In Love With Your Pain...

37 ▪︎Confrontatie▪︎

"Waar ga je naar toe lieverd?" Vraagt m'n moeder als ik gehaast de trap af loop.

"Eventjes bijkletsen met Maya." Lieg ik en loop vervolgens de deur uit.

Ik moet wel echt nog met haar gaan praten, want tijdens mijn tijd in het 'gekkenhuis' mocht ik geen bezoek ontvangen, dus heb ik haar lang niet gezien. Maar vandaag heb ik daar geen tijd voor, ik heb namelijk andere plannen.

Bij de taxistandplaats loop ik naar de voorste taxi, waar ik een chauffeur aantref die er rokend tegenaan leunt. "Waar moet u zijn?" Vraagt hij dan.

"Gevangenis blauwbloed." Antwoord ik met een glimlach.

De man kijkt me vreemd aan, maar drukt dan zijn sigaret uit en stapt in.

Tijdens de rit besluit ik Maya een berichtje te sturen.

Ik: Hey, ik ben weer vrij. Wanneer zie ik je weer?

Niet veel later krijg ik antwoord.

Maya: Ahhh yess! Ik ben elke dag beschikbaar nu Nate in Amerika zit.

Ohja, dat was ik helemaal vergeten. Nate zou deze vakantie naar Amerika toe gaan. Maar ja, ik kon zijn afscheidsfeest niet bijwonen aangezien de politie mij als verdachte had aangesteld!

"Dat is dan €38,50."

Ik kijk op van mijn scherm en zie dat we voor de gevangenis staan geparkeerd.

Zoveel voor een rit van twintig minuten?!

Ik besluit er maar over te zwijgen en geef hem het geld voordat hij agressief wordt.

Eenmaal uit de taxi, staat een groot gebouw me op te wachten. De hoge spitsen en kleine raampjes zorgen voor een fraai uiterlijk.

Op elke meter staan bewakers met wapens terwijl ze intimiderend om zich heen kijken.

"Wat komt u doen?" Vraagt een van de bewakers.

"Ik had een afspraak." Antwoord ik.

"Onder welke naam?"

"Destiny."

Hij knikt en zet vervolgens een stap opzij, zodat ik er langs kan.

Binnen word ik begeleid naar een kamer met een groot raam. Door het raam zie ik een tafel met aan beide kanten een stoel. Het ziet er niet echt gezellig uit daarbinnen. Athan zit op de ene stoel en de andere is waarschijnlijk voor mij.

"Wilt u alleen gaan of met begeleiding?" Vraagt de agent.

"Alleen."

"Voor het geval het misgaat, staan wij hierbuiten. We kunnen alles zien door het raam, dus wees gerust." Zegt hij.

Ik knik en kijk naar Athan door het raam. Zijn handen zijn geboeid en hij staart wat naar de tafel. Zijn haar is gegroeid waardoor het warriger is dan normaal.

Gespannen loop ik naar binnen. Athan schrikt op wanneer hij me ziet staan.

"Destiny...waarom ben je hier?" Vraagt hij geschrokken. Hij klinkt gebroken en dat is mijn schuld.

"Athan..." zeg ik zacht terwijl ik tegenover hem plaatsneem.

"Wat doe je hier?" Vraagt hij nu luider.

"Ik wil met je praten..."

"Ja? Heb je nog meer bewijs gevonden dat ik het was zodat ik nog een paar maanden, misschien zelfs jaren, hier kan wegrotten?"

Oké, hij is dus boos.

Geef hem eens ongelijk.

"Het spijt me echt Athan, maar hoe moest ik je geloven na al het bewijs?"