Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir elimle yerde ki kara inat valizimi çekmeye çalışırken diğer elim donmaması için cebimdeydi. Ben hayatımda böyle soğuk görmemiştim. Üç dakika hareketsiz dursan dördüncü dakika istesen de hareket edemez, donardın. Öyle bir soğuk.
Ve ben bu soğukta, beş parasız sokakta kalmıştım. Ama hata bendeydi. Beni tek kelime etmeme izin vermeden kovacak ajansa haber bulmak için kalkmış Bursadan, Karsa gelmiştim. Gelmekle de kalmayıp burada kalmıştım. Keşke burayı çok sevdiğim için, kendi isteğim ile falan kalmış olsaydım. Ama resmen mahsur kalmıştım.
Bir daha Bursaya soğuk dersem gerçekten dövsünler beni. Buranın soğunun yanında Uludağ bile yaz kalır. Canım memleketim ya, dört günde nasılda özlemiştim.
Daha fazla yürüyemeyeceğimi anlayınca yolun kenarında ki boş bir banka oturdum. Ellerimi, ısıtmak için birbirine sürterken etrafa bakındım. Hava kararmaya başlamıştı. Etrafta pek kimse de yoktu. Ben burada kurda kuşa yem olurdum.
Bu yüzden yiyeceğim bütün azarlara hazırlıklı olarak telefonumu cebimden çıkarttım ve tekrardan abimi aradım. Konuşalı 2 saat olmuştu. Telefonu kapattıktan sonra otelde biraz daha oturup kalkmıştım. Neredeyse yarım saattir de yürüyordum. Çünkü ne yapacağımı bilmiyordum. Ne gidecek bir yerim vardı ne de Bursaya dönmeye param.
Ben abimin böyle bir tepki göstereceğini bilsem, dün son param ile yemek yemek yerine eve dönerdim. Ama nereden bileyim? Abimi arar para ister sonra da dönerim diye düşünmüştüm.
Ama abimin siniri geçmiştir herhalde. Yani sonuçta konuşalı iki saat olmuştu. Bence geçmiştir. Umarım geçmiştir.
"Efendim?" Diyerek açtı telefonu.
"Abi?" Dedim hızla.
"Ne var?"
"Abiciğim, biraz sakinleştin mi?" Diye sordum.
"Niye soruyorsun? Daha söyleyip sinirlendireceğin şeyler mi var?"
"Yok, söyleyeceğim farklı bir şey yok ama işte paramda yok."
"Ya Ahsen sen kaç yaşındasın?" Deyince yüzüm buruşturdum. "Abi lütfen şimdi hiç girmeyelim o konulara." Dedim. Ama abim beni umursamadan konuşmaya devam etti.
"25 yaşındasın Ahsen. Hala arayıp abinden para istiyorsun. Hadi bunu geçtim, kredi kartlarını kaybetmişsin. Niye? Çünkü hiç bir zaman dikkatli biri olmadın, elindekinin kıymetini bilen biri de olmadın. Hadi bunu da geç ya, hadi bunu da geç. Ahsen sen benden ne zaman para istesen, ben her seferinde sana istediğinden çok daha fazla veriyorum. Aylık gelirin çalışan insanlardan çok daha fazla. Ama senin nasıl hiç paran olmaz ya?"
"Abi kartlara güveniyordum. Ne bileyim kaybedeceğimi?" Diyerek kendimi savundum.
