PART 46

286 11 22
                                    

I went down to see Simon if what were he doing. I found him cooking, Naglakad ako patungo sakanya at tinignan siya ni busy sa pagluluto.

"Marunong ka pala mag luto?" Biro ko, tumingin siya saakin na nakasimangot.

"Not really, can you help me flip this egg its so hard?" Natawa ako sakanya at kinuha ang spatula na hawak niya. I flip the egg and i can see that he was amazed.

"Why is it easy for you lovie?" He pouted like a kid. Mas natawa pa ako sakanya.

"Because I'm used to it?, It's easy Si" He held my waist and pulled me to his chest. Inoff ko na ang stove kasi luto na naman ang itlog.

"Simon, let go kasi kukunin ko si zaliah sa itaas baka gising nayon" nalahawak ako sa dibdib niya nang hinigpitan niya ang paghawak ng bewang ko.

"Can we stay like this for awhile?" He said in a sweet tone wala na akong magawa kung hindi pumayag kasi gusto ko rin.

Ilang oras kami magkayakap nang marinig naming umiyak si zaliah, dali dali kaming umakyat ni Simon at binuksan ang pinto namin.

Lumapit kami sakanya na umiiyak.

"Baby, why are you crying?" I asked she stopped crying and hugged me.

"Mommy, i had a nightmare" she sobbed again and hugged me tighter.

"What was your dream baby?" Simon asked she looked at simon.

"I dreamed of mommy, she left us and she was gone i cried daddy because i don't want mommy to be gone" she stated. Natahimik ako trying not to cry infront of them.

Hindi pa ata talaga ako ready na iwan ang anak ko sa mundong to, she would be heartbroken pag nawala na ako.

I hold her face,to face me. "Baby, Mommy won't leave you alright. Mommy will be here in your side." She smiled and kissed my cheeks.

"Promise me you won't leave us?" I took a glance at simon who's already silently crying, binalik ko ang tingin ko sa anak ko.

"Baby," I sight." Mommy, can't promise you that." Sumimangot siya at umupo sa hita ko.

"Why mommy, you don't love us anymore?" Umiling ako sa sinabi niya, tears began coming through  my eyes.

"It's not like that baby, I love you two" Sasabihin ko na sakanya ang sakit ko kasi kung hindi ko pa sasabihin sakanya baka magtatanong pa siya palagi.

"Do you wan't mommy to tell you something?" She nodded and bite her hands.

"Mommy is sick baby, that's why i can't promise you. I could be gone anytime in this world but always remember that mommy is still in your heart and your side even tho you can't see me i'm there by yourside." She cried again, i wiped her tears.

"Baby, I wan't to be brave not just cry because if you keep on crying mommy will be sad you wan't that?" Umiling siya at sumandal sa dibdib ko.

"I don't want you to be sad mom, I-I will be brave" i smiled.

I know you will....

"Let's stop crying, kakain na tayo" saad ko para tumigil na ang iyakan dito sa kwarto.

"What's for brekies mommy?" She asked, brekies tawag niya sa breakfast which is cute.

"Your favorite eggies" sumigla siya at ngumiti i pinched her cheeks and kissed it.

"Okay let's go down baby" binuhat na ni simon si zaliah.

Tatayo na sana ako pero nakaramdam ako ng sakit sa buong katawan ko napa upo ako ulit sa kama at hinawakan ang bewang ko hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Sumasakit ang mga parte ng katawan ko.

Ms Nerdy And Mr Bossy (Simon Marcos Fan Friction)Where stories live. Discover now