"A-ano toh" tanong ko sa sarili ko. Dahan dahan kong binaba ang kamay ko galing sa ulo ko. Nagulat ako sa kamay ko na may mga buhok.
Shit!
Hinawi ko ang kamay ko ulit sa buhok ko, napatakip ako sa bibig ko ng madaming nahuhulog na buhok.
Lumabas ako sa banyo at tinawag si shawn. Dali dali siyang tumakbo at tinignan ako, pinakita ko sakanya ang mga buhok ko na nasa sahig at sa kamay ko.
"Tam, yung buhok mo" mahina nitong sabi. Nagtaka ako sakanya na nakatingin lang siya sa ulo ko. Bakit may problema ba sa ulo ko?...
"Ano?" Napakonot ako sa noo ko, tinuro niya ang salamin kaya pumunta ako doon sa malaking salamin. Nanghina ako sa nakita ko sa ulo ko na may parte sa uluhan ko na wala ng buhok.
"T-tam lumalala na sakit mo..." Napalingon ako kay shawn na parang nangiginig.
I smiled faintly. "Hindi, gagaling ako shawn gagaling ako" yung ngiti ko napalitan na ng lungkot. "Gagaling ako diko pa kaya shawn na iwan sila" napaupo ako sa sahig na naka sandal sa pader.
"Tam, punta ulit tayo kay doctora magpapacheck up ka ulit" inalalayan ako ni shawn tumayo at maglakad. Kinuha niya ang bag ko at sinuot ito.
"Ate, paki bantayan nalang si zaliah ah may pupuntahan lang kami" sabi niya sa nanny ni zaliah.
"Opo sir" sagot nito tumango si shawn sakanya at lumabas na kami.
Nag pahatid kami kay manong jon sa hospital. Pagdating namin ay agad ako inisikaso ni doctora.
"Ma'am mas lumala na po ang sakit niyo unlike before. nasa stage 4 cancer kana, and nagkaka hair loss kana ma'am you need to shave your hair." napabaling ako kay shawn. Malungkot siyang tumango tinignan ko ulit si doctora at tumango.
"Who's going to shave ma'am gusto niyo po ikaw o kaibigan niyo po?" Tanong niya na may hawak na shave.
"P-pwede po ikaw nalang?" I asked tumango siya at pinaandar na ang shave.
I accept the fact na kunti nalang ang oras ko dito sa mundo at sa pamilya ko. Kung mamamatay man ako sa madaling panahon o ngayon man i will accept it, mawawala man ako sa mundong to pero hindi ako mawawala sa puso nila at sa tabi nila kahit hindi na nila ako makikita ang mahalaga nakasama ko sila sa kahit kunting panahon masaya ako dahil binigyan ako ng diyos ng isang mapagmahal na asawa at magandang anak. And i'am so thankful that we made many memories together.
"Tapos na po" binigyan niya ako ng salamin, Tinignan ko ang sarili ko sa salamin na wala ng buhok. Pumatak ang luha ko.
Maganda panaman ako kahit walang buhok....
"Don't cry Tam, you're still beautiful kahit wala kanang buhok" niyakap niya ako napangisi ako sa sinabi niya.
"Yes ma'am maganda ka wala man o meron" ngumisi ako sa doctor.
"Salamat doc ha" hinawakan niya ang balikat ko at ngumisi.
"Walang ano man"
Ilang minuto den kami dito nag-iiyakan sa kwarto. Naiwan na kami dito ni Shawn sa kwarto.
"Bes, kailangan mo na ata sabihin to kay Simon." Napayuko ako sa sinabi niya.
"Oo, sasabihin ko na sakanya pag nakauwi na tayo, ayoko naden mag sinungaling sakanya." Napagisipan ko na sabihin na kay simon ang totoo kasi hindi ko na kayang magsinungaling pa. Tsaka magtataka talaga yon pag uwi namin kung bakit wala nakong buhok.
"Mabuti" i smiled.
Pumasok na kami sa bahay at sakto nakauwi na si Simon nakaupo siya sa sala habang nilalaro si zaliah. I smiled seeing them laughing happily.
