<Unicode>
မနက်8နာရီ။
ယွန်ဂီနှင့် ဂျောင်ကုနှစ်ယောက်လုံး
လေယာဥ်ကွင်းသို့ကြိုရောက်နေခဲ့သည်။
ဒီနေ့က ဂျီမင်ပြန်ရောက်မည့်နေ့မလား။
မိဘများထံမှမောင်းချခံရသော်လည်း
ကိုကို့ကိုတော့ ဂျောင်ကုတွေ့ချင်သည်။
မတွေ့ရတာပင်သုံးနှစ်ကျော်ပြီလေ။
"မရောက်သေးဘူးလာ 8နာရီကျော်နေပြီလေ"
"လေယာဥ်ဆိုက်ချိန်က9နာရီမှလေ လဒရ!"
ဂျောင်ကုပိတ်ဟောက်မှ
ယွန်ဂီမှာအသံပြန်တိတ်သွားသည်။
သို့ပေမဲ့ ဖင်မီးခဲခုထိုင်ထားသောမျောက်လိုဖြစ်နေသည်။
လည်တစ်ဆန့်ဆန့်ဖြင့်
အိန္ဒြေကိုမရ။
"အငြင်းခံရတာလည်းစိတ်မှတ်မရှိဘူး"
"လီးစကားမပြောနဲ့အုန်းသီးကောင်"
"အမှန်ပြောတာလေ
ကိုကိုက မင်းကိုငြင်းထားတယ်မလာ"
"ဒီတစ်ခါထပ်ငြင်းရင် မုဒိန်းတက်ကျင့်ပြစ်မယ်"
"မင်း!"
"ဘောလာ"
"ကလေးတို့ရေ"
နှစ်ကောင်သားစကားနိုင်လုပြီးရန်ဖြစ်နေတုန်း
ဖြိုခွင်းလိုက်သည့်အသံ။
အသံလာရာသို့ကြည့်လိုက်တော့
ဖြူဖြူသေးသေးဖြင့်ကောင်လေးတစ်ယောက်။
အဖြူရောင်ဟူဒီနှင့် အဖြူရောင်ဘောင်းဘီကိုပင်ဝတ်ထားသည်။
ခရီးတောင်အိတ်တစ်ဖက်ဖြင့်။
"ကိုကို!!!"
"အားဂူးးးကိုကို့ရဲ့ကုကီလေး"
ဂျောင်ကုမှာသူ့အကိုကိုပြေးဖက်သော်လည်း
ယွန်ဂီမှာထိုနေရာတွင်ပင်ကျောက်ရုပ်ဖြစ်နေသည်။
မတွေ့ဖြစ်တာသုံးနှစ်ပင်ကြာခဲ့ပြီ။
သူဘယ်လောက်ထိတောင်လွမ်းနေခဲ့ရတာသူကိုယ်တိုင်ပဲသိသည်။
သူ့ကိုလွှမ်းမိုးနိုင်တဲ့သူ
သူ့ကိုထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့သူ
သူ့ကိုစကားလုံးများဖြင့်ပင် ဒူးထောက်အောင်လုပ်နိုင်စွမ်းရှိသူ။
တစ်နည်းအားဖြင့် ယွန်ဂီအရမ်းချစ်ရသူ။
"ဂျီ့ရဲ့ ယွန်ဂီလေးက ဂျီ့ကိုစိတ်ကောက်နေတာလာ"
သူ့မကျင့်အတိုင်းပင်
ယွန်ဂီဆံပင်များကိုဖွကာ
အသဲယားသလိုပြုမူလာတာကြောင့်
ယွန်ဂီစိတ်တိုရပါသည်။
YOU ARE READING
Loading..
Fanfictionမင်းငါ့ကိုပြန်မကြိုက်ရင် အခုလူကြားထဲမှာပဲ မင်းတင်ပါးကိုပုပ်တဲ့အထိရိုက်မယ်ဆိုတာယုံတယ်မလာကင်မ်ထယ်ယောင်း။ Jeon Jungkook ဂျွန်..ငါနဲ့ဝေးဝေးနေ မင်းကိုကြောက်တယ်။ Kim taehyung မင္းငါ႔ကိုျပန္မႀကိဳက္ရင္ အခုလူၾကားထဲမွာပဲ မင္းတင္ပါးကိုပုတ္တဲ့အထိ႐ိုက္မယ္ဆိုတာယု...
