Tavadaki sucuklu yumurtadan kalan son sucuk dilimini gözüme kestirdim. Ablam karşımda tam çayını içerken çatalını sucuğa batıraacağı sırada hızla önce davranıp ağzıma attım. Kafasını kaldırıp tip tip bana baktı. Sırıtarak çiğnedim.
"Hayvan mısın?" diye sordu.
"İşe gideceksin ağzın sarımsak mı koksun? Öğrencilerin arkandan konuşur maazallah. Senin için kendimi feda ediyorum iyilik de yaramıyor." dedim.
"Bugün izin günüm." dedi.
"İyi, evden çıkma." dedim ve çayımı elime aldım.
Ablam bir nefes verip anneme döndü. "Anne şu oğluna bir şey de bana abilik taslamasın." dedi.
"Sümer, kalk git okula artık." dedi annem.
"İlk ders boş." dedim umursamazca.
İlk ders matematikti ve bana göre boş bir dersti. Bu yüzden teknik olarak boştu bana göre. O yüzden geç gitmeyi planlamıştım.
"O zaman kahvaltıyı topla."
"Sofrayı kuran kaldırır diye bir söz duymadın mı?" dedim anneme. Fazlasıyla üşengeç bir insandım ve sofra toplamaya niyetim yoktu.
Bir şey demedi annem. Kendisi toplayacağını biliyordu zaten.
"Hazır evdesiniz temizliğe yardım edin bari. Perdeleri yıkayıp asa-"
"Hoca gelmiş." dedim daha annem sözünü bitirmeden ayaklanırken. "En iyisi okuluma gideyim ben, derslerden geri kalmak olmaz değil mi?"
"Benim de şeyimmm var... Şey..." diye geveleyen ablamı merakla bekledik annemle. Bir şey bulamamış olacak ki omuzlarını düşürdü. "Ben odamda bahane ararken siz tartışmaya devam edebilirsiniz." dedi ve mutfaktan gitti.
Anneme döndüm. "Gerçekten hayırlı iki evlat yetiştirmişim." dedi yapmacık bir şekilde gülümserken.
"Anne o değil şu duvardaki ilanların hepsini kaldırdın değil mi? Bak görmek istemiyorum. Başka iş buluruz sana. Sapığı var hırsızı var, öyle önüne geleni eve alamazsın." dedim.
"Yok oğlum yeni ilanlar çıkardım. Bu sefer nunaramla adresimi yazmadım. Facebook hesabımı ekledim."
"Şu profil fotoğrafında benim dört yaşında üzerimde kusmukla ablamın bana güldüğü resim olan Facebook hesabından bahsetmiyorsundur umarım." dedim tek kaşımı kaldırarak.
Annem gergince sırıttı."Yok oğlum ya iş hesabı gibi bir hesabım vardı, onu ekledim."
Gözlerimi kısarak baktım. WhatsApp durumuna benim en tipsiz fotoğrafımı koyup üzerine 'yakışıklı oğlum' yazdığından beridir anneme güvenmiyordum.
Mutfaktan çıkıp okula gitmeden önce ablamın odasına doğru yürüdüm. Kapıyı çalıp içeriye girdiğimde yatakta uzanmış telefonuyla oynadığını gördüm. Kafasını kaldırıp bana 'ne var' dercesine baktığında içeriye girdim.
"Şey diyeceğim, şu Çetin denen adam seni rahatsız ediyor mu hâlâ?" diye sordum.
Gözlerini devirdi ablam. "Sümer bak yine başlama. Adam beni rahatsız etmedi ki."
"Ama geçen onun yüzünden ağlıyordun."
"Sadece hoşlanmıştım. O da beni reddedince biraz özgüvenim kırılmıştı ama sonradan yönelimini öğrendim ve bir sıkıntı kalmadı." dedikten sonra aklına bir şey gelmiş gibi doğruldu. "Adama hesap sormadın değil mi?"
Gergince sırıttım. "Yoo."
"Bak sakın, yemin ederim kafanı kırarım Sümer."
Ablam cadaloz bir tipti. Ara sıra korkardım ondan, taktı mı takardı yani. Bu yüzden ona söylememeye karar verdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OĞLANCI | BXB
General Fiction{Tamamlandı} {texting-düz metin} Ablasına asıldığını düşündüğü adama atar mesajı atan liseli bir çocuk en fazla ne kadar absürt fakat bir o kadar da muhteşem bir şeyin içine düşebilirdi ki?
