2. KİTAP/ 1. BÖLÜM~KALDIĞIMIZ YERDEN"

5.2K 282 149
                                    

Merhaba, ben geldim. Sonunda dediğinizi duyar gibiyim. Yeni okulum kitabının devam kitabı... Yeni okulum 2 kaldığımız yerden devam ediyoruz...

Okumaya başlamadan önce yıldızlarımı (🌟)parlatalım lütfen.

(2. Kitap Yeni Okulum'un devamı...)

***

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

***

Burnuma gelen garip kokular beni rahatsız etmeye başlamıştı. Nerdeydim ben? Burası nereydi bilmiyorum ama heryer ilaç kokuyordu. Ve bu beni rahatsız etmişti. Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım. Ama ben açamak isterken o kapanmak istiyordu. Her yerim ağırıyordu. Kendimi halsiz ve bitkin hisediyordum. Ve sanırım çok uykum vardı.

"Sanırım uyanıyor."

Duyduğum ses bir kadına aitti. Kim uyanıyor? Benim başım neden bu kadar ağırıyordu?

Kafam çok karışıktı. Ve inanılmaz bir şekilde ağırıyordu. Gözlerimi yavaş yavaş açıp etrafa bakındım. Başta etrafı bulanık görüyordum ama kendime geldikçe görüş açım netleşiyordu. Etrafımda kimse yoktu. Bir kapı açıldı ve içeri biri geldi. Adım seslerini duyunca o yöne döndü bakışlarım. Gelen bir hemşireydi. Ben hastanedeydim. Peki neden? Ne olmuştu bana? Neden burdaydım?

"Merhaba su istermisin?" Diye sordu hemşire. Su mu?

"Beni duyabiliryormusun? Şuan kendini nasıl hisediyorsun?" Diye sormaya devam etti ve baş ucumdaki kırmızı düğmeye uzanıp bastı. Ona cevap vermek istedim ama vercek halim yoktu.

Tekrar bir kapı sesi duydum. Bu kez içeri bir adam girdi. Sanırım doktor olmalıydı.

"Durumu ne?" Diye sordu hemşireye.

"Yeni uyandı. Nasıl olduğunu sordum ama cevap vermedi."

Doktor anladım dermişcesine kafasını saladı ve bana dönüp," Nasılsın kızım? Ağrın varmı?" Diye sordu.

"B-başım başım çok ağırıyor." Diyebildim sadece.

"Anladım kızım. Bi kaza geçirdin ve kafadan darbe almışsın. Ağırması normal." Deyip elindeki kaleme benzer birşeyle gözlerime ışık tutu. Sanırım beni kontrol ediyordu. Daha sorna," Ne hatırlıyorsun?"Dediğinde ona garip garip baktım. Birşey mi hatırlamam gerekiyordu.

"Ne hatırlamam gerekiyor?"

"Adın ne? İsmini biliyormusun?"

Adım? Benim ismim. Evet isimim... benim ismim... bilmiyorum. Benim ismim neydi ki?

"Bilmiyorum."

YENİ OKULUM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin