Saw Nay Say's Travel Blogger [ Completed ]

အပိုင်း { ၃၂ }

Unicode

နောက်တစ်နေ့မနက် နေစေးနဲ့ဘွားတို့အားလုံးဟာ အချိန်မရွေးတစ်ဖက်ကကျူးကျော်လာနိုင်တဲ့တိုက်ပွဲကြောင့် အားလပ်ချိန်မရှိတဲ့အထိ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်နေကြတယ်။
နေစေးတို့စကားပြောနေတဲ့မနီးမဝေးရှိ ကွပ်ပျစ်မှာ ခွန်စိုင်းထိုင်နေပြီး သွားလာလှုပ်ရှားနေတဲ့တပ်သားတွေကိုလိုက်လံကြည့်နေသည်။ သူ့အနေနဲ့ ဘာကိုကူညီပြီးလုပ်ပေးနိုင်မလဲမသိတဲ့အပြင် ဒီမှာသူနဲ့သိကျွမ်းသူဆိုလို့ တစ်ဦးတစ်ယောက်မှမရှိတာကြောင့် ခွန်စိုင်းထိုင်နေယုံသာတတ်နိုင်သည်။

တဖက်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ နေစေး ဟာ သူ့အလုပ်မှာသာအာရုံရှိနေသော်လည်း တစ်ဖက်မှာထိုင်နေတဲ့ ခွန်စိုင်းကိုတစ်ချက်တစ်ချက်လှမ်းကြည့်တတ်သည်။ ဒါကိုမြင်တော့ တခ်မူးဟာ နေစေးရဲ့တဖက်လူအပေါ်အကြည့်တွေကိုလိုက်စပ်စုကာ တပ်စခန်းမှာလာပြီးအချောင်ခိုတဲ့ ခွန်စိုင်းကိုပို၍အမြင်မကြည်လာပေ..တကယ်တော့ တခ်မူးက မနေ့ညက နေစေးပြောတာခံလိုက်ရတာကြောင့်သာ ကိုယ်ကိုကိုယ့်ရှက်ပြီးသူများကိုအပြစ်တင်နေခြင်းပင်။

" ကျုပ်တို့ဒီလိုပဲ စီစဥ်ကြတာပေါ့။ ကျုပ်ဒီနေ့ လုံဝမ်ကိုပြန်ပြီးစီစဥ်စရာရှိတာ စီစဥ်မယ်။ "

နေစေးက ဘွား ဖက်လှည့်ကာ..။

" ဘွား မင်းက ငြိမ်းချမ်းရေးဖထီးဆီသွားပြီးငါပြောထားသလိုစီစဥ်ခဲ့လိုက်ချည်။ "

" အေး "

ပြီးနောက် မော့ ကိုကြည့်ကာဆက်ပြောသည်။

" မော့ မင်းကဒီမှာနေခဲ့ပြီး တခ်မူးနဲ့ ဒီကအခြေအနေကိုစောင့်ကြည့်ထား။ တစ်ခုခုထူးခြားတာနဲ့ ကျုပ်တို့ဆီချက်ချင်းသတင်းပို့ "

နေစေး ပြောတော့ မော့ က သိပ်အလိုမကျပေ။ ဘာကြောင့်ဆို ပထမတစ်ခါတုန်းက ခွန်စိုင်းကိုစောင့်ရှောက်ဖို့ နေစေးပေးတဲ့တာဝန်ကိုမကျေပွန်ခဲ့တာကြောင့် စိုင်းလုံတို့နဲ့တိုက်မယ့် ဒီတိုက်ပွဲကိုတော့ မော့ ပါဝင်ချင်သည်။

" ကျုပ်ဒီတိုင်းစခန်းမှာငြိမ်မနေချင်ဘူး ဦးဆောင်သူ။ ကျုပ်ငြိမ်းချမ်းရေးဖထီးဆီသွားမယ် ဘွားကိုစခန်းမှာထားလိုက် "