Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 16

Natahimik kaming tatlo nang akapin ni Evan pabalik ang bata at naglakad palayo, pataas sa hagdanan upang pumunta sa kuwarto.

"Who's child is it?" Lazaro asked.

Napailing ako habang nakaawang ang labi. The little girl doesn't looks like Evan or Dad. She looks four or five year old. I don't know, she's pretty! How come she got a golden eyes? It was unique but I already saw it from Silas' eyes.

"I… I don't know," bumuntong hininga ako. "Ngayon ko lang nakita ang batang 'yon. Maganda siya… sobra."

"Oo nga…" si Kento iyon. "Parang barbie na buhay, sobrang puti."

Aakalain mong albino ito dahil ganoon ang itsura niya. Kapansin pansin din na kagagaling lamang nito sa pagiyak dahil mugto ang mata nito't namumula ang ilong.

"Imposibleng anak ni Evan 'yon, ang layo," nakahawak ako sa sentido ko. "God, what if it's his child? What if it was Donna's-"

"Morena si Donna, Hara," ngumuso si Kento. "At itim ang kulay ng buhok n'ya, hindi puti. Nagseselos ka naman agad-"

"No! Of course not!" kumunot ang noo ko. "It was just shocking. Y-you know it was my first time seeing a small kid with Evan. And I'm not used to live with a baby or a child!"

Lazaro held my arm. I looked up on him, "okay, relax. The child wasn't his daughter, we can clearly see it, right? She doesn't look like him. Maybe just… a daughter of her friend or his sibling?"

Umiling ako, "only child si Evan. Hindi ko alam kung sino yung bata. Sino kaya iyon?"

Natigil kami nang magtatakbo si Manang sa amin. Halatang nakita rin nito ang batang buhat buhat ni Evan ngayong gabi.

"Diyos ko, namalik-mata ba ako?!" tanong niya sa amin. "May batang dala si Sir! Tinawag siyang Kuya Daddy!"

Kumunot ang noo ko. Kuya Daddy? How come? Hinilot ni Manang ang kaniyang sentido at kung ano anong pinagsasabi. I decided to guide Lazaro and Kento first in their room for tonight before we go to sleep and don't think about Evan's child or anything.

"Uhm, malaki ang kama," tinuro ko ang kama. "May cr din dito. Lahat ng kuwarto ay may cr kaya hindi na kailangan lumabas. Kapag naman may kailangan kayo at tinatamad akong bumaba, eto ang landline. May tauhan na sasagot d'yan o si Manang."

Kento drop his bag on the bed. Nagkamot batok siya dahil ang bigat bigat na raw ng bag niya.

"May wifi ba kayo rito, Hara?" tanong ni Kento habang nagtatanggal ng sapatos. "Hindi kasi ako nakakatulog agad kapag nasa ibang bahay. Magpapaantok muna ako sa panonood, p'wede ba 'yon?"

I nodded and grabbed his phone from his hand. I typed the password and gave it back to him. Nilingon ko si Lazaro na tahimik.

"Where are you gonna sleep?" he asked.

Pati si Kento ay natigilan sa pagkakalikot ng telepono niya sa tanong ni Lazaro. Pareho nilang hinihintay ang sagot ko.

"Hindi ko pa alam kasi may batang kasama si Evan na mukhang dito tutulog pero kung sakali man, sa ibang room na lang…"

Lazaro sighed, "okay… thank you for letting us stay here tonight. Kung hindi ko lang kasama si Kento, hindi kami makikitulog dito-"

"No, it's fine! I… actually…" kinamot ko ang pisngi ko at naramdam ng hiya. "Told Manang to clean this room after you called, so, you can sleep here. Hindi ko rin alam na kasama mo si Kento but I think it's better. May kasama ka rito."

He nod his head a bit and thanked me. Matapos kong isara ang pintuan nila, tinamaan ng mga mata ko ang pintuan ng kuwarto namin ni Evan. I slowly walk towards there and opened the door.