ေသာ့လွည့္လိုက္တာနဲ႕ ကားစက္သံ ဝ႐ူးဝ႐ူးျမည္ကာ စက္နိုးသြားတာကိုေစာင့္ၾကည့္ နားေထာင္ေနၿပီးမွ တမန္ကေက်နပ္သြားကာ ကားစတီရာရင္တိုင္ကို လက္နဲ႕တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ပါသည္။
"ဘယ္လိုလဲ အစ္ကို... စိတ္တိုင္းက်ရဲ႕လား..."
" က်တယ္ဗ်ိဳ႕... "
" ဟဲ..ဟဲ... က်ရမယ္ေလ....ကြၽန္ေတာ္တို႔တပည့္ေတြနဲ႕ေတာင္ လႊတ္ထားတာမဟုတ္ဘူးဗ်... အစ္ကို႔ကားဆိုၿပီး ဆရာကကိုယ္တိုင္ေသခ်ာအစအဆုံးလုပ္ေပးထားတာ"
"ေအးပါကြာ... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
ဆီေဂ်းေပတူးတူးနဲ႕ ရယ္ေနေသာေကာင္ေလးက သူ႕လက္ထဲက အဝတ္ပိုင္းစနဲ႕ တမန႔္ကားမွန္ ေဘာနပ္ေတြကိုတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပြတ္သုတ္ေပးရင္း..
" ဟိုတစ္ေန႕က အစ္ကိုတို႔အိမ္က အစ္ကိုေလးတစ္ေယာက္ကားနဲ႕ပါသြားတာေတြ႕တယ္... သူကျပန္သြားတာလား..အစ္ကို.."
ဒီကားဝပ္ေရွာ့က သူတို႔ၿခံနဲ႕သိပ္မေဝး။လမ္းတစ္လမ္းထဲေပၚမွာမဟုတ္ေပမယ့္ တမန္တို႔ၿခံကိုျဖတ္သြားၿပီး လမ္းထိပ္မွာတေကြ႕ေကြ႕လိုက္လ်င္ ကားဝပ္ေရွာ့ၿခံေပ။ဒါေၾကာင့္ ဝပ္ေရွာ့ကဝန္ထမ္းေကာင္ေလးေတြေကာ ပိုင္ရွင္အစ္ကိုႀကီးပါ သူတို႔နဲ႕ျဖတ္သြားျဖတ္လာ စကားစျမည္ေျပာဆိုရင္းႏွီးေနၾကပါသည္။အခုလည္း ကားကိုသြားပင္မေ႐ြးရပါ။သူတို႔ပဲ အိမ္တိုင္ရာေရာက္လာပို႔ေပးၾကပါသည္။
"ခ်မ္းကေလးလား... ဟုတ္တယ္... သူ႕ကိုသူ႕အေဖအေမေတြလာေခၚသြားၾကတယ္...."
"အစ္ကိုလည္း အခုျပန္ေတာ့မွာေပါ့ေနာ္.."
"ေအးကြ.. အမွန္က လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္ထဲက ခ်မ္းနဲ႕တူတူငါလည္း ျပန္ရမွာ.. ငါကဒီကားဒုကၡေပးေနတာရယ္... အိမ္ေစာင့္မရွိတာရယ္နဲ႕ မျပန္ရဘူး...အခုမွပဲ"
"အၾကာႀကီးေနခဲ့ၿပီးမွ ျပန္သြားေတာ့ လြမ္းစရာႀကီး... ကြၽန္ေတာ္တို႔က အစ္ကိုတို႔ကိုခင္ေနတာ... ျပန္လာလည္ဦးေပါ့ အစ္ကိုရ.."
" လာလည္မွာေပါ့... လာမွာ ... ဒါေၾကာင့္မို႔အိမ္ကိုေတာင္မေရာင္းပစ္ခဲ့ပဲ အေစာင့္ပဲခ်န္ၿပီးထားခဲ့တာေလ...ျပန္လာလည္ျဖစ္ဦးမွာပါ.."
