Lorch Crown

Chapter 17

HINAYAAN NI Saskia ang binata na basta na lang siya hilahin sa kung saan mula ng sinundo siya nito matapos ang trabaho niya.

Lorch waited for her outside the HR department to drag her somewhere she doesn't know. She trust him not to bring her somewhere to get killed so she didn't ask.

Sumakay sila ng kotse nito at napansin niya na panay ang hugot ng malalim na hininga ng binata saka malungkot ang bukas ng mukha nito. His hold in her hands too, is tight. Para bang ayaw nitong bumitaw.

Lumabas sila ng Crown's main at binaybay ang kalsada papunta sa Crown resort pero dinaanan lang nila iyon.

Saskia looked around while feeling the breeze from her widely open window. Medyo malamig ang simoy ng hangin dahil kakahuyan ang dinadaanan nila at maulap. Mukhang uulan mamayang gabi.

After a few miles of driving, Lorch turned left to an unpaved but wide road between lush trees. Ilang metro ang minaneho nito at sumalubong sa kanila ang isang chappel na gawa sa troso at kulay itim. Then all around the chapel were graves.

Kakaiba lang ang sementeryong ito dahil lahat ng puntod ay magaganda ang pagkakagawa at kadalasan ay gawa sa marmol o 'di kaya marmol lang ang ilang parte at puting maliliit na bato na ang sa ibabaw ng puntod. Hindi rin iyon ang tipikal na libingan na nakikita niya sa labas ng isla. Nasa ilalim ng lupa ang inilibing kaya't tanging marmol lang ang nasa ibabaw, wala ring mga pabahay para sa puntod. Kumbaga walang special treatment.

Sabagay bakit nga ba pinapabahayan ang mga puntod? Sayang lang ang espasyo hindi rin naman iyon makakatulong sa kaluluwa ng namatay.

Sinulyapan niya ang binata ng pagkaraan ng ilang sandali sa parking lot ay hindi ito kumilos para bumaba.

"Lorch, are we going to wait until it is darker to ghost hunt?" she jested.

Mahina itong tumawa pero walang saya iyon. "Sorry, I'm just having a hard time thinking if I'm doing a good thing."

Tinaasan niya ito ng kilay habang nangingiti. "Wala ka naman sigurong balak na masama sa akin noh?"

Suplado siya nitong sinulyapan. "Hurting you physically would be the last thing on my list to do, luv. Don't even bother a cell to think about such stupid stuff."

Nagkibit-balikat siya saka binuksan ang pintuan ng sasakyan nito at lumabas. Napilitan itong bitawan ang kamay niya at umibis ng sasakyan.

"Kung may dadalawin ka dito, dalawin na natin bago pa gumabi," wika niya pagkalabas nito ng kotse.

Inabot nito ang kamay niya saka pinagkrus ang kanilang daliri bago ito sumagot.

"If you're afraid to stay in this place at night, worry not, this place is beautiful comes the darkness," anito.

"I'm not afraid of cemetery." Saskia pursed her lips while looking at the tombstone. "I would like to be buried in this kind of cemetery. Trees all around, no tall tombs, every grave is beautiful, and it's not crowded."

Mabagal silang naglakad papunta sa isang parte ng sementeryo sa may gilid kung saan may tindahan ng kandila, bulaklak, at kung ano-ano pang mga pwedeng ilagay sa sementeryo. At mukhang walang kakumpetensya ang may-ari noon dahil nag-iisa lang iyon sa lugar.

"It's too early to talk about death, luv. Leave it when we are already having trouble getting out of our bed," saad nito.

Saskia hide her smile at his words.

Ang inosente nitong sinabi ang bagay na iyon mabuti na lang alam niyang wala siyang aasahan sa binata. Tsk, if she doesn't know better, she would hold on to his words. Getting old with someone like Lorch is not bad as long as he stays how he is right now; caring and honest.