CHAPTER 62:The Final Battle

2.2K 80 7
                                    

Hermione's POV

Masaya ako dahil kasama ko sila sa laban na ito hindi man nila alam na ako ang matagal nilang hinintay at hinahanap pero alam kong nagduda na sila sa simula palang lalo na at may mga clues silang napapansin noon pero ang pagkakamali lamang nila ay hindi nila iyon pinagtuunan ng pansin,binalewala lamang nila iyon pero para sa akin hindi na iyon mahalaga ang mahalaga sa akin ay ang kaligtasan ng nakararami

"Hey"

Napatigil ako sa pag iisip ng may magsalita sa katabi kaya naman napatingin ako sa kaniya kami nalang palang dalawa ang nandidito kaya hinanap ko yung iba at natagpuan sila ng mata ko doon sa dance floor eh? Sobrang lalim ba ng pagiisip ko at hindi ko sila napansin na magsi alisan

"Y-yes?"sagot ko sa kaniya kaya bumuntong hininga siya

"C-can i dance with you?"nahihiya niyang sabi kaya bahagya akong natawa d*mn man he's so cutieee!

"Haha yes you can"sabi ko sa kaniya kaya ngumiti siya sa akin at inilahad ang kaniyang kamay sa aking harap at dun ko naman pinatonh ang aking kamay at sa pagkakataong maglapat ang palad naming dalawa ay naramdaman ko ang bolta boltaheng pakiramdam at alam kong naramdaman niya din yun pumunta na kaming dance floor

Nilagay niya ang dalawa kong braso paikot sa kaniya batok at siya naman ay humawak sa aking baiwang at tyaka kami nag simulang sumayaw hindi ko maiwasang pagmasdan siya dahil ang gwapo niya,oo gwapo na siya pero mas lalo siyang gumwapo ngayon kaya naman halos sila nila kuya ang ang pinagtitilian kanina oo narinig ko yun habang nasa labas ako

"You're so beautiful"bigla niyang bulalas kaya naman naramdaman kong uminit ang dalawang pisngi ko

"Psh!"

"Im sorry"panimula niya habang nakatingin sa buong mukha ko kaya hinayaan ko muna siyang magsalita ulit

"Im sorry because we didn't let you explain before we said hurtful words towards you i know its too late to ask for your forgiveness but please forgive us—forgive me "aniya sa akin sa malungkot na boses kaya naman nginitian ko siya at hinaplos ang kaniyang pisngi hindi ko alam kung bakit ang saya ko pero may kaunting lungkot dahil hindi ko alam kung makakasama ko pa ba silang magdiwang matapos ang pagdiriwang na ito,oo kaunting lungkot lang ang nararamdaman ko dahil kung sakaling mawala ako ay hindi ko iyon pagsisisihan at hindi ako malulungkot dahil kung sa pagka wala ko ay kapalit ang pagka ligtas sa mga mamayan ko dito pagdating ng panahon

"Diba sabi ko napatawad kona kayo,dahil hindi niyo kasalan ang mga nangyari at maging si Cassandra ay walang kasalanan dahil alam kong hindi niya iyon ginusto"paliwanag ko sa kaniya kaya naman sa pagkakataong iyon ay yumakap na siya sa baiwang ko aba tiyansing na ito ah ^_^

"Why are you like that?why are you so easily to give a forgiveness?"natatawa niyang sabi sa akin kaya naman niyakap kona din siya pabalik yung mahigpit pero hindi naman yung masasaktan siya at ganun din siya sa akin

"Alam mo hubby ang pagpapatawad ay hindi iyan hinihingi dahil kapag ang isang tao ay walang balak na patawarin ang isang tao ay kahit anong gawin mo'ng hingi ng tawad sa kaniya ay hindi niya iyon ibibigay dahil hindi porket nakagawa ka ng isang kasalanan tapos akala mo sa sarili mo eh hindi naman yun masakit pero dun sa ginawan mo ng kasalanan ay masakit yun kaya naman kailangan mong maghintay para patawarin ka niya kasi kapag pinatawad kana ng isang tao ibig sabihin nun ay binibigyan na niya ng freedom yung sarili niya,binibigyan na ulit niya ng chance yung taong nagka sala sa kaniya na itama yung mga nagawa niya pero hindi niya kakalimutan yung ginawa mo sa kaniya,kaya ang pagpapatwad ay kusang ibinibigay iyon sa isang tao at kailangan mo lang ay mahintay"mahaba kong lintaniya sa kaniya kaya naman sumiksik siya sa aking leeg

The Long Lost Princess Of Majestic Kingdom (Majestic Moonlight Academy)Where stories live. Discover now