အပြာစာ

အရမ်းကောင်းနေပြီ

ဒီနေ့အိမ်အပြန်လမ်းဟာ တော်တော်လေး စိတ်ပျက်စရာကောင်းနေသည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ကပဲ လက်ရှိတွဲနေတဲ့ ရည်းစားနဲ့ ပြတ်တယ်။ ဒီနေ့ အလုပ်ကနေ လူလျော့ထဲအထဲ ပါသွားတယ်။ ဘယ်လောက် စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလဲ။ဒါနဲ့ ခပ်စောစောပဲပြန်လာခဲ့ရတယ်။ နောက်တစ်ခု စိတ်ဖိစီးတာကလည်း ဒီရက်ပိုင်းမှ အဒေါ်တွေနဲ့ အတူနေရာက ပြန်လာတဲ့ သူတူမ ဆုမြတ်ကြောင့်ပါ။ ခေတ်နောက်ပြန်ဆွဲတာ မဟုတ်ပေမယ့် တူမလေးကို လွတ်လပ်ခွင့် တအားမပေးထားဘူး။ သမီးအရင်းလို့ချစ်တာကြောင့် သမီးလို့ပဲခေါ်ပြီး ယုယကျင်နာမှုတွေပေးသမျှ စောဒက တက်တာကို အမြဲတမ်းခံနေရတယ်။သမီးက ဒါလေးတောင် မလုပ်ရဘူးလားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်သွားတာ အပြစ်လားစသည်ဖြင့်ပေါ့။ ဒီနေ့တော့ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် သူငယ်ချင်းတွေဆီ ဖုန်းဆက်လို့ရရင် အပြင်ထွက် အရက်သောက်မယ်။ မရရင်တော့ အိမ်မှာပဲ သောက်မယ်လို့ စဉ်းစားထားတာ။ အိမ်ရောက်လို့ သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင် လိုက်တော့ ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းက ဆီးကြို နေပါတယ်။ တူမဖြစ်သူဟာ အပြာကားကိုကြည့်ပြီး ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေတာကြောင့်ပါ။

သူ့မရဲ့ ကားထားတဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားမှာတော့ လိင်တံအတုကိုထည့်ပြီး အားပါးတရ မွှေနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ဆုမြတ်ဟာ မျက်စိနှစ်လုံးကို ပိတ်ထားပြီး ဖီးလ်တွေတက်နေပါတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း။ “အား..အား´´ ဆိုပြီး ညည်းပြောလေး ပြောနေပါသေးတယ်။ကိုမျိုးဝေတယောက် သူတူမလေးဟာ ဘာ့ကြောင့် ဒီလိုဖြစ်နေရလဲ ဆိုတာကို အံသြနေမိပါတော့သည်။ ဆုမြတ်လေးဟာ တချိန်တည်းမှာပဲ သူ့ရဲ့ကျောကို ဆိုဖာပေါ်မှီချပြီး တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ကော့ကော့ပေးနေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့နို့လေးတွေကို သူလက်နဲ့ ပွတ်သပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ “အား….ကောင်းလိုက်တာ…´လို့ပြောပြီး သူ့မျက်လုံးကိုအဖွင့်မှာတော့ ဒေါသတကြီးနဲ့ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ သူ့ကို မြင်လိုက်ရပါတော့တယ်။ ဆုမြတ်တယောက် ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားပြီး သူ့ရဲ့ရင်သားလေးတွေကို လက်ကလေးနဲ့ အုပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖီးလ်တက်နေခြင်းနဲ့အတူ ရှက်ရွံ့ဝမ်းနည်းခြင်းကို တပြိုင်တည်း ခံစားနေရတဲ့ပုံပါပဲ။ ကြည့်နေတဲ့ သူကို ကြည့်ရင်း ဆုမြတ်တယောက် ငိုချလိုက်မိပါတော့တယ်။