"Ne demek sürekli yanında olmama gerek yok?"dedi Giray elindeki çatalı yavaşça masaya bırakıp yerinden kalkarak"Simsim o tatlı dudaklarından çıkanlardan haberin var mı bebeğim?"yanıma yaklaşarak dizlerinin üzerinde durduğunda burnumu çekerek yaşlı g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sim bebeğim ne bu hâl?aşık etme bak beni başın belaya girer💓💕💟❣💝🤩🥰😻💋
16.Bölüm:
"Esar?"dedim terleyen avuç içlerimi üzerimdeki ceketin üzerine silerek,bunca yıl sonra onunla karsılaşmak pek beklediğim bir şey değildi.Ona baba diyemezdim,istesem de bunu yapamazdım çünkü baba olmak özel bir şeydi.
Baba çocuğunun yanında olurdu,ne olursa olsun ne yapılırsa yapılsın.
Baba daha ufacık bir çocuğu kundaktayken bırakan adama denmezdi,baba fotoğraflardan tanınmazdı.Hayatı boyunca çocuğunun yanında bir direk gibi durur onu hayata bağlardı,ben ağladığımda, onlarca insanla uğraştığımda yanımda yoktu.
Odamda yalnız başıma saatlerce ağlarken bana omzunu vererek'sorun yok'diyeceğine beni tek bırakmıştı.O kadın için,annemi bıraktığı o kadın için benden vazgeçmişti.Gerçi annem de farklı değildi ya,onun nerde olduğunu kimle olduğunu bile bilmiyordum.
"Sima?"esar bana doğru ilerlediğinde ayaklarım kendiliğinden geri geri gitmeye başladı.Onunla konuşacak kadar güçlü değildim,başımı iki yana salladığımda çok yüksek bir sandalye sesi tüm mekanı sardı.Birden bire çalan loş müzik durdu,sanki dünya anlık bir duraksama yaşamıştı"Ben seni görmeye gelecektim ama annem evde olmadığını söyledi,acıkmıştık o yüzden uraz buraya gelmek istedi."
Bakışlarımı yavaşça yanındaki kadına çevirdim,güler yüzüyle bana bakarak babamın koluna girdi.
"Konuşmayacak mısın babanla?"o nasıl oluyor da benimle konuşuyordu!hangi yüzle.Yüzümü buruşturdum,onu görmek iğrençti.
Her ikisini de.
Belime sarılan dövmeli parmaklar beni kendine çektiğinde burnuma vuran koku girayın kokusuydu.Onların karşısında dik durmam gerekiyordu,oysaki her an ağlayabilirdim"Sen?"dedi beni sakinleştirmek istercesine parmaklarını karnımda gezdirerek,başımın üzerine küçük bir öpücük bıraktığında burnumu çektim.
"Simanın babasıyım."Esar elini giraya doğru uzattığında Giray diğer elini de belime doladı.
O adam elini geri indirerek gülümsedi. "Peki,sen kimsin?"
Giray derin bir nefes alarak belimdeki elini biraz aşağıya indirdi"Kocasıyım."
Esarın gülümsemesi solarken yavaşça karısına döndü"Hayırdır sıkıntı mı var?"Eğer o adam sıkıntı var derse onu burda öldürecek gibi hissediyordum, sertçe yutkunarak ellerimi ellerinin üzerine koydum.Orayı okşadığımda başıma küçük bir öpücük daha bıraktı.
"Hayır,tabiki hayır.Sadece şaşırdım sonuçta evlendiğini bana söylemedi."Bunca yıldır onunla iletişime mi geçmiştim de hayatım hakkında bir şeyler söyleyeceğim"yoksa senin gibi birinden hoşlanması beni ilgilendirmez."girayın vücudunun gerildiğini hissettim.
