Solcu katili diye tanıtılan bir ülkücü ona atılan iftiralar sonucunda solcularla dolu bir koğuşa mahkum düşer.
+18, cinsellik, argo ve olumsuz davranışlar vardır. İki erkeğin ilişkisini konu almaktadır.
(ara verildi)
Upuzun bir bölüm zilliler, hadi keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Devrim
✨
"Kunt, daha iyisin değil mi abicim?"
Bana özlemle bakan adamın gözlerini izlerken içimi yine bir hüzün kapladı, aylardır o hüzün hiç dağılmıyordu. Darmadağın olmuştu abim, beni çıkartmak için canla başla çalıştığını görebiliyordum ve minnettardım ama... ailemi çok özlemiştim.
"İyiyim dedim ya abi" diye mırıldandım sağlam elimle ensemi kaşırken. "Bizimkiler nasıl, çok merak ediyorlar mı beni? Çok özledim hepsini"
Yüzündeki ifade bir an dondu ama daha sonra hızla gülümseyerek bir elini saçlarıma attı. "Onlara söylemedim"
"Aileme haber verildiği söylenmişti" dediğimde parmaklarıyla saçlarımı karıştırıyordu.
"İşte, benim ailen" dedi hafifçe gülümserken, ondan gelen buram buram kahve kokusunu aldım. Son görüşmemize göre çok daha kötüydü, hasta gibiydi resmen.
"Abi" dedim uzun süredir içimde tuttuğum o soruyu en sonunda sormaya karar verirken. "Benden gizlediğin bir şey var, değil mi?"
"Nereden çıktı bu?"
"Aylardır senden başka hiç kimseyle konuşamadım" dedim sitem ederek. "Hadi görüşü geçtim, diyelim ki çok uzak gelemiyorlar öyle her kafalarına estiğinde... telefon da mı edemiyorlar?"
Sadece ailem değil, hiçbir arkadaşım dahi benimle irtibat kurmaya çalışmamıştı. Ne kadar yalnız olduğumu görüyordum, anlıyordum, tanıdığım herkesin hayatında ilk vazgeçilecek kişi benmişim işte. Anlamayacak hiçbir şey yoktu, kimsenin göz bebeği değildim.
Dudaklarını yaladı ve hafifçe gülümsedi. Ama ben onun gerçek ile sahte gülümsemesi arasındaki farkı anlardım, samimi değildi.
"Senin telefon ile görüşmene izin veriyorlar mı?" dedi sanki zaten telefon görüşme hakkımın olmadığını bana hatırlatmak ister gibi.
"Hayır ama..."
"Aması yok Kunt, şartlar el vermiyor işte oğlum, başka bir şey gelmesin aklına"
Dişlerimi sıktım istese canımı verebileceğim abime bakarken. Bana bir şeyleri eksik anlatıyordu.
"Bunu yaşayan siz olsaydınız ben yayan gider yine de irtibat kurardım sizinle, sen ne anlatıyorsun şimdi bana abi? Yok işleri çok yoğunmuş yok okul varmış, uzak mesafeymiş de gelemiyorlarmış... Bak ben ölüyordum, sen gördün o halimi. Şimdi bana lütfen, bak senden rica ediyorum doğru dürüst anlat ne oluyorsa. İnan, daha fazla yara alamam zaten"
