PART 43

269 10 3
                                    

There were many hugs and kisses from our families friends and relatives as everyone congratulated us and wish us all the best for our married life . Our families were so happy that the wedding ceremony went well and ended on time.simons parents planned a great reception for as an invited many guests . It was held in a large deck over the river with tons of red flowers and white balloons the color scheme was decided by shawn and it was a memorizing combination of white and red.
___________________________
Masaya kaming sumasayaw sa kwarto ni zaliah. Wala si Simon ngayon sa bahay nasa opisina siya ngayon.

"Baby are you not tired?" Lumuhod ako sa harap niya.

"No,mommy" she said, nagpatuloy pa siyang sumayaw, pinunasan ko ang likod niya kasi ang basa na ng likod niya.

While zaliah is dancing nasiko niya ang braso ko kaya napahawak ako kaagad sa braso ko. Ang sakit! Kahit mahina lang ang pagkasiko ng anak ko sobrang sakit. May mga bruises ako sa braso ko at legs ko, hindi naman ako sinaktan ni simon sadyang nagkaka bruises lang ako ng bigla. Nagsusuot na nga lang ako ng pajama tapos tshirt na malalaki para hindi makita ni Simon. Si shawn lang ang nakakaalam.

Nakaramdam ako sa ilong ko na parang may umaagos kaya agad ko itong trinapohan. Araw araw dinudugo ang ilong ko hindi ko alam kong bakit. Hindi pa ako nag pa check up baka kasi  normal lang ito.

"Tam, mag pa check na tayo nag-aalala na ako sayo" umiling ako sa sinabi ni shawn. Palagi niya akong sinasabihan na mag pa check up pero ayaw ko talaga.

"Normal lang naman toh" sabi ko sakanya komonot ang noo niya.

"Tam, palagi mo nalang yan sinasabi na normal lang yan, paano kong hindi na talaga yan normal" napayuko ako.

"Sige na please mag pa check up tayo" napaluha siya habang sinasabi niya yon napatigil si zaliah sa pagsayaw at tinignan si shawn.

"Tito shawnie why are crying?" Niyakap niya si shawn na umiiyak. Kaya lumapit naden ako at niyakap siya.

"Sorry bes, wag kana umiyak magpapacheck up na tayo" sa totoo lang takot ako magpatingin sa doctor kasi naiisip ng utak ko kong pano may sakit pala ako kaya dumodugo ang ilong ko at minsan ay nahihilo ako. Nahihirapan naden ako na buhatin si zaliah ng matagal. Napapaisip den ako kong may sakit talaga ako at mamamatay ako paano yung anak ko si simon yung mga mahal ko sa buhay. Ayoko silang iwan.

Nasa hospital kami ngayon, hinihintay si doc. Nangangamba ako ngayon at nangiginig sa takot pero buti naman nandito shawn sa tabi ko. Hindi na namin pinasama si zaliah saamin iniwan na mo na namin sakanila tita.

Ilang sandali pa nandito na ang doctor. Pinahiga niya ako dito sa hospital bed at sinusuri ang mga pasa ko.
_____________
"So,i took a look at Tam's CBC. Her white blood count is very low . I'll need a bone marrow aspiration to confirm but it seems that you have leukemia.

Parang tumigil ang mundo ko nang marinig ko ang sinasabi ni Dra.lagura.

"L-leukemia?" I tried i ask again if i heard it right,but she just nodded.

"It's a cancer," she stated.

Tears started running down my face . I had a feeling that there was something wrong with me but i never thought that it would be this bad . Those signs and symptoms I've been experiencing for the past few months,i shouldn't have ignored it i was anemic i was expressing vertigo and i was bruising and bleeding easily.

I should've have known.... i just ignored it because i thought it was normal. But i ended up wrong,big time.

"When will you need the bone marrow aspiration for confirmation , Doc?" Shawn asked her.

" well schedule it this week Mr.Morris. make sure you'll be with your wife when we do it."

Shawn glanced at and then back to the doctor. "Hindi ko siya asawa may asawa na po siya pero hindi ako sinamahan ko lang siya" he said, giving her a half smile.

Dra. Lagura's eyes widened."oh, i thought- I'm sorry." Ngumisi nalang si shawn. But i can smile back right at this moment.

Shawn cupped my face and stared at me. "Oy" he called me in the calmest way. "I cocomfirm panaman nila tam, okay? I'll be with you for the bone marrow aspiration if you still don't want simon to know about this" he said., assuring me that everything's going to be fine kahit na alam naman naming pareho na hindi naman to magiging maayos.

"Andito lang ako, okay?" Hindi ka nag-iisa dito" he added, giving me a soft hug.

If i only knew that it would be this bad, i shouldn't have married Simon.

I was a selfish bitch who married a healthy man who just got unlucky to have a dying wife.

Sinundo na namin si zaliah sakanila ni tita, hindi na kami nag tagal don kasi wala ako sa mood. Nang makauwi na kami dumiretso ako kaagad sa kwarto namin ni Simon, si shawn nadaw mo na ang bahala kay zaliah. Umiiyak ako ngayon after hearing that i have a cancer, kahit hindi pa talaga confirm na may leukemia talaga ako pero sure ako may cancer ako.

Kung mamatay man ako sa cancer ko paano ang pamilya ko. I wan't to see zaliah grow pa, i want to spend years with simon until we become old.

Ano kaba naman Tamara wag ka ngang mag-isip ng ganyan. Hindi ka mamatay gagawa pa kayo ng maraming memories kasama si asawa mo at anak mo.

Hindi ako kumain ng dinner ngayon kasi wala akong gana. Narinig ko na bumukas ang pintuan at alam ko sino yon si Simon lumapit siya saakin at niyakap ako sa likod ko he placed his head on my neck.

"What's wrong?" Bulong niya, hinawakan ko ang kamay niya trying not to tear up.

"Nothing hon...Just tired" pagsisinungaling ko. Labag saaking kalooban na mag sinungaling sakanya pero ayaw ko sabihin sakanya.

"Okay then, you can rest" he smiled sweetly and kissed my cheeks.

"Hon" he hummed. "I-if i was dying would you leave me?" nagtaka naman siya at pinaharap ako sakanya.

"Baby, don't ask that question" he touched my face.

"Just answer it please" sumimangot ako sakanya para sagotin niya yon. Gusto ko malaman kong ano ang isasagot niya.

"No baby" kinuha niya ang kamay ko na nakapalupot bewang niya. Pinatingin niya saakin ang bigay niya na bracelet saakin. "Remember, I gave you this bracelet the symbolize fate, na kahit anong mangyare hindi kita iiwan." I smiled at niyakap siya ulit.

Sana mayakap pa kita palagi Si.....

"I love you" bulong ko, napangiti siya at hinalikan ang noo ko.

"I love you too always..."

______________________

Hindi po talaga ito happy story kung hindi sad story....

Gusto ko kasi ang story ko iba. Yung hindi palagi masaya ang ending.

Ms Nerdy And Mr Bossy (Simon Marcos Fan Friction)Where stories live. Discover now