In Love With Your Pain...

18 ▪︎Jonas▪︎

"Lieverd, moet je niet naar die jongen toe?" Schreeuwt mijn moeder van beneden.

Weet ze van hem? Snel spring ik mijn bed uit en loop naar de trap toe.

"Welke jongen?" Vraag ik dan.

"Die van dat natuurkundeproject? Is er een andere dan?" Vraagt ze plagend.

Ik ren weer naar m'n kamer toe en laat mezelf weer op het bed vallen. Nog vijf minuten, daarna ga ik wel douchen.

Wanneer ik mijn ogen sluit, gaan mijn gedachtes weer naar gisteren. Het is net uit met Athan en dan doe ik dat? Ik voel me zo vreemd en dom. Alsof ik geen controle heb over mijn lichaam en mijn gevoelens. Ergens denk ik dat het ook te maken had met het feit dat ik Athan mis.

Ik weet het allemaal niet meer.

Het is al middag en ik lig nog steeds in mijn bed. Ik heb helemaal geen zin om eruit te komen, maar ik zal wel moeten.

Onder de douche denk ik meestal na over gedachtes die ik niet voor me wil houden. Het is een soort veilige omgeving voor me. En natuurlijk gaan m'n gedachtes naar hem.

Alweer

Hoe kon ik zo stom zijn? Hij heeft Athan letterlijk net een coma in gekregen en ik besluit diezelfde dag nog seks te hebben met de dader? En hoe erg ik deze gedachte voor me wil houden, ik kan het niet ontkennen... Het was misschien geen verkrachting? Niet dat ik het leuk vond, maar het was... anders.

Ik vind het zwaar klote dat ik geen controle heb over mijn gevoelens. Het feit dat hij me zo kan laten voelen, maakt me misselijk.

Aan de andere kant, hij zou me toch verkracht hebben die nacht, dus waarom niet genieten ervan? Nee, dit is zo'n foute gedachte.

Snel maak ik me klaar wanneer ik uit de douche kom. Vandaag heb ik geen zin om mijn best te doen, dus trek ik maar een hoodie aan.

Waardoor mijn gedachte weer naar hem gaat. Zijn hoodie ligt nog verstopt onder mijn bed. Hopelijk ziet mijn moeder het niet.

Haastig vertrek ik naar het huis van Jonas, en na een tijd ben ik er dan eindelijk.

"Zin in, partner?" Vraagt hij, wanneer hij me binnenlaat.

"Ik wil er gewoon zo snel mogelijk van af zijn, Jonas." Antwoord ik.

Zijn huis is best wel knus en gezellig ingericht, een beetje het tegenovergestelde van dat van Athan. Op een vreemde manier spreekt dit me meer aan.

"Wat wil je drinken?" Vraagt hij dan.

"Niks hoor, zullen we beginnen?"

Hij knikt en loopt naar het tafeltje met onze spullen.

"Maak een verslag, met een overzichtelijk schema waarin de verschillende dichtheden worden aangegeven van de bovenstaande stoffen onder diverse omstandigheden." Leest Jonas moeizaam.

Daarna geeft hij me een geïrriteerde blik. "Ik haal mij laptop even." Zegt hij en loopt de woonkamer uit, waardoor ik tijd heb om te kijken naar de foto's aan de muur. Gelijk valt mijn blik op de foto van Sky, Nate en Jonas. Ze zien er gelukkig uit. En dronken.

"Ik heb een vraag Destiny." Hoor ik achter me.

Ik kijk Jonas afwachtend aan.

"Wat deed jij gisteravond bij het bos?"

"Ik maakte gewoon een avondwandeling, volg je me ofzo?" Vraag ik nu geïrriteerd.

"Wie was die jongen dan?" Vraagt hij terwijl hij langzaam naar me toe loopt.

"Je bent me dus gevolgd. Waarom?"

"Misschien moet jij eerst een antwoord geven op mijn vraag, en dan doe ik hetzelfde. Wie was die jongen?" Vraagt hij nu boos.

"Dat zijn jouw zaken niet Jonas! Kunnen we verder gaan met het project?"

"Als je niks zegt, stap ik naar de politie. Ik zag dat hij je lastigviel en toen verdwenen jullie ineens."

"Nogmaals, het zijn mijn zaken."

"Luister Destiny, ik weet dat jij iets te maken hebt met de dood van Skye. Want nadat hij vermoord werd, gedroeg jij je anders. Heeft die jongen van het bos er iets mee te maken?" Vraagt hij rustig.

Ik schud mijn hoofd.

"Ik wil je helpen, maar dan moet je mij wat info geven. Alsjeblieft, doe dit voor Skye."

Hoe moet ik Jonas uitleggen dat hij het volgende slachtoffer zal zijn, als ik dit nu vertel?

"Ik....Jonas laat het rusten. Dat is het beste voor jou en mij."

Zegt ik angstig.

Hij staart me aan en legt zijn handen op mijn schouders. "Je kan niks zeggen he?"

Zonder antwoord te geven, krijgt Jonas antwoord. Mijn ogen verraden namelijk alles.

"Ik zal je helpen. Geen idee hoe, maar ik zal je helpen." Bevestigt hij.

"Waarom?" Vraag ik zacht.

"Voor Skye."

Zijn ogen vullen zich met tranen. Om eerlijk te zijn, wist ik niet dat Jonas en Skye zo close waren.

Tenzij...

"Waren jij... en Skye...?" Vraag ik voorzichtig.

"Hij was een klootzak tegenover jou, maar toen ik uit de kast kwam, zorgde hij ervoor dat niemand mij lastigviel."

"Waarom zou hij dat doen? Dat is niks voor hem."

"Omdat hij wist hoe het was voor mij..." zegt hij langzaam.

Moet ik nu geloven dat Skye op jongens viel terwijl hij elke week een nieuwe vriendin had? Blijkbaar ziet Jonas de frons op mijn gezicht.

"Skye wist zelf ook nog niet wat hij voelde en voor wie. Hij deed gewoon wat goed voelde, alleen was hij bang voor de vooroordelen en moest het stiekem. Hopelijk zeg je dit tegen niemand."

Ik knik. "Tuurlijk niet."

Hij lacht verdrietig. "Het moest echt klote zijn geweest voor hem om iets te voelen voor iemand, terwijl het niet normaal leek. Alsof er iets mis was met hem, maar ja. Je kunt niet kiezen wat je voelt toch?"

Nee, dat kan niet... anders had ik dat gevoel van gisteren uitgewist.

"Wil je nog verder met het project?" Vraagt hij dan.

"Eigenlijk niet, maar we moeten wel." Antwoord ik.

Hij knikt en we besluiten ermee te beginnen. Het is best leuk om met hem samen te werken en hij lijkt me steeds meer te mogen. Misschien ziet hij nu in dat ik niks te maken had met de dood van Skye. Nou ja, niet in directe zin dan.

°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●

😄⭐️ 20+ Stemmen?

5 comments?