තෙවන පරිච්ඡේදය
දින දෙකක් තුනක් සාමාන්ය විදියට ගෙවිලා ගියා... තුන් වෙනි දවසේ හිරාන් හවස් වෙලා ගියේ මාමලගේ ගෙදර...
"අම්මා... මං මාමලගේ දිහා ගිහින් එන්නම්... "
"හදිස්සියේ ලොකූ.... "
"අර අලුත් හාදයත් ඉන්න එකේ පොඩ්ඩක් ගිහින් බලලා එන්නම් අම්මා... අහිංසක පෙනුම තිබ්බට මොක්කුද කියන්න බෑනේ.."
"අනේ අහිංසක ලමයෙක් ලොකූ.. මුකුත් කියන්න එපා..."
"ආ.... හරි හරි.. "
අම්මාගේ වදෙනුත් බේරිලා හිරාන් ගියේ ගයාන් ඇවිත්ද බලන්නත් එක්ක... තව යාලුවෙක්ගේ ගෙදරත් ගිහින් රෑ 8 වගේ වෙද්දි හිරාන් මාමලගේ ගෙදර ගියා...
"මාමා.... මාමා.... "
හිරාන් ගිහින් දොරට ගහද්දී ටිකකින් මාමා දොර ඇරියා...
"ලොකු පුතා... මොකෝ මේ රෑ වෙලා... "
"නිකන් ඇවිල්ලා යන්න ආවා මාමා... "
"ආ... යමූ ඇතුලට... මං මේ කන්න කියලා හැදුවේ.. පුතා කාලද.... "
මාමා ඉස්සරහින් යද්දි හිරාන් පස්සෙන් ගියේ ගයාන්ගේ කාමරේ දිහා රබර් ඇහැ දාන ගමන්...
"ඔව් මාමා මං කෑවා.. කෝ අරූ නිදිද.... "
හිරාන් ඇහුවේ සෙටියෙන් වාඩි වෙලා කකුලක් පිට කකුලක් දාගන්න ගමන්...
"අනේ නෑ පුතේ.. ඒ ලමයා එද්දී රෑ 10.30 11 වෙනවා..... "
"මොකක් ඒ මොන මඟුලේ ගිහින්ද... එච්චර රෑ වෙන්නේ... "
හිරාන් ඇහුවේ ටිකක් කේන්තියෙන්..
"ඒ ළමයා ඔය රෙස්ටුරන්ට් එකක වැඩ කරලා එන්නේ... "
"මොනා කරනවද දන් නෑ... මං ඕකට කියලා දෙන්නම්කෝ අද... මාමා කාලා නිදාගන්න... මං එලියෙන් ඉන්නම්... "
හිරාන් කිව්වේ ආයේ කේන්තියෙන් පුටුවෙන් නැගිටින ගමන්...
"ලොකු පුතේ ඒ ලමයට බනින්න යන්න එපා... අහිංසක ලමයෙක්නේ.. සල්ලි නැති කමටනේ ඕවා කරන්නේ.... "
"හරි හරි මාමා ඉන්නකෝ... "
හිරාන් එහෙම කියලා එලියට ගියා.. ඉස්තෝප්පුවේ තියෙන වේවැල් හාන්සි පුටුවෙන් වාඩි උන හිරාන් හාන්සි වෙලා phone එක ඔබන්න ගත්තේ ගයාන් එනකන්...
YOU ARE READING
අසම්මතයක් වූ ප්රේමයක්... (On Hold)
Non-Fictionඅසම්මතයක් තුල අසම්මතයක් වී... . . . දුක්ඛාන්තයක්ම නොවුනු දුක්ඛාන්ත ප්රේමයක්.... (සත්ය කතාවක් ඇසුරිණි....)