In Love With Your Pain...

26 ▪︎Psycholoog▪︎

Jaja, eigenlijk zou ik pas over een paar dagen updaten, maar ik mis het ook om te schrijven, dus heb ik al een behoorlijke voorraad geschreven voor jullie😊.

Zie het als een bedankje voor het stemmen op het vorige deel! ❤️

.......

"Destiny!" Roept mijn moeder van beneden waardoor ik wakker schrik. "We moeten praten! Over vijf minuten moet je beneden zijn!"

Geïrriteerd wrijf ik in mijn ogen. Ik haat het om op zo'n manier wakker gemaakt te worden, want nu ben ik mijn droom kwijt. En het was best spannend, maar nu weet ik niet meer waar het over ging.

Bedankt, Mam.

Beneden wacht een boze moeder mij op, en ik weet eigenlijk niet waarom dat zo is.

"Waar was jij?"

"In mijn kamer?" Vraag ik twijfelend.

Ze lacht sarcastisch. "Je spijbelt weer, je ziet eruit als iemand met mental-health problemen en dan kom je ook nog eens thuis om vijf uur in de ochtend!"

En ineens komen de herinneringen van gisteren weer terug.

Het is dus allemaal echt gebeurd? Om eerlijk te zijn twijfelde ik, want het voelde te goed om waar te zijn.

"Waar was je? En met wie?" Probeert ze kalm te vragen, maar het lukt niet echt.

"Ik was alleen..." lieg ik.

Weer lacht ze. "Niet liegen Destiny, wie was degene die je thuis heeft gebracht?"

Wat?

Heeft ze hem gezien?

"Ik weet het niet meer...hoe zag degene eruit?"

"Ja, had ik dat maar geweten! Ik vond je voor de deur nadat er iemand had aangebeld. Wat moeten de buren wel niet denken?" Vraagt ze hysterisch.

"En je rook naar wiet en drank! Weet je wel niet wat daarvan kan komen? Ik ken je zo niet meer!"

"Ga je nog wat zeggen?"

Ik kijk haar onthutst aan. "Uhm, ja... ik weet het niet..."

"Ik snap dat het lastig kan zijn om alles met je moeder te bespreken, dus daarom heb ik een afspraak gemaakt voor je."

"Afspraak?" Vraag ik

"Vanmiddag bij de psycholoog. Daar kan je praten over wat je tegenwoordig bezighoudt. En geen discussie! Je gaat erheen."

Ik knik langzaam. Misschien werd het ook wel tijd om er weer heen te gaan. Na het meerdere keren te hebben uitgesteld, is dit misschien het juiste moment.

"Oh, en voor ik het vergeet..." begint ze.

"Haal die achterlijke highlights en piercing van je lijf als je daarheen gaat!"

"Nee, dat doe ik niet! Ik vind het mooi en hij ook!" Floept er per ongeluk uit.

"Hij?" Vraagt ze nog gefrustreerder.

Fuck.

Zonder ook maar verder iets te zeggen, loop ik weer naar boven waar ik besluit muziek te gaan luisteren. Helaas lijkt geen enkel nummer goed genoeg te zijn, en na zestig nummers geskipt te hebben, heb ik er geen zin meer in. Een heet bad komt nu goed van pas waarna ik mezelf klaar maak om te vertrekken.

"Ik weet niet wat het is Des, maar er is geen tijd voor deze poppenkast." Zegt m'n moeder voordat ik uitstap.

Poppenkast?