Naka suot ako ng kalo ngayon para hindi agad mag taka si Simon.
Lumapit kami kay simon sa sala, tumingin siya saakin at ngumiti.
"San kayo galing love?" Tanong niya. Bumaling ako kay shawn na kunin mo na niya si zaliah kay simon, tumango siya at kinuha si zaliah at pumunta sa taas.
Lumunok mo na ako at naupo sa tabi niya hinawakan ko ang dalawang kamay niya at tinignan siya.
"Galing kami sa hospital love...." mapait akong ngumiti,Nagtaka siya sa sinabi ko.
"Anong ginagawa niyo don?" Nagtataka niyang tanong, i took a deep sigt.
"Wag kang malulungkot ha pagsinabi ko sayo" nakukutuban na ako sa sarili ko ng tumango siya.
Dahan dahan kong hinubad ang kalo na suot ko, nagulat siya sa nakikita niya ngayon at napahawak sa ulo niya.
"Nag pa check up kami Si don sa hospital, I have stage 4 cancer" nadurog ang bosses ko habang sinasabi yon. Lumabas ulit ang luha ko seeing simon tear up.
"C-cancer?, k-kailan pa?" Yumuko siya.
"Matagal na, I'm sorry Si kung tinago ko sayo at nagsinungaling ako sayo" lumapit pa ako kay simon at hinawakan ang braso niya.
"So that explains why you keep asking a bout what will i feel if you die" mapait siyang ngumisi, tumango ako. "L-love you could have said the truth to me" dagdag niya. Alam ko mali talaga ang desisyon ko naitago sakanya.
"Sorry love kung hindi ko agad sinabi sayo, natatakot kasi ako na baka iwan mo ako pagnalaman mo na may sakit ako at ayaw ko mag-alala ka saakin love ayoko den na masaktan ka" i stated he looked at me and hold my hands.
"I married you and promised infront of the father and god that i won't leave you kahit ano payan love...and you promised to me that no secrets and always tell the truth"
"I know, that's why i'm telling you this right now because i can't stand it anymore lying to you..." he hold my face.
"Promise me that no secrets again, I'am here and always be" i smiled.
"L-love i hate to tell you this but I'am dying love my leukemia is getting worse" yumuko ako.
"Hey...hey..." he lift my face up so that our eyes can meet.
"You're not dying okay?, I will find the best doctors to heal you okay?." I nodded and hugged him. Gagawin niya talaga ang lahat para saakin para mapagaling lang ako.
Tinulungan ako ni simon humiga sa kama namin kasi sumasakit ang likod ko. Pinakita ko na sakanya lahat ng mga pasa ko at kitang kita ko sa mga mata niya ang pagkadismaya.
Matutulog na sana kami ng may biglang kumatok. Binalingan ko si simon na buksan ang pinto, tumayo siya at binuksan ang pinto.
"Sorry bes, kung nadisturbo kayo pero si zaliah ayaw tumahan kasi gusto niya matulog sainyo" saad ni shawn na buhat buhat si zaliah na umiiyak.
"Sige shawn sorry kung naabala kaden" sabi ko, binigay nk shawn si zaliah kay simon at agad na umalis si shawn. Tumahan si zaliah sa pag-iyak ng makita ako.
"Mommy, you're hair" tinuturo pa niya ang buhok niya. Pinahiga ni simon sa gitna ng kama si zaliah at hinabolan.
"I know baby mommy haves no hairs now, but mommy is still beautiful right?" She giggled.
"Yeah mommy" sinusuklay ko ang buhok niya gamit ang kamay ko.
"Good night baby" i said she smiled and looked at me.
"Good night mommy" she kissed my cheeks. That made me smile i also kissed her cheeks.
"How about daddy?" Napatawa ako kay simon na nagpapout. Tumingin si zaliah kay simon.
"Good night daddy" she kissed simons cheeks and also simon.
Humiga ulit si zaliah at pinikit niya na ang mga mata niya.
I love you both.....
___________________
Good night!
Mag comment naman kayo guys :)
Sana nagustuhan niyo!
