ချစ်ခြင်းတို့အလွန်

အပိုင်း (၅၉ )

သားငယ်ကျောင်းတက်နေချိန် ခမ်းနားသည့်ဧည့်ခန်းအလယ် အညိုရောင်ကွက်ဖော်ထားသော ဆိုဖာပေါ်မှာ ခေါင်းငိုက်စိုက်ဖြင့် ဖခင်စကားကို မျက်ရည်မကျမိအောင်ထိမ်းရင်း ရင်ထဲ ရိူက်ငိုနေသော ကောင်းပြည့်လေး။

Oversize T-shirt အဖြူအနားစလေးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိမ်းထားရသည့်ခံစားချက်တို့ကမြင်မကောင်း၊ အသားရောင် ချည်သားကြိုးမျော့ဘောင်ဘီရည်လေးပေါ် ထိမ်းထားတဲ့ကြားက ခုန်ဆင်းသွားသော မျက်ရည်စက်လေးတွေက သခင်အစား နွမ်းနေရှာပြီ။

"ဖေဖေ အဲလိုလုပ်မှာ ဖြစ်မှာလား ၊ သားတို့ တားချင်သေးတယ်​ဆိုရင်ရော"

" ဒါ သား အမေဆုံးကတည်းက ချခဲ့တဲ့ အဖေရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်မို့ အဖေကို မတားစေချင်ဘူး ၊ဒီပူလောင်တဲ့သံသရာခရီးထဲက ရုန်းထွက်ချင်ပြီ၊ သားကို စိတ်မချလို့ အဖေ ခုချိန်ထိ ရှိနေပေးနေတာ၊ အဖေကို နားလည်ပေးဖို့ မျှော်လင့်မိတယ်သား"

တည်ငြိမ်စွာ ပြောဆိုနေသူ ဖေဖေ့ရင်ထဲ မြင်အောင်ကြည့်ချင်မိသေးရဲ့။
ဒီသား ၊ ဒီမြေးကို ဘယ်လိုစိတ်မျိုးနဲ့ ထားရက်ခဲ့ပြန်တာလဲ ဖေဖေရယ်လို့ အနားသွားပြီး ချုံးပွဲချငိုချင်လောက်အောင် တင်းခံထားရသည့် ဝမ်းနည်းမူက လိူင်တက်နေပြီ။

" သား....သား လက်မခံချင်ဘူး ၊ သားတို့ အချိန်အကြာကြီးအတူနေကြမယ် လေ သားနယ်ပြန်လိုက်ခဲ့မယ်လေ ဖေဖေ "

မခွဲပါရစေနဲ့အုံး ဖေဖေရယ်။ ဝေးခဲ့ရတဲ့ နေ့ရက်တွေက သားငယ်အသက်တမျှမို့ ဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲ သားတို့တွေ နားခိုခွင့်ပေးပါအုံးလားဖေဖေ။

" ဘယ်ဖြစ်မလဲ သားရယ်၊ မြေးငယ် ကျောင်းမှာ ပျော်ဖို့ အဖေတို့ လူကြီးတွေ ဘယ်လောက်စိတ်ပူကြရလဲ သားအသိပဲ၊ တချို့သော အရာတွေကို ချေဖျက်ပေးနိုင်ဖို့ ကြိုးစားပါသား ၊ ကိုယ်ရဲ့ဆိုးတဲ့အတိတ်တွေကို ရင်ထဲ ထည့်ပြီးနာကျင်နေရတဲ့အချိန်တွေက နှမျောစရာကောင်းပါတယ် ၊ အဖိုးတန်တဲ့အချိန်တွေကို မိသားစုတွေပျော်ရွှင်စွာ နေဖို့ သားတွေးကြည့်ပါ၊ အမှားကနေ အမှန်ပြန်ယူပြီး ပျော်ရွှင်မူ အစစ်အမှန်ကိုသားခံစားသိမြင်လာတဲ့တနေ့ မိသားစု ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရစကားစုကိုသားနားလည်လာလိမ့်မယ် "