Escape

0.4

Projeyi duyduğumda gerçekten ilk başta çok şaşırmıştım. Bu kadar yükseklere adımızı duyuracağımızı hiç bilemezdim. Orası baya ünlü bir şirketti. Biz ise düzenimizi daha yeni yeni oturtmayı başarabilen küçük bir ofistik.

"Neden bunda bu kadar telaş yaptın algılayamadım Esra? Bu güzel bir fırsat değil mi bizim için?" demiştim. Amacım onu az da olsa mutlu etmekti. Ama zaten mutlu olması gerekmiyor muydu?

"Anlamıyor musun Deniz?" evet tam tamına şuanda ne saçmaladığını anlamıyordum. Sözüne devam etmesiyle susup onu dinlemeye çalıştım.

"Nasıl yetiştiricez? Onlar aşırı seçici çizdiğimiz projeyi beğenmezlerse direkt çöpe atabilcek kapasitede bir yer. Bir mimar olarak bunun ne demek olduğunu çok iyi biliyorsun!" Biliyordum. Verdiğiniz bütün emekler bir anda çöp olunca neye uğradığınızı şaşırıyordunuz. Haklıydı ama aklımda sadece bir soru vardı.

"Kabul ettin mi teklifi?" Esra direkt gözlerini gözlerime sabitlediğinde cevabı nerdeyse gözlerinden anlaşılıyordu. Ağlamaklı görününce anlamıştım ki asıl telaş yaptığı şey benim ona kızacak olduğumu düşünmesiydi.

"Sorun değil Esra! Sen en iyisini yaptın. Elimize daha güzel fırsatlar geçer merak etme. Hem projeyi teslim ettiğine göre güzel bir tatil planlayalım hm ne dersin?" demiştim.

Onu da anlıyordum ama içimde ufak da olsa kırgınlık vardı. Belki de bu fırsat ofisi büyütmemize de yardımcı olabilirdi. Projemiz çöpe gidecek beğenmicekler diye böylesine güzel bir fırsatı çöpe atmak bana saçma gelmişti.

Esra'nın sakinleştiğini görünce içim bir nebze de olsa rahatlamıştı. Kapının çalınmasıyla 'Gir!' komutunu vermiştim.

İçeriye giren kişiyle yüzümde bir mimik bile oynatamamıştım. Ve ağzımdan çok kısık bir şekilde sadece "Sen..." diyebilmiştim. Esra ise sanki daha önce görmüş gibi hemen ayaklanmıştı.

"Size teklifinizi reddetiğimi söylediğimi hatırlıyordum?" soru sorar gibi adama tısladığında bu teklifi bize getiren kişinin o olduğunu anlamıştım. Madem teklifini kabul etmedik neden tekrardan buradaydı?

""Teklifimin hala bir cevap almadığına karar verdim Esra Hanım. Bir de Deniz Hanım'a sorayım istedim."" Esra benim iş ortağımdı. Onunda cevabı yeteri kadar önem taşıyordu. Cevabı düşünmem gerekiyordu. Arkadaşımın da dediği gibi bu yüksek kapsamlı bir işti sonuçta.

"Afedersiniz ama teklifinize anında cevap verebilceğimi düşünmüyorum. Bu yüksek kapsamlı bir proje. Gördüğünüz gibi biz 2 kişiyiz ve ayrıca ufak bir ofiste çalışıyoruz. Size başka bir yerden yardım istemenizi önerebilirim." demiştim. Bana yine ifadesiz ve düz bir suratla bakıyordu.

Yavaş yavaş adımlarını bana yaklaştırdığında farkında olmadan geriye doğru adımlıyordum. Nedense bana her yaklaştığında etrafında yaydığı o karanlık aurasını görebiliyordum. Yavaşça bana doğru eğilmiş ve şöyle söylemişti.

""Ama ben sizin yapmanızı rica ediyorum. Böyle güzel bir fırsatı geri mi çevireceksin? Yapma ama Deniz."" Haklıydı. Böyle güzel bir fırsatı geri çeviremezdim. Özellikle bana yakın durması beni daha çok tedirgin ediyordu.

"Teklifinizi kabul ediyorum. Ama adını bile bilmediğim birinin projesini yapacağımı düşünmüyorum." dediğimde yüzünde sinsi bir gülümseme belirmişti. Sanki alay edermiş gibi.

""İsmimi henüz hakketiğini düşünmüyorum. Belki sana proje bittiğinde ismimi sunabilirim, Ne dersin?"" göz devirip onu birazda olsa kendimden uzaklaştırmıştım. Farkında bile olmadan tuttuğum nefesimi bırakınca ;

"Cevabınızı aldınız. Lütfen odamı terk edin. Ve bana mail olarak kaba taslak atın." demiştim. Adam hiç bir cevap vermeden arkasını dönüp kapıyı çarparak odamdan çıkmıştı. Esra ile göz göze geldiğimde sorun olmadığını bunu hallediceğimizi söylemiştim.

Esra güvenebilirsin der gibi gülümsediğinde kararıma saygı duyması beni mutlu etmişti. Projemiz bittiğine göre 2 gün daha tatil yapabilirdik. Bunun için Dosyalarla ilgilenip sonrasında yemek yemeğe karar vermiştik.

✨✨✨

Esra'nın hazırlandığını görmemle, bende hızlıca hazırlandım ve hemen odadan çıktım. Her zaman ki kafemize gitmek yerine bu sefer sahil kenarında bir şeyler alıp yemeğe karar vermiştik.

Güzel vakit geçirdikten sonra eve yakın olduğum için ben yürümek istemiştim. Esra ise otobüse binip gitmişti. Onu yolcu ettikten sonra evimin yolunu tutmuştum.

Saat iş çıkışına denk geldiği için insanlar koşturarak evlerine gitmeye çalışıyorlardı.

İçimdeki o tuhaf his gene kendini belli ederken arkama bakma gereksinimi duydum. Ama arkamda kimse olmadığını anlayınca derin bir nefes aldım.

Evimin sokağına girmemle aşırı sessiz olması başımın rahatladığını hissettirmişti. Bu sessizliği ise telefonumun bildirim sesi bozmuştu. Gelen mesajla olduğum yere çivilendiğimde etrafıma bakmıştım ama kimse yoktu. Tekrardan mesaj gelince adımlarımı hızlandırarak eve girmiştim. Derin bir nefes almıştım.

-Bilinmeyen numara : Beni görmen için çok erken Deniz.
21.14

-Bilinmeyen numara : Etrafına bakarak beni göremezsin. O yüzden bakınmayı kes artık!
21.21

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

*Bu bölüm biraz karışık oldu ama artık yavaştan olaylara giriş yapmamız gerekiyor öyle değil mi?

Uzatmanın manası yok. Sadece şu spoileri verebilirim galiba bu kitap 20 bölüm civarında olucak gibime geliyor.

Fikirlerinizi belirtmeniz benim açımdan güzel olur.