Kaeton's Obsession (Blazing Series 1)

Kabanata 2

Kabanata 2: Move on

The party ended when I thought there was no longer any euphoric music downstairs, so I just stayed on the bed and cuddled up to the large minion pillow.

I froze in place, unable to accept that the room was violet. Simply but it's wonderful.

Sa dinami rami ng puwedeng kulay na mapasukan kong room, kulay violet pa talaga ang theme which is good because it's my favorite plus this minion. Coincidence lang ba talaga iyon o sinadya?

Kinaumagahan, alas onse na ay nakahiga pa ako dulot na rin siguro ng matinding puyat. Nahihiya akong bumaba dahil sa kahihiyan na natamo ko sa mga tao. Paano na ako magpapakita kung malaking eskandalo ang aking nagawa?

Napabalikwas ako sa kama nang may kumatok doon. I hurried to the bathroom, hastily showered, and then carefully opened the door. Iniluwal no'n ay ang babaeng halos kaonti lang ang tanda sa akin. Yumuko siya sa akin para magbigay galang at binati.

"Magandang umaga, Ms. Charm. Sir Valeros wants to talk to you at the downstairs. He's waiting, Madame."

Bumagsak ang aking balikat. Napalingon ulit siya sa akin at mukhang may nakalimutan na sabihin.

"Sabay daw po kayong kumain at. . . wala na pong tao roon kung hindi ang mga katulong lang. Kayo lang po ang dalawang mahalagang tao rito sa mansyon, huwag ka po mag-alala Madame Charm."

Nakailang pasalamat ako sa aking utak at nangingiting bumababa sa hagdan. Kakain na kami! Kanina pa ako gutom pero nagtitiis ako dahil akala ko may mga tao pa. Nakakahiya lumabas!

My eyes brightened up the moment we walked into the kitchen and I noticed the food on the table.

Mga paborito kong ulam katulad ng letchon kawali, sisig, giniling at beef nilaga.

Coincidence na naman ba ang pagluto ng mga favorite ulam ko?

I just shrugged it up. Bahala na, nagugutom na ako.

He looked up at me, as we exchanged glances. He rapidly shut down his laptop and awaited my presence in front of him. Dudukot na ba ako ng kutsara at tinidor?

Nakakahiya kumain ng marami, katulong lang ako rito, bakit parang ang special ko? Namasukan akong katulong hindi maging fianceè niya!

Ang mahalaga ay mabubusog ako ngayon dahil nakahain lahat ng paborito kong ulam. Hindi ako aatras, matinding labanan ito.

"What are you waiting for? You can eat the foods now."

I made a face. "Bakit ikaw? Hindi ka pa kumakain?"

He immediately replied.

"I was waiting you'd come over here so we could have breakfast together," He remarked dispassionately.

Ah ganoon ba. Sige. Sabi mo, kakain na ako. Wala sa minuto akong dumukot ng kanin na halos katumbas ng dalawang gatang na bigas. Ano bang pakialam niya? Nagugutom na ako! Ni wala siyang pakialam sa kanin ko, patuloy lang siyang kumakain. Pero sa tuwing humihinto ako sa pagsubo ay napapatingin siya sa akin.

Gutom ako! Don't look at me like that. I feel horrible!

"So. . ." he cleared his throat. "Where's my morning kiss?"

Nasamid ako bigla sa kaniyang sinabi!

What the fuck. Binibigla niya ako! Nakaka pressure naman! My lips is still virgin, I don't know how to kiss. . . maybe I can practice it to the mirror later.

"U-Uh, so you're letting yourself to be kissed by your every servant in this mansion?" I curiously asked.

He gazed icily at me as I heard him coughed. Is it inappropriate to ask, huh? Why do you think so poorly of me?