❉ Yabani| Bölüm 33 ❉

49.2K 2K 208
                                    

Profilimi takip etmeyi unutmayın. ♥️

Aile üyelerinin  Karan'ın buraya gelme şaşkınlığını daha atlatamazken şimdi ise dini nikah meselesinin varlığı tümden şaşırtmıştı onları.

Herkes gerçekten şaşkındı.

Karan gergin bir ifadeyle imamın söylediklerini kabul ederken ben ise başım önüme eğik bir şekilde bekliyordum.

Kafamda beyaz bir tülbent ve beyaz, bezden bir elbise vardı.

Mihir olarak birkaç altın bilezik ve bir arazi verilmişti. Bunlar gerçek bir evlilik için bile fazla iken Karan bir de üstüne bir evde vermişti.

Karan'a öfkeyle bakarken Karan sadece, soğukkanlı bir kibirle herkese bakıyordu.

Xece hanım bile sessizliğe bürülüydü. Nasıl hiç tanımadığı biri ile evlenmesine izin veriyordu ki?

"De hayde, yeni gelinle oğlanı rahat bırakın da dinlensinler. Herkes dağılsın."

Aile üyeleri ile göz göze gelmemek için kafamı eğerken Xece hanım kimsenin hareket etmediğini anlayarak bu sefer öfke ile bağırdı. Herkes istediğini yapmıştı şimdi.

Xece hanım yavaşça bana yaklaşıp gözlerime garip bir ifadeyle baktı. Ardından gözlerini Karan'a çevirdi.

"Sultan'a odanızı hazırlattım oğlum. Çekilesiniz odanıza."

Bedenimi garip bir histeri kaplarken kadın kapıya doğru yöneldi.

"Bugün burada kalmayacağız, haberin olsun."

Kadının adımları durdu. Başının üzerinden bana döndü.

"Nereye gideceksiniz?"

"İşimiz var...."

Kadın ima ile gülümserken gözlerimi kaçırıp hızla kafamı eğdim.

Kürtçe bir şey dediğinde Karan kafasını salladı ardından elimden tuttu. Ona ayak uydurarak yürümeye başladık.

Xece hanımı odada bırakıp, konağın bahçesine çıktık. Karan'a bakışlarımı çevirdim.

"Karan?"

"Sorma kızım, arabaya binelim söyleyeceğim."

Böyle, insan gibi söyleyince onunla kavga etme hissim geri plana kaçıyordu. Mardin'e geldiğimizden bu yana hep böyleydi bu adam. Ne olmuştu acaba bu yabaniye? İçine insanlık mı kaçmıştı?

Konağın önündeki görevlilerden biri Karan'ın arabasını getirdiğinde arabasına bindik.

Bu sefer atağa geçmedim soru sormak için.

Yol ilerledikçe sessizlik daha fazla derinleşti. Karan'ın bakışları bana döndü.

"Niye sormuyorsun?"

"Bilmem, senin demeni bekliyordum. Rica edince...."

"Aklında senaryolar üretmedin dimi? Seni öldüreceğimi falan düşünmüyorsun."

"Eğer öldürecek olsaydın amcamın  keyfine bırakırdın beni. Bırakmadıysan ölmemi istemiyorsun demektir. Bir de beni o konaktan, herkesin önünde sen çıkardın."

"Bu zoraki ilişkinin kademe atlamasına sevindim. En azından gözünde artık bir potansiyel katil değilim."

YABANİ (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin