုမစိုက်တော့ပဲ ဝင်ချင်တိုင်းဝင်၊ ထွက်ချင်တိုင်းထွက်နဲ့ ထင်တိုင်းကြဲနေရတာလဲ။စည်း
ကမ်းဆိုတာထက် ဒီအချိန်မှာ သူ့ဘေးကနေ ပျောက်ကွယ်ပြီး တစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာကိုလဲ စိုးရိမ်နေမိသည်။ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်တောင် အနိုင်နိုင်
ထိန်းချုပ်နေရတာတောင် သူက ဒီလိုလုပ်နေမှတော့ ဘယ်မှာစိတ်ဖြောင့်နိုင်ပါ့မလဲလေ...။

ထိုစဉ်ဒေါ်မြညိုရောက်လာပြီး

"သခင်လေး၊richardရောက်နေပြီ ဂိတ်မှာတဲ့"

"ဒီကိုတန်းလာခိုင်းလိုက်"

"ဟုတ်ကဲ့"

၁၅မိနစ်လောက်ကြာပြီးမှဒေါ်မြညိုနဲ့အတူနောက်မှပါလာပြီးတန်းစီရပ်နေသည့် ဝန်ထမ်းတွေဘေးသွားရပ်သည်။ ကြည့်လိုက်လျှင်မျက်
နှာတစ်ခုလုံးနီမြန်းနေပြီး တစ်ညလုံး'ကစ်'ထားသလားထင်ရလောက်အောင် မျက်လုံးတွေကအစဖောရောင်နေသည်။ဝန်ထမ်းတွေလဲ ဘေး
စောင်းကြည့်ကာ ရန်ဖြစ်လာတာလား။တစ်ခုခုများလားဆိုပြီးတွေးနေ
ဟန်။ မျက်လွှာအောက်ချပြီး ဘာစကားမှစပြောမလာတဲ့ဘုန်းဆက်ကိုကြည့်ပြီး တိုင်းလက်သီးဆုပ်မိသည်။ပြီးမှ

"richard thwinမင်းဘာစည်းကမ်းဖောက်ထားသလဲ မင်းကိုယ်မင်းသိလား"

တိုင်းလေသံက တည်နေငြိမ်နေသော်လည်း အံကြိတ်သံပါသွားသလားမသိချေ။

"ဟုတ်ကဲ့သိပါတယ်"

တိုးရှရှလေသံကြောင့် ပိုပြီးရင်ပူလာကာ မျက်မှန်အောက်ကနေဘုန်း
ဆက်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လေသည်။မျက်လွှာချကာ ငြိမ်သက်နေသည့်လူကိုကြည့်ပြီး တိုင်းသက်ပြင်းရှိုက်၍ လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားကာ