part 10

3K 306 16
                                    

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းထဲကမန္က်ီးပင္ေအာက္
တြင္ဆရာေတာ္တစ္ပါးက မ်က္လံုးမွိတ္ကာ
ေခါင္းညိမ့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။

" အမုန္းေတြ ကသိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္
သိပ္ပူေလာင္ရတယ္ "

" ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ရဲ႕ခ်စ္သူကို
ကယ္ႏိုင္မယ့္နည္းလမ္းမ်ား႐ွိပါေသးလား
တပည့္ေတာ္ရင္ပူလို႔ေသရပါေတာ့မယ္
ဘုရား  "

" တစ္ခုကိုလိုခ်င္ရင္တစ္ခုကိုစြန့္လြွတ္ရ
လိမ့္မယ္ တကာေလး"

"တပည့္ေတာ္အသက္ကိုေတာင္ရင္ေပးဝ့ံပါ
တယ္ဘုရား"

" အဲ့ေလာက္မဟုတ္ပါဘူး တကာေလး
တို႔ သိပ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့အရာေလးကိုဆိုရင္ေရာ
တကာေလးစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ရဲ႕လဲ"

" ဗ်ာ "

ခ်စ္သက္က သူ႔ဆံပင္ေတြကို႐ုတ္တရက္ကိုင္
လိုက္မိေတာ့ဆရာေတာ္ကျပံဳးကာ...

" အမွန္ဘဲ တကာေလးရဟန္းခံၿပီးကယ္မွ
ရလိမ့္မယ္"

ခ်စ္သက္ကစဥ္းစားျခင္းမ႐ွိဘဲခ်က္ခ်င္း
လက္ခံလိုက္သည္။

"တပည့္ေတာ္ ရဟန္းခံပါ့မယ္ ဆံႏြယ္ေတြကို
စြန္႔လႊတ္ပါ့မယ္ ဘုရား "

"ေကာင္းၿပီး ဒါဆိုအခ်ိန္ဆြဲလို႔မေကာင္းဘူး
တကာႀကီးရဲ႕မိဘေတြနဲ႔အတူဆံခ်ဖို႔စီစဥ္ေတာ့"

ဆရာေတာ္ေက်ာင္းေပၚျပန္ႂကြသြားသည္ႏွင့္
ပါးပါးအိုးက

"သားဆံုးျဖတ္တာေသခ်ာရဲ႕လား"

"ေသခ်ာတယ္ပါးပါး"

"ပါးပါးတို႔ကေတာ့ မတားပါဘူး ဒါကုသိုလ္
လုပ္တာဘဲေလ"

"ဟုတ္ကဲ့ ဆံခ်ဖို႔တြက္ျပင္ရေအာင္ ဒယ္ဒီနဲ႔ပါးပါး"

ခ်စ္သက္တို႔မိသားစုလဲ ဆံခ်ဖို႔ျပင္ဆင္ၿပီးသည္
ႏွင့္ဆရာေတာ္ထံ ေလ်ာက္တင္ကာဆံခ်ၾက
သည္။ခနအၾကာတြင္ေတာ့ ခ်စ္သက္မင္းေမာင္
တစ္​ေယာက္ သကၤန္းနဲ႔အလြန္က်က္သေရ႐ွိ
လြန္းသည့္ ဦးဇင္းတစ္ပါးအသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့
သည္။ဆရာေတာ္က

" ကယ္ ေဝဒနာခံစားေနရတဲ့တကာေလးကို
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေခၚခဲ့ၾကေတာ့"

ထာဝရထက္တစ္ရက္ပိုသည္ / ထာဝရထက်တစ်ရက်ပိုသည် (Completed) Where stories live. Discover now