"hello ကျွန်တော့်နာမည် ဝေသန့်စင် ပါ။ကျုရှင်ဆရာလိုတယ်ဆိုလို့ဦးမြတ်လာခိုင်းတာပါ။"
"Omm ဟုတ်ပီ အထဲကိုလာပါ"
"ကလေးရေ ကလေး ကျူရှင်သင်ဖို့ဆရာရောက်လာပီထွက်ခဲ့ပါဦး"
"ဟုတ်ဟုတ် လာပီဗျ"
အခန်းထဲကနေ ကြက်ပေါက်လေးတစ်ကောင်လိုပြေးထွက်လာတဲ့ဇင်ဖြိုးသော်ကြောင့်ထက်ရှိုင်းယံ ဖက်နမ်းချင်စိတ်တွေပေါက်လာရတော့တယ်။
"ဟော ကလေးရယ်ဖြေးဖြေးလာပါဗျာ ချော်လဲကုန်မှကိုယ်ရင်ကျိုးရမယ်"
စာသင်ဖို့ရောက်လာတဲ့ဝေသန့်စင်မှာကြားထဲကလူပိုဖြစ်လိုက်ရသည်။
"အဟွတ် အဟွတ် ဝေသန့်စင်ပါ ဒီက ကလေးကိုစာသင်ပေးမယ့်ဂိုက်ဆရာပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ခနခန ဒီကဆရာ ကလေးဆိုတာကျွန်တော်ပဲ ခေါတဲ့နာမ်စားမလို့အပြောအဆိုသတိထားပေးပါ"
"သူနာမည်မပြောသေးလို့အဆင်ပြေသလိုခေါ လိုက်တာလေနော်"
"ကျွန်တော်ပြောတာကိုခင်ဗျားနားမလည်လိုက်တာလား"
"တော်ပါတော့ကျွန်တော့နာမည် ဇင်ဖြိုးသော်ပါ။ အဲ့တာကြောင့် နာမည်ပဲခေါပေးပါ။"
"ဟုတ်ပါပီ ဇင်ဖြိုးသော်လေး"
"ပြောလေဆိုးလေပါလား။စာသင်ဖို့လာတယ်ဆိုတာသတိရဦး"
"ဟဟဟ ကိုယ်ကစတာပါကွာ မင်းက၁၇မလားကိုယ်က၁၉ ဟိုလိုကျူရှင်ဆရာမဟုတ်ဘူး"
'ခင်ဗျားဘယ်လောက်ပဲဖြစ်ဖြစ် ဂရုမစိုက်ဘူး။အခုစာသင်ဖို့လာတာဆိုစာပဲသင်ပါ။"
"ဟုတ်ပီးဗျ"
"Hello ဦးလေးဘယ်လိုလူကိုစာသင်ဖို့လွှတ်လိုက်တာလဲ"
"မင်းပြောမယ်တော့ထင်သားပဲဒါငါစီစဉ်တာမဟုတ်ဘူးငါ့သူငယ်ချင်းကသူလူရှာပေးမယ်ဆိုလို့ သည်းခံလိုက်ပါ ငါ့သူငယ်ချင်းနဲ့မျက်နှာမပျက်ချင်ဘူး အဲ့တယောက်ကမင်းတို့နဲ့ကျောင်းအတူတူပဲ ဆရာ မဟုတ်ဘူး"
"Ok"
"မင်းအခုကျောင်းတက်နေတဲ့အဓိကရည်ရွယ်ချက်ကိုမမေ့ပါနဲ့ သူ့ကိုရှာတွေ့ပီလား"
