32 ▪︎Twijfel▪︎

510 28 2
                                    

"Ga je er heen?" Vraagt Maya me.

"Ik weet het niet..." zucht ik.

De vorige keer dat ik Athan namelijk zag, pakte niet goed uit.

"Waarom is hij überhaupt nog niet opgesloten?" Vraagt Nate dan. "Er is toch genoeg bewijs dat hij schuldig is?"

Ik schud mijn hoofd. "Athan blijft ontkennen en verzinnen dat hij het niet heeft gedaan."

"En zijn 'levende' ouders zijn machtig genoeg om hem vrij te houden..." zeg ik hopeloos.

Zolang je maar kan strooien met wat geld, eten ze zo uit je handpalm. Zelfs politieagenten die ons horen te beschermen.

"Dus hij kan je nu gewoon lastigvallen?" Vraagt Nate dan. "Is dat waarom we moesten blijven slapen?"

Ik knik. "Hij heeft voorlopig wel een contactverbod gekregen en hij wordt ook in de gaten gehouden... maar tot de DNA-test bevestigt dat hij schuldig is, blijft hij hier vrij rondlopen."

"Als het goed is weten we morgen de uitslag." Voeg ik eraan toe.

"Geen zorgen, het komt wel goed Des." Zegt Maya terwijl ze me aait over mijn rug.

"Ja, team Mate beschermt je wel! Beetje oneerlijk dat Maya naast jou mag en ik hier op de grond moet liggen, maar goed." Zegt Nate gekwetst.

"Hoezo is dat oneerlijk? Je bent een jongen." Zegt Maya lachend.

"Ja en? Wat is dit voor seksistisch gedrag!" Roept hij en pakt zijn telefoon erbij.

"Hallo, Jonas. Ik word hier benadeeld door twee meiden. Wat nou als je je beste vriend komt steunen?"

"Welke twee meiden? Waar ben je?" Hoor ik Jonas vragen nadat Nate zijn telefoon op speaker heeft gezet.

"Maya en Destiny. Ik ben bij Des thuis, we hebben een slaapfeestje." Zegt hij met een overdreven meidenstem.

"Slaapfeestje? Als in een trio?" Vraagt Jonas verbaast.

"Ja." Antwoordt Nate dan. Gelijk gooi ik een kussen naar z'n hoofd.

"Zin om mee te doen?" Vraagt hij dan.

Stiekem hoop ik dat hij niet komt. Want Jonas weet van hem. En hij is ook slim genoeg om de puzzelstukken bij elkaar te zetten.

De dag dat hij me verraadde en ik hem verdedigde door hem de kans te geven om te vluchten, was ook geen slimme zet van mij. Maar daardoor kon ik zijn vertrouwen uiteindelijk winnen en doen wat ik moest doen.

Het feit dat hij Jonas later een paar gebroken ribben heeft gegeven, maakt het ook niet beter.

Ik vraag me af of die bedreiging van hem er echt voor heeft gezorgd dat Jonas gestopt is met zoeken...

En waarom blijf ik tekens hem zeggen in plaats van Athan? Mijn brein kan gewoon nog steeds niet bevatten dat Athan mij dit alles heeft aangedaan.

Hij heeft twee kanten van me gezien, wat ik eigenlijk niet wilde. Athan zorgde er namelijk voor dat de goede kant van mezelf naar buiten kwam. Maar hij zorgde juist voor de slechtste versie van mezelf.

"Ik zou wel willen, maar... ik ben even druk." Jonas' stem haalt me weer terug en opgelucht haal ik adem. Ik zou gewoon niet weten wat voor houding ik tegenover hem zou moeten aannemen.

"Ah, jammer man. Dan zullen we het zonder je moeten doen. Ik spreek je nog!" Zegt Nate en hangt vervolgens op.

Niet veel later appt mijn moeder om te laten weten dat zij en mijn zusjes al zijn aangekomen in Moviepark.

De reden waarom ik de komende drie dagen dus alleen thuis ben.

Dit tripje stond allang gepland, maar door al dit gedoe word ik bijna elke dag verwacht op het bureau, waardoor ik niet mee kon.

