yara izi tacirleri

7- Koğuşta Kriz

Medya: Kartal

Keyifli Okumalar...

✨

"Anne" diye bağırdım siyah gömleğimin düğmelerini iliklerken. "Ne getireceksen getir artık! Geç kaldım ya..."

Odamın kapısı birden açıldığında içeriye dalan abime baktım. "Yavaş" diye homurdandığımda sırıttı.

Bütün gece büroda olduğu için sabah gelir gelmez duş almış, şimdi boynunda bir havluyla kapı pervazına yaslanmış bana bakıyordu. Uyurdu artık tüm gün.

"Ne bu acele aslan parçası?"

"Vizem var abi, daha biterecek projem de var" dedim aceleyle saçlarıma şekil vermeye çalışırken. Çok geçmeden annem girdi odaya, elinde bir bardak suyla yanıma geldi.

"İç canımın içi bunu" dedi bardağı dudaklarıma doğru uzatırken. "Bu ne ya?" dedim kaşlarımı çatıp, abim sırıtarak kendini yatağıma attı.

"Okunmuş su annem"

Kubatı gördüm, üzerindeki formasıyla odamın içine girdi. Giderken bu haytayı da okula bırakacaktım.

"Anne, benim de yazılım var. Hani bana okunmuş su?"

"Oğlum sana hatim indirsen bir fayda etmez" dediğinde Kubat büyükçe gözlerini devirirken abim sesli bir şekilde güldü. Çalışma masama oturdu. Arkasındaki projem bir an sallanıp maket yere düşecek gibi olduğunda "Yavaş..." diye yakındım korkuyla.

Annemin verdiği okunmuş suyu diktim ve boş bardağı elimde salladım. "Bu akşam geç gelirim annem, hatta gelmem"

"Annecim eğer gece eve gelmezsen baban seni Ankara boyunca koşturur" dediğinde sıkıntıyla nefesimi üfledim.

"Anne normalde çıkmıyorum zaten, arkadaşlarla bir eğlenceye gideceğiz oradan projemi tamamlayacağım" dediğimde abim sırıttı yattığı yerden.

"Hayırdır lan, öyle eğlenceye falan gitmezdin sen. Manita mı yaptın?"

"Hayır abi, ne alakası var? Vize vereceğim daha, bilmiyorum nasıl geçecek. Çok önemli bu sınav" dediğimde annem uzun parmaklarıyla yanaklarımı kavradı ve ona bakmamı sağladı.

"İstersen her şeyi başarabilirsin annecim" dediğinde gülümsedim.

"Barbie ile her şey mümkün" diyerek bizi alaya alan Kubat'a elimdeki bardağın dibinde kalmış suyu fırlattım gülerek.

"Ellemeyin kardeşimi" dedi abim. "Bırakın eğlensin bu gece"

"Adam ya, konuştu adam" dedim sırıtarak, aynaya dönüp saçlarımı düzelttim tekrar ellerimle.

"Hem Cenker falan çok ısrar etti, gitmezsem ayıp olur Hiloşum" dedim anneme.

Annem uzatmadı ama tüm gece eve gelmeyeceğim için huzursuz olduğunu da fark ettim. İşim bittiğinde yanağına eğilip sıkıca kızarmış yanaklarını öptüm.

"Dikkat et oğluşum, olur mu?" dediğinde simsiyah, uzun saçlarını okşadım gülümseyerek. "Telefonun hep açık olsun"

"Aman anne ya" dedi Kubat. "Ucunda ölüm yok ya, bırak eğlensin rahat rahat"

Maketimi elime alıp odadan çıktığımda bizimkilere son defa büyükçe gülümsedim ve arabama doğru ilerledim.

Gözlerimi araladığımda bembeyaz ışıklar karşıladı beni. Şakaklarıma doğru akan yaşın soğukluğunu hissettiğimde yüzüm kasıldı acıyla.