"ဒီး....ဒီး....ဒီး...."
ဖုန္းဘိုင္ဗေရးရွင္းအသံက တိတ္ဆိတ္တဲ့အခန္းေလးထဲမွာ သိသာစြာတုန္ခါလို႔ေနသည္။ဖုန္းသံေၾကာင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနရာမွ သူႏိုးထလာရသည္။ခႏၶာကိုယ္ကို လူးလြန္႔ၾကည့္ေတာ့ ခါးေပၚ၌ဖက္တြယ္ထားေသာ လက္ေတြကပို၍ တင္းက်ပ္သြားရသည္။ဒီပုံစံအတိုင္း တစ္ညလုံးရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္ကာ ခပ္တင္းတင္းေပြ႕ဖက္ထားတာက မနက္လင္းတဲ့အထိဒီအတိုင္းပဲ ျဖစ္သည္။နဂိုထဲက အိပ္ေရးမေဆာ့တက္သူမို႔သာ။မဟုတ္လွ်င္ တစ္ညလုံးအိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္မည္မထင္ေခ်။သူ ဆိုင္းေလာ့ဒ္၏ ရင္ဘတ္ႀကီးအား အသာအယာတြန္းလိုက္ၿပီးမွ...
"ဖုန္းကိုင္ဦးမယ္ ဖယ္ဦး..."
ဆိုင္းေလာ့ဒ္က မ်က္လုံးမပြင့္လာပဲျဖင့္ ညည္းညဴသံျပဳသည္။ၿပီးေတာ့ခါးေလးကို ပို၍တင္းက်ပ္ေအာင္ဆြဲဖက္ကာ
"မကိုင္နဲ႔...."
အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံျဖင့္ေျပာၿပီး သူ႔နဖူးေလးအား ဖိကပ္တိုးေဝွ႔နမ္းေလသည္။ႏွစ္ေယာက္အတူအိပ္ျဖစ္ၾကတာ ဒါပထမဦးဆုံး မဟုတ္ေပမဲ့လည္း သူတို႔ၾကားမွာ ဒီလိုကယုကယင္အျပဳအမူမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ၾကတာမွမဟုတ္ပဲ။စိမ္းသက္ေသာ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္မႈမ်ိဳးျဖင့္ အတူရွိခဲ့ၾကၿပီးမွ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ၾကင္နာခ်င္လာတဲ့ အျပဳအမူေတြကို သူအသားမက်ႏိုင္ ျဖစ္ေနရသည္။
"မကိုင္လို႔ရမလား အေရးႀကီးဖုန္းျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..."
ေျပာရင္းျဖင့္ ဖက္ထားေသာလက္အား ဖယ္ထုတ္ကာ ဖုန္းအားဆြဲယူလိုက္ရသည္။နံပါတ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဇြဲသုျဖစ္လို႔ေနသည္။ဆိုင္းေလာ့ဒ္ကလည္း ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္အား စိတ္ဝင္တစား မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္ရင္း မွတ္ထားေသာ နာမည္အားေတြ႕သြားတာမို႔ မ်က္ခုံးေတြတြန္႔သြား၏။
"ဟိုေကာင္ေလးလား..."
မွန္းခ်က္က ႏွမ္းထြက္ျဖင့္အကိုက္လြန္ေနသည္။သူ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ဇြဲသုႏွင့္ အထင္လြဲခံထားရဖူးတာမို႔ အခုလိုမ်က္စိေရွ႕ ဖုန္းေခၚလာေတာ့ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနသည္။
"အင္း..."
ရွင္းခန္႔ဆီမွ မပြင့္တပြင့္အသံေလး ထြက္လာေသာ သူမေက်မနပ္ျဖစ္သြားရၿပီး...
YOU ARE READING
Wild Rose(complete)
General Fiction"ခင္ဗ်ားက ဟီရိုးအင္းလိုပဲ မေကာင္းမွန္းသိေနေပမဲ့လည္း လူက္ုိအရူးအမူး စြဲလမ္းေစတယ္" 19.2.2022 "ခင်ဗျားက ဟီရိုးအင်းလိုပဲ မကောင်းမှန်းသိနေပေမဲ့လည်း လူက်ိုအရူးအမူး စွဲလမ်းစေတယ်" ...