Hoewel mijn moeder erop stond om me te steunen, liet ik haar weten dat het wel goed zou komen, want ik weet dat zij dit tripje nodig hadden. Zeker nu.

Toen ze erachter kwam dat haar dochter verkracht is, heeft ze zich de slechtste moeder ooit gevoeld. Ik verzekerde haar ervan dat dat niet zo is.

In het begin was het erg zwaar voor ons, maar de afgelopen weken leek het weer te vervagen. Zo zie je maar, tijd heelt echt.

"Ik ben best wel moe, is het goed als ik al ga slapen?" Vraag ik.

"Tuurlijk Des." Zegt Maya.

"Ja, geen zorgen. We zijn er, dus wees maar niet bang." Zegt Nate dan.

Ze worden later zeker goede ouders. En ik weet ook bijna zeker dat hun relatie stand zal houden. Die twee vullen elkaar namelijk perfect aan, maar tegelijkertijd lijken ze ook veel op elkaar.

Binnen een paar minuten ben ik al in slaap gevallen en droom ik over de vreemdste dingen.

En dan ineens hoor ik een harde knal gevolgd door het geluid van gebroken glas. Wanneer ik overeind schiet, zie ik dat Maya en Nate ook wakker zijn.

"Wat was dat?" Vraag ik geschrokken.

Nadat Maya het licht aanmaakt, valt mijn blik op een grote steen die door mijn raam is gegooid.

Gelijk rent Nate naar beneden om te kijken wie het gedaan heeft. Maar als we hem via het raam hopeloos voor zich uit zien staren, weten we dat hij niemand ziet. Natuurlijk gaan mijn gedachten naar Athan. Zou hij dit gedaan hebben?

Dat lijkt me sterk, aangezien hij in de gaten wordt gehouden door de politie.

"Misschien was het gewoon toeval?" Probeert Maya.

We waarderen haar optimisme, maar we weten dat dit geen toeval kon zijn.

"Morgen is een grote dag voor je Des. Je kunt wel wat slaap gebruiken." Zegt Maya.

Ik knik terwijl ik naar het raam kijk. Het zal erg lastig worden om met een gerust hart te slapen, want ons raam is zojuist ingeslagen. En de schade is best groot...

Er zou gemakkelijk iemand naar binnen kunnen klimmen door dat gat...

"Geen zorgen daarover, morgen bellen we iemand daarvoor. Maya heeft gelijk, probeer wat te slapen voor morgen."

"Vinden jullie dat ik moet gaan?" Vraag ik dan.

Ze kijken elkaar aan.

"Het kan heel confronterend zijn om Athan zo te zien. Ik bedoel... hij moet wel vertellen over alles wat hij je heeft aangedaan..." zegt Maya.

"Maar het is je recht om erbij te zijn. Anders hadden ze je niet gevraagd." Zegt Nate dan.

"Bovendien zal hij je niet zien tijdens zijn gesprek vanwege dat spiegelglas."

"Spiegelglas?" Vraagt Maya.

Hij knikt. "Des zal Athan wel kunnen zien tijdens de ondervraging, maar hij haar niet."

Om eerlijk te zijn twijfel ik nog wel. Straks vertelt hij over onze avonturen. Of over onze vrijwillige afspraken...en dan denken ze straks dat ik alles bij elkaar heb gelogen.

Dan valt mijn blik weer op het raam. Ik wil niet meer leven in deze angst. Bovendien ben ik ergens wel benieuwd wat Athan te zeggen heeft. Hopelijk geeft hij gewoon toe dat hij schuldig is, zodat we allemaal weer verder kunnen met ons leven.

"Oké, ik ga erheen." Zeg ik vastbesloten.

Hopelijk kan ik nog wat rust pakken vanavond.

°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●

Oké oké, misschien vraag ik wel om te veel stemmen.

Ik zal daarom niet meer verhogen, dus het blijft voorlopig bij de 100 STEMMEN voor een update!

❗️En als ik jullie was zou ik stemmen..., want de volgende hoofdstukken worden leuk😄❗️

Dus 100 STEMMEN!😊

In Love With Your Pain...Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu