Taking My Wife's Twins (COMPLETED)

Chapter 1-Client

Tria's pov

Papa-uwi na ako ngayon sa Quezon, it was already 7 in the evening Kaya madilim na talaga.
Hindi ko kasama si Brei dahil nagpaiwan Ito sa site. Dun na Lang daw sya matutulog dahil may aasikasuhin pa daw sya.

Hanggang ngayon ay medyo shock pa din ako sa nakita ko kanina pero ok na Naman ako. Maybe, coincidence Lang talaga na Nakita ko sya kanina, at maybe, Hindi na maulit Yun. Sana.

Kaka-alis ko pa Lang sa site Kaya tansya ko ay aabutan ako Ng 10 pm para maka-uwi sa apartment ko sa Quezon. Yeah, sa apartment Lang ako tumitira dahil nga mag-isa Lang Naman na ako sa buhay. My parents died years ago at Wala akong kapatid. Ayokong mag condo dahil sayang lang sa gastos, mabuti pa sa apartment, mas mura.

Hindi Naman sa di ko afford Yung condo, it's just that, nagtitipid ako ngayon dahil balak Kong magpatayo Ng sarili Kong firm. A real estate firm. Well, nag iipon pa ako Ng pera para sa business ko na Yun, firm Lang Naman at Hindi company Kaya I'm sure, I can afford the budget. Actually, tapos na nga Ang design Ng gusali, may lupa na din akong pagtatayuan, kailangan ko na Lang Ng pera para sa bayad sa pagpapatayo at sa mga pag hired Ng employees na Rin, balak ko Kasi na kumuha na Lang Ng mga employees sa isang recruiting agency para di ako mahirapan, may kakilala din kasi akong may Ari Ng recruiting agency.

NAKARATING ako sa Edsa at napamura ako Ng makitang sobrang traffic. Lunes nga pala ngayon, Kaya ganito. Hayy. I took a glance at my wrist watch. It was 9:43 in the evening.

Nagugutom na din ako dahil hindi Naman ako kumain Ng dinner kanina, nawala Kasi Yung gana ko simula nung nakita ko si Cyro. Ewan ko ba, matagal na panahon na Ang lumipas pero hanggang ngayon ay Hindi ko pa din sya nakakalimutan. Nakakainis Lang, sarap pukpukin Ng martilyo Ang ulo ko para di ko na sya maisip. Pero syempre Hindi ko gagawin Yun dahil Hindi pa Naman ako nababaliw para magpakamatay Ng maaga.

Hindi na ako bumubisina dahil Alam ko namang Hindi mawawala Ang traffic pag ganun.
Nakatutok Lang ako sa unahan at Kung minsan ay aabante Ng kaunti Ang nasa unahan ko ay aabante na din ako. Pero itong nasa likod ko ay Ang sarap murahin, malapit na Kasi akong mabingi sa kakabusina Niya. Lalo tuloy akong nabuwesit, kanina pa ako gutom Kaya wag Niya akong iinisin, hayy.

Nag-aabang Lang ako na makaabante Ng biglang tumunog Ang cellphone ko. Kinuha ko Ito sa dala Kong shoulder bag at sinagot Ang tawag. I didn't bother to look at the caller ID.

(Hello?) I asked habang nakatutok pa din Ang atensyon sa harapan.

(HOOO DZAII, may good news ako sayo ayiieee) tumitiling Sabi ni Brei Kaya nilayo ko Ang phone sa Tenga ko. Grabe, jusko Ang lakas Ng boses Niya, Ang sakit sa Tenga.

Naririnig ko syang nagsasabi Kung nandito pa ba daw ako Kaya ibinalik ko Ang phone sa Tenga ko pero Hindi ko totally dinikit, may maliit na distance kumbaga.

(Oii dzaii, nandyan ka pa?) Tanong na Naman niya.

(Oo,Brei nandito pa ako Kaya hinaan mo yang boses mo, Ang sakit sa Tenga, Gaga ka) sabi ko sa kanya pero tumawa Lang sya.

(Oo na, anyway, I called you because I have some good news for you, dzaii, my God, you will love it) tumitiling Sabi Niya pero medyo mahina na Naman Kaya Hindi ko na nilayo Yung Tenga ko sa cellphone.

(Oh, ano ba Yan ha?) Tanong ko sa kanya, pag Ito talaga, Hindi Importante, sasapakin ko sya pag nagkita kami ulit.

(Eh Kasi dzaii, di ba Hindi natin kilala Yung nagpapatayo Ng hotel?) Tanong Niya sakin na halatang naeexcite talaga. Pero napakunot naman Yung noo ko sa tanong Niya. Yeah, Ang nagpatayo Ng hotel ay Hindi namin kilala. Actually, Yung CEO namin Ang kakilala Ng client namin ngayon. Friend daw Kasi sila. Nagtaka na lang ako Ng isang araw ay sinabihan na ako Ng CEO namin na ako Ang maghahandle Ng project na toh.