"ဒီး...ဒီး...ဒီး...ဒီး..."
စားပြဲေပၚရွိဖုန္းက တုန္ခါသံခပ္က်ယ္က်ယ္ ထြက္ေပၚလာတာမို႔ လက္ထဲမွပစၥည္းမ်ားအား အသာခ်ကာ သူဖုန္းအားဆြဲယူလိုက္ရသည္။ထင္ထားသည့္အတိုင္း ဆိုင္းေလာ့ဒ္ျဖစ္ေန၏။သတိလက္လြတ္ ခပ္ေယာင္ေယာင္ေလးၿပဳံးမိၿပီးမွ အနီးမွာမမြန္ႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ပါ ပစၥည္းေတြစီရင္း ရွိေနၾကတာမို႔ သူေနရာမွအသာအယာ ထထြက္ခဲ့လိုက္သည္။မလွမ္းမကမ္းေရာက္မွ ဖုန္းကိုင္လိုက္ၿပီး...
"ဆိုင္းေလာ့ဒ္..."
"မလာေသးဘူးလား...."
သူအသံျပဳလိုက္တာႏွင့္ ဆိုင္းေလာ့ဒ္၏ ၾသရွရွအသံကဖုန္းထဲမွထြက္ေပၚလို႔လာေလသည္။အသံေလးၾကားလိုက္ရ႐ုံျဖင့္ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးျခင္းဓာတ္သက္ေလးေတြ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသည္။
"အလုပ္မၿပီးေသးဘူးေလ ေကာင္ေလးရဲ႕..."
"ဆိုင္ပိတ္လိုက္ၿပီ မဟုတ္ဘူးလား..."
ၾသၾသရွရွအသံက မၾကည္လင္သလိုေလးထြက္ေပၚလာတာမို႔...
"မမြန္တို႔ရွိေနၾကေသးတယ္ ဒီေန႔ဖိုထဲက အသစ္ထြက္လာတဲ့အထည္ေတြ စာရင္းေပါင္းထည့္ၿပီး အထည္ေတြျပန္စစ္ေနတာေလ.."
ရွင္းခန္႔ဆီမွ ေလသံေအးေအးေလးျဖင့္ ေခ်ာ့ေမာ့သလို ေျပာလာတာေၾကာင့္ စိတ္မရွည္ျဖစ္ေနရတာေတြ အနည္ထိုင္သြားရၿပီး...
"ညစာစားဖို႔ ေစာင့္ေနတာ ဟင္းေတြေအးကုန္ေတာ့မယ္..."
ဆိုင္းေလာ့ဒ္၏စကားေၾကာင့္ သူနာရီအားၾကည့္မိေတာ့ ညေန၆နာရီပင္ထိုးလို႔ ေနၿပီးျဖစ္ေလသည္။
"အင္းပါ သိပါၿပီ ကိုယ္အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ လာခဲ့ပါ့မယ္ သူတို႔လည္း ခဏေနျပန္ၾကေတာ့မွာပါ ဒါမွမဟုတ္ မင္း ဒီဖက္ကူးလာခဲ့လိုက္ေလ ခြၽတ္ထားတဲ့အေခါက္တုံးေတြလည္း စစ္ရဦးမွာ ကိုယ္ေရခ်ိဳးေနတုန္း မင္းလာစစ္ထားေပးပါလား အလုပ္ျမန္ျမန္ၿပီးတာေပါ့..."
"မလာခ်င္ဘူး...."
ဆိုင္းေလာ့ဒ္ဆီမွ ျပတ္ရွရွထြက္ေပၚလာေသာ အသံေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ခုံးတန္းေတြ တြန္႔ေကြးသြရၿပီးမွ...
YOU ARE READING
Wild Rose(complete)
General Fiction"ခင္ဗ်ားက ဟီရိုးအင္းလိုပဲ မေကာင္းမွန္းသိေနေပမဲ့လည္း လူက္ုိအရူးအမူး စြဲလမ္းေစတယ္" 19.2.2022 "ခင်ဗျားက ဟီရိုးအင်းလိုပဲ မကောင်းမှန်းသိနေပေမဲ့လည်း လူက်ိုအရူးအမူး စွဲလမ်းစေတယ်" ...
