Sarışın Mafya #ilmelistan

*-*6Bölüm:Demek Hoşlandın*-*

Multimedya da bir arkadaşımızın hazırladığı kapak var ama kurallara uymamış, yine de güzel. Multiye bir bakın ve fikirlerinizi yoruma yazın. Bu bölümün başı, Derin' in yazdığı sayfalardan biriyle başladı. İyi okumalar;

**************

Her şey annemi öyle gördüğümde başladı. Bir anda daha önce tatmadığım bir duygu tüm bedenimi kapladı. Nefret... İhanet... Evet ya ihanet. Annem sadece babama değil bana da ihanet etmişti. Sevgime ihanet etmişti. Güvenime ihanet etmişti. Çocukluğuma ihanet etmişti. Annem o gün babama ihanet etmişti. Aşkına ihanet etmişti. Babamın bitmek tükenmek bilmeyen sevgisine, hayat enerjisine ihanet etmişti. Hatırlıyorum da babama, annemi öldürdükten sonra bana kızmasın, benden iğrenmesin diye her şeyi bir bir anlatmıştım. Annemi öyle ilk gördüğüm zamanı. Sonra bu olayların tekrarlanmasını. Annemin yüzsüzlüklerini hatta bana kötü davrandığını bile anlatmıştım. Babam o gün anlattıklarımı dinledikten sonra bir enkaza dönmüştü.Odasına çıkmış tüm eşyaları kırmış, kendi gibi yerle bir etmişti. Zaten o günden sonra birbirimize daha da bağlanmış, aramızdaki sadakat bağlarını daha da güçlendirmiştik. Babam belki acımasız bir mafyaydı ama kalbinde duyguları vardı. Şu an benim de kalbimde hissettiğim bir çok şey var. Bunları önlemek, duygusuz olmak diye bir şey yok. Duygusuz olmak demek, ruhunu bastırmak demek, duygularına kulak vermeden, sevdiğini vurabilmek demek. Ben annemi bıçaklarken de ikiye ayrılmıştım. Bir tarafım o senin annen diyordu, diğer tarafım sana, babana ihanet etti diyordu ama ben iki tarafı da bastırıp mantık çevresinde düşünmüştüm. Duygusuzum, sadistim diye gezenler de duygusuz değildi ya. Onların daha derin, kimsenin bilemediği duyguları vardı. Onlar nefreti sonuna kadar yaşardı, öfkeyi somut bir halde elinde tutardı. O zaman neden onlara duygusuz derdiniz? Öfke, nefret duygu değil miydi? Öfke ve nefretin olduğu bir kalp mutlaka bir gün biri içi atmaz mıydı? Benim kalbim bazen severdi, bazen üzülürdü ama asla acımazdı. Acıma da bir duyguydu belki ama 11 - 12 yaşından beri kimseye acımamıştım. Belki de acıma duygusunu unutmuş, önümde ölen birinin geçmişini bilerek cehenneme gitmeyi hak ettiğini düşünerek acıma duygumu bastırmış, bazen de ruhuma sızmak için çabaladığında onu ezmiştim. Kimse bana duygusuz diyemezdi.

Hatırlıyorum da, annem, babam ve ben pikniğe gitmiştik. Daha 5 yaşlarındaydım. Ben oyun oynarken, piknik örtüsünü büyük bir ağacın altına sermişlerdi. Babam sırtını ağaca vererek oturmuş annemse babamın kucağına kafasını koymuştu. İkiside birbirlerinin gözüne bakıyordu. Aşkla, sevgiyle, sadakatle... O zaman onları gördüğümde, büyüdüğümde ben de onlar gibi aşık olmayı dilemiştim. Sevdiğim adama sevgiyle, aşkla bakmayı... Duygusuz değildim, bende istiyordum aşık olmayı, annemin yolundan gitmeyip, sevdiğime ihanet etmemeyi. Belki serttim, soğuktum ya da duygularımı dışarı vermiyordum ama bu isteyerek olan bir şey değildi. Ben heyetin başına geçmiş, en yumuşak, ama en sert, en acımasız mafya tarafından eğitilmiştim. Òğrendiğim şeylerden bir tanesi de " duygunu belli ederesen ölürsün " dü. Ben duygumu belli etmeden Ateş' in karşısına dikilmiştim ve onu etkileyen buydu. Evet ilk görüşte kalbimde bir cızırtı oluşmuş, kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmıştı ama bunu mimiklerime yansıtamazdım. Ateş' in bir eksiği vardı. Gözleri! Gözler yalan söylemez! ve Ateş mimiklerine yansıtmadığı şeyleri gözlerine yansıtmış bunu engelliyememişti. Benden etkilenmiş, hoşlanmıştı ama ikimizde bu oyunda aşka yer olmadığını bildiğimizden bu minik cızırtıları kalbimize gömmüştük.

Benden korkmaları doğaldı. Şu anda intikam ateşiyle cayır cayır yanarken aşık olduğum adamdan başlayarak, minik çocukları, bebekleri dahil öldürebilirdim. Ben buydum duygularını dinlemeden, kimsenin tek damla göz yaşına bakmadan tam kalbinden vuracak kadar acımasızdım. İntikam... Evet bunu istiyordum. Babamın intikamını, kendi intikamımı. Babam öldüğünde, bende öldüm, intikam ateşim iki katı kadar yükseldi. Acıma annemin ihanetleri eklendi. Ben şu anda İNTİKAM ATEŞİYLE CAYIR CAYIR YANAN BİR KIZ DEĞİL DE İNTİKAM ATEŞİNİN SOMUT HALE GELİP BİR İNSAN BEDENİNE GİRMİŞ HALİYİM. BEN İNTİKAM ATEŞİNİN TA KENDİSİYİM. BEN İNTİKAMIM, ATEŞİMSE ÖLEN BABAM, BANA, BABAMA İHANET EDEN ANNEM, BABAM ÖLDÜĞÜNDE ÖLEN BEN, BU DÜNYA DAN HALA GİTMEMİŞ OLAN ASİLTÜRK VE ONA YARDIM EDEN MAFYALAR...