"အားးးး ဘာလို့နမ်းတာလဲ ဘာလို့နမ်းတာလဲ"
"မမေးနဲ့တော့ ငါဖြေပြီးပြီ"
"အားးး"
"မအော်နဲ့လို့!!"
ဝူးကနဲမောင်းသောကားထဲတွင်Felixသည်သူ့ပါးသူအုပ်ပြီးပြီးအော်နေသည် မအော်နဲ့လို့တားပေမဲ့မရဘူး
Felix အော်လိုက်လေဇွန်ဘီအုပ်ကြီးတက်လာလေလေ
ကားကဆီကုန်တော့မယ် အမြန်မြတ်ခြေဖျတ်မှရမည်
နောက်ကလေးနှစ်ကောင်ကလဲLixကိုဖေဖေတိုးတိုးနေလို့ပြောပေမဲ့သူ့ပါးသူကိုင်ပြီးအော်နေတာမရပ် သူတို့အဖေလေးကိုမနိုင်တော့ဘူး
"နောက်တစ်ခါအော်ရင်မင်းကိုချုပ်နမ်းမယ်"
ဘုရားရေ ရိုးရိုးတောင်မဟုတ် ချုပ်နမ်းမယ်
"အားးးး"
နောက်တစ်ခါအော်ပြန်သည်
Hyunjin နဲ့မျက်လုံးချင်းစုံနာနဲ့နောက်တစ်ခါကုန်းပြီး
အားးးး
ဘာလို့လဲဝန်ခံတာလား
ဘာကြီးလဲ သူကရောဘာဖြစ်လို့အော်နေတာလဲ
တွေးရင်းအော်မိပြန်ရော
အားကနဲအော်မည့်အသံဟာအုကနဲဖြစ်သွားရ၍
ဟိုက်ဝေးလမ်းမကျယ်မို့အကာအရံမရှိပဲဇွန်ဘီကောင်တွေသာရှိတယမို့Hyunjinသည် လီဗာကိုဓားရိုးနဲ့ဖိထားသည် အရှေ့ကိုတောက်လျှောက်မောင်းနေတဲ့ကားနဲ့ Felix လက်နှစ်ဖက်ကကားခေါင်မိုးနဲ့ထိနေပြီ
နူးညံ့နေတဲ့အနမ်းတွေသည် တစ်ကိုယ်လုံးတက်ဖိလို့ချုပ်ကိုင်ထားတာနဲ့ဆန့်ကျင်စွာ အတောမသတ်တော့ တဘုန်းဘုန်းနဲ့တိုက်မိလွှင့်စင်သွားတဲ့လူမဟုတ်တဲ့သတ္တဝါတွေကြား အနမ်းရှည်တစ်ခုနဲ့အတူ ကားနောက်ခန်းကကလေးနှစ်ယောက်သည် သူတို့အင်္ကျီကိုခေါင်းအပေါ်မျက်လုံးမမြင်ရသည်အထိဆွဲတင်လိုက်သည်
သူတို့အဖေနှစ်ယောက်ကိုမမြင်ချင်တော့ပါ
သူ့ဘာသာသူဆင်းပြီးကားပြန်မောင်းနေတဲ့Hyunjinဟာဇွန်ဘီအုပ်စုအပြင်သူဖြတ်ကျော်ချင်တာကိုပါဖြတ်ကျော်လာခဲ့ပြီ ဒါပေမဲ့ခပ်တည်တည်ရုပ်ကြီးအရင်းခံကပြင်မရ
တစ်ညနေလုံးတိတ်ဆိတ်နေပြီးညတောင်သန်းလာပြီကားဆီကလဲကုန်တော့မည် ကလေးတေွကမုန့်တွေစားပြီးနေအိပ်နေ၏
